Marley werd op zijn hoofd geslagen met een stok en heeft ernstig oogletsel.

Hallookes Marley hier.
Ga maar eens lekker zitten, dan vertel ik je wat over mezelf.
Ik was nogal uit het veld geslagen. Ja... Helaas letterlijk... Ik ben gevonden in een veld met ernstig oogletsel. Men zegt dat iemand mij met een stok op mijn hoofd heeft geslagen. Het deed zo'n pijn... Ik begrijp nog steeds niet waarom iemand dit gedaan heeft. Mijn oogje deed zo'n pijn en mijn hart ook. Waarom zijn sommige mensen zo gemeen ??
Ik werd ingevangen en bij de dierendokter werd mijn oogje verwijderd. Gelukkig was toen ook die vreselijke pijn weg.
Ik mocht in Villa Vagebond gaan wonen. Daar werd goed voor mij gezorgd door lieve mensen. Maar ik was op mijn hoede, het waren immers mensen. Ik kroop weg en sloot mijn oog. Ik dacht als ik hen niet zie, dan zien ze mij misschien ook niet. Tja... Daar had ik me toch even vergist. Zij zagen mij wel degelijk. Ik had mezelf een knus plekje gezocht in een kast. Daar lag ik lekker op warme zachte dekens. Stiekem vond ik die aaitjes en lieve woordjes toch wel fijn. Ik ging op verkenning uit, maar als er iemand binnen kwam dan schoot ik weg en kroop in een hoekje. Ik was ook vaak in de buitenren te vinden, lekker in het zonnetje chillen samen met mijn roommates.
Toch bleef ik wat schuw en vonden de mensen van de Villa dat ik misschien beter af was in een gastgezin.
Dus daar ging ik in de reismand helemaal naar Nederland. Uuuhhh.... Heeft er iemand een miauwboek voor mij ? Want ik hoorde dat mijn opvangmama zelf 5 katten heeft.... Die miauwen natuurlijk Nederlands, versta ik dat wel ? En de hond dan ?? Gaat zij wel vriendjes met mij zijn ???
Ik vond het toch wel spannend hoor. Maar mijn opvangmama zei: "neem je tijd lieve Marley, het komt allemaal goed hoor."
Nu woon ik dus tijdelijk in Nederland, bij mijn opvangmama, haar dochter van 4, de hond en 5 poezen dames. En weet je ? Het gaat reuze goed met me. Ik ben met iedereen vriendjes. Tja... Ik ben een gemakkelijk manneke. Ik durf steeds meer uit mijn schulp te komen. De eerste avond sprong ik zomaar pardoes naast mijn opvangmama op bed. En ik mocht daar ook nog blijven liggen. (Nu slaap ik daar elke nacht). Ooohhh dat was toch zo zalig. Ze bleef mij maar aaien en ik heb het hele dekbed eens goed gekneden met mijn pootjes. Mijn opvangmama moest daar hartelijk om lachen. Maar had zij dan niet in de gaten dat het dekbed helemaal fout lag ??? Pfff... Mensen... Zien met twee ogen soms minder dan ik met één oog. Enfin.
Ik speel graag met een balletje, vooral stuiterballetjes vind ik geweldig, daar spring vrolijk achteraan. Soms schrik ik nog wel eens als mijn opvangmama aan komt lopen, dan wil ik nog wel eens vluchten. Maar als zij dan op haar hurken gaat zitten en tegen mij praat dan weet ik weer dat het goed is en ik niet bang hoef te zijn, en dan ga ik dapper naar haar toe om een aaitje te halen.
Ik hoorde haar laatst zeggen dat ze heel trots op mij is en mij een dapper manneke vind.
Ja... Ik geloof dat het wel helemaal goed gaat komen met mij.
Ik mag hier blijven totdat ik een forever home heb gevonden. En nu komt ie...........
Ben jij iemand die mij de tijd geeft om ook aan jou te wennen ? En ben jij op zoek naar een lieve, trouwe vriend die heel veel liefde te geven heeft ? Een no nonsense kater die met andere katten, honden en kleine kinderen overweg kan ? (Als ik dit zo lees ben ik toch een match made in heaven, of niet soms ?).
Aarzel dan niet en maak een afspraakje met me. Dan kunnen wij elkaar alvast een beetje leren kennen.
Tot snel ?
Kusje van Marley 4 jaartjes jong.