Ik ben Ollie en woonde vroeger samen met Bart, Boris en Simon in Wommelgem. Ons baasje is meer dan een jaar geleden overleden en er kwam regelmatig iemand langs om eten te brengen, maar de rest van de tijd woonden we daar gans alleen. Op 7 februari mochten we dan verhuizen naar Maaseik. We waren alle vier erg onder de indruk. Ik had veel last van mijn hoektandjes, die zaten in mijn lip, pijnlijk hoor. Ondertussen zijn ze getrokken, wat een opluchting zeg. Ook kreeg ik medicijntjes voor mijn neusverkoudheid.

Ik ben nu helemaal beter en voel me heel goed, dat merken ze hier duidelijk. Als ik één van de verzorgers zie, begin ik spontaan in mijn hangmat te kneden. En tegen mijn toekomstige baasjes wil ik het volgende nog zeggen. Ik ben heel rustig en ik vraag niet veel, een zacht mandje, een fijne krabpaal, een natje en een droogje en af en toe eens knuffeltijd.