Wat maken we mee
2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | Eerdere berichten
April | Maart | Februari | Januari
08-01-2010
Koude Tijden
Het is koud buiten, ik blijf lekker boven de verwarming in mijn mandje
zitten. Ik waag mijn pootjes nu niet buiten in de sneeuw.
Mijn gedachten gaan terug naar een paar maanden geleden. Ik zag voor
het eerst het levenslicht in een hoekje in de stal, een koude omgeving
maar ik kroop dicht tegen mama aan. Als mama even weg was kroop ik
dicht tegen mijn broertje en zusjes aan. Wij konden elkaar warm houden
terwijl mijn jasje steeds verder groeide. Dat was fijn zo met mijn
broer en zusjes want verder was het een grote lege bak. Toch
rollebolden we en speelden met elkaar. Ik ontdekte langzaam de wereld
buiten het hok.
Na een aantal weken kwam een grote man, die zette iets neer wat vreemd
rook, maar ik had honger gekregen van het spelen. Zo kwam de man elke
dag hetzelfde brengen. Onze mama zagen we steeds minder. En op een dag,
mama was weg en bleef weg hoe we ook riepen.
We kropen dicht bij elkaar en ik kreeg last van jeuk en voelde me
steeds ellendiger. Mijn vacht werd lelijk en ik werd steeds zwakker.
Steeds weer voelde ik beten en ik kon er niets aan doen. Ik riep mijn
broertje en zusjes maar kreeg nog maar van 2 antwoord. Waar was mijn
zusje? Ze kan toch niet weg zijn gegaan? Hier werd het steeds kouder en
ik moest niezen en kreeg tranende ogen, steeds meer en steeds vaker.
Toen kwam de grote man met een vriendelijke vrouw. Op haar jas zag ik
letters staan, nu weet ik dat het www.zwerfkat.com was. toen kon ik nog
niet lezen.
Haar stem was lief maar ze pakte ons en stopte ons in een bak. Mijn
hart sloeg over van de schrik. Ik kroop zo ver mogelijk weg. Wilde niet
gepakt worden en vluchtte en daar zag ik mijn zusje in het stro liggen.
Ik ging gauw naar haar toe maar ze voelde koud aan, heeeel eng.
Ik riep nog maar kreeg geen antwoord. Verstijft van schrik stond ik een moment stil en toen werd ik ook gepakt.
Wat er toen gebeurde weet ik niet meer goed. Ik werd in slaap gesust
door een zachte stem die zong maar ik zag dat het met broertje niet
goed ging en ik ging heel dicht tegen hem aan liggen. Ik werd wakker
toen ik werd gepakt en ik voelde een zachte nevel over me heen. Ik
kreeg wat eten en drinken, werd in bad gestopt, wel een paar keer brrr
(dat begreep ik later) en mocht opdrogen onder een warme lamp. Mijn
broertje was ik kwijt, ook die riep ik en ik moest denken aan mijn
zusje die achtergebleven is in die koude stal. Ik huilde en miste haar,
voor haar was de hulp te laat.
Ik kijk op van het warme plekje op de vensterbank, en denk nog even aan
alles wat na die tijd is gebeurd. Ik werd een mooie dame, had een
prachtige spierwitte vacht en werd geaaid en geknuffeld. Een heerlijke
tijd kreeg ik binnen als kitten van 7 weken. Ook mijn broertje kwam een
paar dagen later weer bij ons, hij was weer beter en we konden samen
spelen. Hij moest nog wel pilletjes krijgen maar geen eng slangetje
meer in zijn lijfje waar hij me over vertelde toen hij thuis kwam.
Nu woon ik bij lieve mensen en heb een warm thuis. Ik krijg zoveel liefde!
Toch denk ik vooral nu aan poezen zoals ik eens was, aan ons lot
overgelaten, ziek en vol vlooien. Op koude tochtige plekken of onder
struiken in de sneeuw.
Met mij is het goed afgelopen, net als met mijn broer en zusje maar er
zijn er meer die zo graag uit de kou willen, een nieuw thuis zoeken of
in ieder geval verzorgt worden door eten en drinken en medische zorg
als het nodig is. Dan redden ook de anderen het wel.
Help jij ook een handje??
(ter herinnering aan een nestje dat gered is door onze zwerfkattenorganisatie)
 (1).jpg)
.jpg)
