Moeder en dochter wachten al zooo lang... Ze doen nog maar eens een keer hun verhaal in de hoop dat ze HUN mensen nu vinden.

Wij zijn Picca en Simba, moeder en dochter. Ik, Picca, zal het woord voeren.
We zitten nu al van eind augustus 2017 in Villa Vagebond, het kattenasiel van Zwerfkat, en dat is KEI lang!
Maar we geven de moed niet op, we gaan opnieuw onszelf promoten.
Oh, en als jullie allemaal delen help je ook ;-)

We zijn beiden rustige katjes. Mijn moeder Simba ligt meestal op dezelfde plek, in het midden van de kamer, boven op de krabpaal. Kwestie van beetje overzicht houden en wat stoer doen waarschijnlijk. Mag ze.
Ik loop wat meer rond en snoes/slaap op verschillende plaatsen. Aaitjes kan af en toe, maar niet zo vaak ahum. Ze zeggen hier dat als we eenmaal een huisje hebben gevonden, we waarschijnlijk vele malen aanhankelijker worden. Klopt wel, ik geef ze gelijk.
Trouwens, als het etenstijd is, dan zijn we héél aanwezig. Miauwen en zo snel mogelijk bij het eetbakje raken! Dàt is dan onze missie! Simba loopt dan bedelend wat klef te fletsen tegen de benen van de verzorgers, en mij mogen ze dan eens over mijn ruggetje aaien.
Mama en ik worden 's morgens altijd blij wakker. Geven we elkaar kopjes en vertellen we hoe graag we elkaar zien. Maar ik wil wel het lekkerste bakje eten, dus soms wordt er gekibbeld. Hoort erbij.
En als het goed weer is, gaan we ook graag eens een frisse neus nemen in de buitenren.
Het zou toch zo machtig mooi zijn als we een huisje konden vinden, want er heeft werkelijk nog nooit iemand interesse in ons gehad. Jammer...
Ik snap dat echt niet, want mijn mama is de mooiste van de hele wereld, en ik het knapste kind! We zullen zien, misschien gaat er binnenkort wel een belletje rinkelen... voor ons <3
Handkusje, zwaai zwaai! Picca en Simba