Deze pasgeboren kittens lagen in de tuin van de meldster te schreeuwen.

Miaauw,
Hier ben ik! De rosse van de groep, of hoe moet je het uitdrukken? Mijn mama zegt dat ik het patéke ben. Hoe ze daaraan komt? Wel dat zal ik jullie eens vertellen... Vroeger toen we pas geboren waren, zijn we gevonden tussen de netels waar mama ons had achtergelaten. We werden snel gevonden en konden de avond zelf al bij onze mensenmama terecht. Eigenlijk zien we haar meer als mama, ze heeft tenslotte al veeeeeel meer voor ons gedaan dan onze poezenmama. En ja hoor, dat doet ze goed! We hebben hard gevochten zei mama... want zo jong gevonden worden was een moeilijke opgave. We waren amper 85 gram! Maar ondertussen heb ik de 500 gram al bereikt en doe ik het goed. Ik heb wel een ontsteking gekregen op mijn pootje toen ik klein was. Iedereen heeft er alles aan gedaan om mijn pootje te behouden en dat is gelukt! Alleen loop ik wat anders dan anderen. Ik zeg het maar, want als je op bezoek zou komen, zou het je nog niet opvallen. Maar weet je, ik moet hier eerlijk zijn dus bij deze. En als we het dan toch over eerlijkheid hebben zal ik ook maar even zeggen dat ik een knuffelkont ben! Nah! Zo, nu ga in verder spelen... moest je nog vragen hebben, beantwoord ik deze graag bij een bezoekje!
Pootje,
Poohbeer!