Hallo,

Ik ben Milke, een poesje van 2 jaar. In het verleden woonde ik bij mijn baasje. Alles was peis en vree tot op een bepaalde dag. Ik sukkelde tegen of onder (ik weet het niet meer)een auto. Het ging allemaal razendsnel. En auw! Wat had ik pijn aan mijn pootje! Dat werd een ritje naar de dierenarts. Het verdict? Een gecompliceerde breuk. Meneer doktoor wou mijn pootje amputeren maar baasje kon of wou dat niet betalen en deed afstand van mij. En ik die dacht dat we een verbintenis voor het leven hadden? Wat een vergissing! Hoe kon ik zo naïef zijn.

Maar de hele affaire werd alsnog een geluk bij een ongeluk want ik kwam bij nonkel Brecht terecht. Die bekeek de foto's, fronste zijn wenkbrauwen en de mayonaise in zijn bovenkamer werkte op volle toeren. Resultaat? Ik ging er buiten met pinnen én mijn pootje! Nou, dàt is een slimme doktoor! Vervolgens moest ik lange tijd benchrust aanhouden. Niet zo plezant maar mijn opvangmama legde mij serieus in de watten. Ik kwam niets te kort!

Inmiddels zijn we enkele maanden verder. Ben ik naar Villa Vagebond verhuisd en de ijzerwinkel is eruit. En ikke? Ik ben heel tevreden met het resultaat en ben ontzettend blij dat ik nog alle vier mijn pootjes heb. Ik kan terug alles doen zoals vroeger. Rennen, springen en klauteren. Maar vooral genieten van knuffels!
Nu is het natuurlijk tijd voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Zoals je weet, hebben katten 9 levens en ik ben klaar om de volgende 8 levens ten volle te benutten! Je weet wel, elke dag leven alsof het de laatste kan zijn! Dat is wat het auto-ongeluk mij geleerd heeft!

Bij wie mag ik dit doen? En remember, een dier is niet voor even maar voor het leven!