Hey hey, joepi joepi, hoi hoi!!!!!!!!!!!!!!

Mo! Rustig Mo”tje, rustig! Je zou toch eerst je verhaaltje vertellen?

Ja ja, maar ik ben zo blij!!!

Maar ik zal dan maar eerst vertellen.

Toen ik nog een klein jongetje was hebben ze mij is een doosje gestopt samen met mijn vriendinnetje Bibi en op een camping bij iemand op het terras gezet. Best eng hoor is zo’n klein doosje. Gelukkig werden we naar binnen gehaald en kregen we lekker eten maar we konden daar niet blijven.

Toen is mijn opvang mama ons komen halen in opdracht van Zwerfkat.

Ik was 5 weekjes oud en woog maar 350 gram en was heel erg ziek.

Een herpes virus aan mijn oogjes en zwaar niesziek.

Ik heb heel veel medicijntjes moeten slikken maar wat ik het ergste vond was steeds die zalf in mijn oogjes, wel 3 verschillende en om de 2 uur moest dat in mijn oogjes. Maar ik kon heel goed eten zegt mijn opvang mama en nu ben ik al een flinke jongen. Mijn linker oogje ziet niet zo veel maar mijn rechter oogje is helemaal oké.  Ik moet ook vaak onder een bak gaan zitten (aerosol ) en dan krijg ik weer meer lucht. Moet ook heel vaak niezen ( chronisch niesziek ) en nog altijd zalf in mijn oogjes krijgen.

Mijn vriendinnetje Bibi is al lang vertrokken naar haar eigen gouden mandje.

Binnenkort mag ik ook naar buiten want ze zijn de tuin aan het maken met een net er over zodat ik er niet uit kan. Dan kan ik samen met de grote hond Sara en de oude blinde kater Frodo buiten gaan spelen.

Maar wat het aller aller fijnste is………………ik mag blijven!, ik mag blijven, voor altijd he?

Ja hoor Mo’tje voor altijd, wij kunnen je niet meer missen.

Een opvang Mama