Baasje gezocht

Lieve gekke Tesla,

Vandaag heb je ons coconnetje verlaten en ben je vertrokken naar je nieuwe huisje met de allerliefste baasjes ever.

We hebben samen heel wat watertjes doorzwommen en enorme ups en downs gekend maar jij, piepklein dropje bleef vechten en er voor gaan.

Je woog bij binnenkomst amper 130 grammetjes, je was een dag of 5 oud en de navelstreng liet los vlak voor je met je broertjes en zusjes de couveuse in ging.

Enkele dagjes later moesten we al een tegenslag verwerken, je broertje Pepper stierf onverwachts , een spoed ritje naar de dierenarts kon niet helpen. We waren er het hart van in maar met volle moed gingen we verder.

Tot we amper 3 dagen later opnieuw tot in het diepst van ons hart geraakt werden. Zowel kleine Paco als Pepsi stierven met slechts enkele uren verschil in mijn handen.  Vocht op de longetjes werden hen fataal. Gehuild en gebruld hebben we van verdriet en onmacht. Waarom !?

Daar lag jij dan, moederziel alleen in de couveuse, een piepklein huilend poezenbeebietje. We mochten niet opgeven want jij mocht ons ook niet ontglippen.  Na een deugddoende peptalk met onze dames van het bestuur herpakten we ons.  24u op 24 stonden we naast jouw zijde.  Weliswaar met de nodige angsten en bij ieder piepklein kreetje uit de couveuse stonden we meteen naast je.  Maar Tesla gaf niet op.  We zagen je stilletjes aan groeien, ieder grammetje erbij was een stap in de goede richting.  Je bereikte uiteindelijk de 400 gram en mocht kennis maken met onze poezels.  Er liepen ondertussen ook 3 leuke opvangertjes rond, jonger dan jou maar 2 x zo groot en dik maar wat vond je het leuk om met hen te kunnen spelen.

En toen was er die dag dat ons hart weer even stilstond…Ik nam je ’s morgens uit je warme nestje voor een flesje…maar in plaats van een vrolijk katje dat anders altijd haar flesje aanviel, zakte je door je kleine pootjes, je wilde opstaan maar ondanks je vechtlust en moeite viel je steeds weer om. Je voelde warm en slapjes…Paniek ! Niet weer !

Je had het “limping kitten desease” , de niesziekte bij jonge kittens die op de gewrichten slaat.  We starten meteen met de nodige medicijnen en hielden je nauwlettend in de gaten.  Slapen dat was voor later.

Op dag 3 oef…stond je ’s morgens weer rechtop in je bench.  “ik wil eruit, ik heb honger, ik wil spelen “ Daar hadden we Tesla weer, ons kleine vechtertje !

Vanaf die dag ging het alleen maar beter, traag maar wel in de goede richting. Je speelde met je vriendjes, sliep dicht tegen de grote poezen en was lief tegen iedereen.  Tesla is ieders vriend.

Toen de dag eraan kwam voor je bezoekje aan de dierenarts liepen we er weer even triest en bang bij.  Zou alles wel goed verlopen ? Kon jouw frêle lichaampje die operatie wel aan ? En hoe zou je reageren op de inenting ?

Zou je opnieuw een terugval krijgen? Zoveel vragen, de schrik zat er goed in bij ons maar Tesla liet zich weer niet kennen.  Die stond dezelfde avond al met grote honger aan haar etenspotje te wachten om nadien vrolijk te gaan spelen met haar vriendjes en dan laat op de avond total loss in mijn armen in slaap te vallen.  Wat ben jij toch een apart gevalletje meisje 😊

En toen was het tijd. Tijd om je los te laten en op zoek te gaan naar het perfecte baasje.  We moesten echter niet lang en hard zoeken, want tijdens ons weekje verlof werden onze catsitters helemaal verliefd op je.  Dat is uiteraard niet zo moeilijk , jij zorgt er zelf wel voor dat mensjes jou leuk vinden en graag zien, want met je gekke lieve kopje, je gigantisch grote oren en mooie ogen win je iedereen voor je.  Zo ook onze vrienden én baasjes van ons ex opvangertje Pims !

Het adoptie formulier werd ingevuld en wij twijfelden geen moment ! Een mooiere thuis kunnen we voor jou niet dromen en op deze manier blijven wij van al jouw leuke zotte fratsen op de hoogte.  En wanneer jouw baasjes op reis gaan…komen wij met heel veel plezier op jou en je 2 grote zussen Pims en Mavis catsitten ! 😊

Dus geen afscheid he Tesla, maar tot snel !

Dikke knuffels van je opvangmama’s en je dikke vrienden Seppe en Nono XX