Baasje gezocht

Lieve mensen, er is mij gevraagd om weer een nieuw verhaaltje over mijzelf te schrijven. Tenslotte ben ik al weer een jaar in de opvang. Maar ja, wat vertel je nou nieuw over jezelf als je inmiddels 13 jaar oud bent? Dat kleine grut veranderd, maar een kater op leeftijd zoals ik? Ik ben gewoon Dimi, of Dimmie boy of Dimpie zoals ze mij hier vaker noemen.

Toch ben ik dan maar wat gaan informeren over mijzelf, bij mijn opvangmama en haar dochter en ook bij de andere kater hier in huis. Ik moet ze tenslotte wel tevreden houden zodat ik mijn hapje en aaitjes krijg.

Er kwam naar voren dat ik een zorgkatje ben. Dat vond ik gek, want ik maak mij helemaal geen zorgen! Oke, eerlijk is eerlijk, ik maak mij elke dag wel zorgen of ik genoeg eten krijg (als je lange tijd gezworven hebt en te weinig eten had, lijkt mij dat wel logisch) maar voor de rest maak ik mij geen zorgen hoor.
Nog gekker vond ik het toen ze mij een kat met een rugzakje noemde. Alsof ik met een rugzakje om ga lopen! Ja doei, ik ben gekke Gerritje niet. Mensen zijn af en toe maar erg raar.

Nu ben ik er inmiddels achter wat een zorgkatje en een katje met een rugzakje betekent en ben ik opgelucht dat die mensen niet zo raar zijn als ik dacht. Het heeft er mee te maken dat ik lichamelijk wat kwetsbaarder ben. Bij binnenkomst een ernstige leverontsteking, abcessen in mijn hals, kale plekken en een verrot gebit. Mijn leverwaardes zijn al lange tijd prima, mijn vachtje glimt weer mooi en de tandje zijn er allemaal uitgehaald. Ik heb ook een allergie en had veel last van jeuk en braken. Ook dat gaat nu goed met ¼ pilletje prednison om de 2 dagen en hypo allergene voeding. En of het niet genoeg was heb ik nu last van mijn pootje. Mogelijk artrose, ze weten het nog niet precies.
Tjonge, ik werd wel een beetje depri van dit verhaal.

Gelukkig zijn er ook veel leuke dingen over mij te vertellen. Zo hou ik van aaitjes, lig ik op z’n tijd graag op schoot en slaap ik het liefst naast mijn opvangmama in bed. Laatst was het meisje hier erg verdrietig, ik ben toen op haar grote teen gaan sabbelen. Eerst had ze het niet door, daarna moest ze heel hard lachen en was haar verdriet over. Ik heb maar niet gezegd dat ik dacht dat haar teen een lekker worstje was.

Het leukste moment van de dag is als het meisje hier wordt voorgelezen. Dan kom ik erbij en eis ik alle aandacht op. Op het boek gaan zitten, heel veel kopjes geven (liefst tegen het hoofd) en als ze stoppen met aaien tik ik gewoon met mijn poot op de hand zodat ze weer verder gaan. Dat is echt “me time”, heerlijk!

Bij vreemde mensen kijk ik altijd eerst even de kat uit de boom, niet iedereen is tenslotte te vertrouwen weet ik inmiddels. Maar met lekker eten en knuffeltjes kan je mijn vertrouwen wel snel genoeg winnen.

Volgens de andere kat hier ben ik nogal dominant aangelegd. Daar heeft hij wel gelijk in, ook al is hij ook niet zo’n lieverdje vind ik eerlijk gezegd. Met hem heb ik regelmatig mot. Ik wil gewoon niet delen, vooral mijn eten niet. Of ik dit met anderen katten wel zou willen, weet ik eigenlijk niet. Mijn voorkeur gaat toch uit naar een huisje voor mij alleen.

Nou lieve mensen, hopelijk heb ik genoeg over mijzelf verteld en komt er nu eindelijk eens iemand voor mij langs! Tot snel.