Piep, Ik ben Dabber! De man van het gezin! Ik woon namelijk alleen maar tussen vrouwen. Mijn twee zussen en mijn mama. Ik kan je wel zeggen dat ik mijn mannetje kan staan. Hoe ik dat doe? Ik kijk eerst da kat uit de boom en laat de anderen het voortouw nemen. Hierna volg ik en doe ik het grootser. Op die manier lijkt het alsof ik heel stoer en indrukwekkend ben. Maar eigenlijk heb ik maar een klein hartje. Ik hou van knuffelen met mama en opvangmama en krijg graag aandacht. Ik had ook het minst van iedereen moeite om me aan te passen aan mensen. Ik heb hen echt graag. Ze knuffelen me voortdurend en geven me lekker vleesje.

Nu heeft mijn mama me verteld dat ik hier niet kan blijven wonen. Het is maar een opvangplaats zegt ze dan. Oké, goed, ik moet dus opzoek naar een nieuwe plek. Deze keer wel een plek waar ik voor altijd mag blijven, waar ik al mijn jaren kan slijten en waar ik vele kaarsjes mag uitblazen. Een plek waar een vriendje rondloopt die ik kan plagen (want dat doe ik graag). Een plek waar ik lekker eten krijg. Een plek waar ze me strelen. Gewoon een eigen warm huisje! Ik hoor je al denken: die is toch veel te klein voor zijn valiesje te pakken? Ja, klopt, ik moet nog even wachten. Mama moet me nog enkele dingen leren. Eens ik weet hoe ik kan springen en hoe ik me deftig moet wassen mag ik verhuizen. Mijn opvangmama heeft me ook gezegd dat mama me nog zou leren hoe ik grote brokjes moet eten en hoe ik kan bedelen voor snoepjes. Eens ik dat kan, mag ik verhuizen!

Heb jij dat ene plekje voor mij vrij? Heb je nog een poezenvriend of vriendjes bij jou en mag ik daar nog bij? Heb jij lekker eten en een hand die geweldig goed kan strelen? Wel dan denk ik dat we een match hebben!

Wat denk je? Hoor ik je snel?

Vele groetjes en tot binnenkort,

Dabber