Baasje gezocht

Verhaal van twee opvangmama's

Herinneren jullie ons zorgenkatje Jenny nog ?

Jenny heeft al heel wat watertjes doorzwommen in haar jonge leventje. Zo kwam ze eind 2017 binnen in onze vzw met heupdysplasie aan beide kanten (wat zeer zeldzaam is bij katten), 2 knieschijfjes in zeer slechte staat en daarboven op nog een oogwonde. Geen al te beste start dus.
Ze kreeg een dringende heupoperatie waarbij de heupkop werd verwijderd en 1 knie operatie , die jammer genoeg niet het gewenste resultaat met zich meebracht waardoor Jenny met wel hele kromme pootjes door het leven gaat. Maar al die tegenslag heeft haar niet klein gekregen. Jenny genoot op haar eigen manier in onze opvang en speelde met de kittens en knuffelde erop los met onze Nono. Kromme stomme pootjes of niet, Jenny was een katje zoals een ander. Ze verdiende dan ook een eigen plekje en zo gingen we vorige zomer op zoek naar dat ene speciale huisje voor haar. We wisten dat het niet gemakkelijk zou worden want het is en blijft een beetje een zorgenkatje met een blinde vlek op het ene oogje en de kans dat er ooit nog een 2de heupoperatie dient te gebeuren. Maar we moesten haar de kans geven dus gingen we aan de slag en kwam ons meisje vrij voor adoptie.

Maar waar we al voor vreesden…Er kwam geen enkele reactie voor haar ☹ Zo erg, zo triest. Maar Jenny zelf deed ondertussen gewoon haar ding.

Tot zo’n 2 weekjes geleden, totaal onverwacht er met een “ping” een berichtje bij me binnenkwam…. “Hey Ann, wat denk je, zou Jenny bij ons mogen komen wonen? “ WATTTTT ???!!! Ik kreeg het warm en koud tegelijk en toonde het berichtje aan Lynn die haar ogen begonnen te glinsteren bij het lezen ervan. “Waauuww mama dat doet even raar he. “ Nou dat kan je wel zeggen. Ik stuurde dus voorzichtig terug “Menen jullie dat? Willen jullie Jenny écht een plekje geven in jullie eigen poezenparadijsje?“ Waarop ik meteen het volgende antwoord kreeg: “Tuurlijk menen wij dat! Sinds we vorig jaar Jelle en Clara bij jullie ophaalden, is Jenny altijd in ons hoofd blijven zitten en we zagen vorige week opnieuw een oproepje voor haar op FB en we dachten okay, we gaan ervoor! “

Man man, Lynn en ik wisten het even niet goed, want we hadden er ons al een beetje bij neergelegd dat Jenny weinig kans maakte op een eigen plekje en ze dus gewoon hier bij ons zou blijven rondhuppelen op die gekke kromme pootjes van haar. Maar deze kans mochten we echt niet laten liggen. Bij deze 2 topmadammen zou Jenny zoveel meer aandacht krijgen! Dus werd er een adoptieformuliertje ingevuld en vorige zondag was het zover!

Ik liep er die dag enigszins wat beteuterd en ambetant bij, want afscheid nemen na net geen 2 jaar in de opvang…pfff dat is niet niets hoor, maar tegelijkertijd was ik er ook zeker van: dit is dé juiste plek van haar.
En zo vertrok ons meisje naar haar forever huisje.
Een uurtje later kregen we de eerste foto’s al binnen. Jenny op schoot, Jenny neus aan neus met 1 van de andere gelukzakjes daar en Jenny op stap met poes Luna die haar wegwijs maakte in haar nieuwe huisje.
Nogmaals “waaauuuwww” …. Ik krijg opnieuw een krop in de keel terwijl ik dit schrijf. Zwerfkatjes opvangen…het doet wat met een mens.
Lieve , lieve Jenny geniet meisje, je hebt dit zo hard verdiend!
En aan die 2 topmadammen: nogmaals 1000 x dank om haar deze kans te geven en in jullie armen en hart te sluiten!
Dikke knuffels van je opvangmama’s XXX