Baasje gezocht

Hallookes, mijn naam is Poekie en samen met mijn broers en zus verblijf ik nu in een heus opvangpaleis.

We werden geboren in een grote tuin bij de nonnekes en werden daar samen met ons mama Grace (villa vagebond) goed gesoigneerd hoor. Warme melk met brood, alle restjes van de keuken…mmmm en de nonnekes vonden het leuk om de hele dag naar onze gekke fratsen te kijken. Maar koning winter keek om het hoekje…we konden daar niet blijven en toen de allereerste sneeuwvlokjes vielen zat ons mama opeens in een kooi ! Paniek alom bij ons …waar gaan ze met ons mama naar toe ?!

Maar oef…we moesten ze niet heel lang missen want ja hoor één voor één werden wij door lekkere hapjes in die kooi ook gevangen en waar kwamen wij terecht…inderdaad bij ons mama die lag lekker warm in een mandje te wachten op ons.

Maar oh jee…die rare wezens wilden ons pakken en aaien en knuffelen !!! Bah ! Dat was niet meteen een succes hoor, we hebben echt alles uit de kast gehaald…grommen, blazen, sissen en heummm…zelfs bijten LMaar die 2 gekke mensen gaven niet op...iedere dag opnieuw lagen ze daar op de grond voor onze bench wat gek te doen en gekke woordjes te brabbelen…ja ook de opvangmama die ik eens goed in haar hand gebeten had…ze gaf niet op hoor…en uiteindelijk gingen wij één voor één voor de bijl en ik…ja ik als eerste. Opgepakt worden vinden we nog steeds wat eng maar kopjes geven, aaikes krijgen, zelfs af en toe een kusje krijgen…ik moet toegeven…het doet wel iets met mij. Volgens de opvangmama’s ben ik goed op weg om het purrrrfecte katje te worden.

De komende dagen gaan we goed oefenen op oppakken zonder ongerust om me heen te kijken en kijken of ik goed overweg kan met al de andere katjes hier in huis en als dat allemaal lukt…dan mag ik “online “…wat dat ook mag wezen J

Ik moet echter toegeven…ik heb ook een raar trekje zoals ze hier zeggen en daarom noemt de ene opvangmama mij soms lachend “Poekie monster” en dat is goed bedoeld hoor, mijn broertje Shayne noemt ze “ koekie monster”

T’is namelijk zo…ik ga iedere dag even in de opvangmama haar tenen bijten…voila het is eruit. Vraag me nu niet waarom want dat doet zij ook alle dagen maar ik moet het antwoord schuldig blijven…Heel af en toe loopt ik snel nog even naar haar terug wanneer ze bv met ons eten bezig is en bijt ik nog gauw een 2de keer en dan maakt zij zo van die grappige , onozele danspasjes. Leuk om te zien hoor.

Maar hey, laat dat je nu niet afschrikken he, ik doe het zeker niet om haar pijn te doen, ik doe het trouwens alleen bij haar en niet bij de andere opvangmama dus ja…zou het nu aan mij liggen of aan die rare tenen van haar ? J

Maar genoeg over mij, mijn broers en zus moeten ook nog even aan de beurt maar niet vergeten he, hou de komende weken de website goed in het oog want eens ik er klaar voor ben kan je gaan bellen voor een meet en greet !

Liefs Poekie

(oh ja nog iets grappig, eerst noemden ze mij Poppy, die 2 gekkerds dachten toch wel dat ik een meisje was zeker , was dat even verschieten toen we naar de dierenarts gingen LOL )