Er was eens een klein wit spookje… Ja, ook het verhaal van onze Cassie begint droevig, net zoals zoveel andere sprookjes… Verlaten en gewond lag ze in de velden, hopeloos wachtend op een reddende engel.
Ons spookje stond al voor de hemelpoort, zo slecht was ze er aan toe, maar toen, toen kwam daar die reddende engel die haar bij de hemelpoort vandaan haalde en zei: lief klein spookje, het is jouw tijd nog niet, kom maar mee, ik draag je wel, het komt goed met jou, jouw lichtje gaat weer stralen.

En zo geschiedde….na een lange revalidatie, van niet kunnen lopen, een staartamputatie en een flink trauma, is onze lieve kleine Cassie opgebloeid tot een stralend en ondeugend wit spookje.
Ze geniet van zachte aaitjes, speelt er vrolijk op los met speelgoedmuisjes en haar speelgoedtunnel, maar kan ook heerlijk soezen in het zonnetje.
Cassie heeft door wat ze heeft meegemaakt nog niet 100% vertrouwen in ons mensen, maar als zij het wil, duwt ze haar neusje en wangetje tegen je hand aan als teken dat je haar mag aaien. En daar geniet ze intens van want dat gaat altijd gepaard met luid gespin!
Bovendien is Cassie het liefst overal waar haar opvangmama ook is, ze vindt het dus wel heel gezellig als er mensen in de buurt zijn en laat dit ook merken door ofwel tegen je benen te duwen met haar kopje ofwel op haar mooist bij je in de buurt te gaan liggen. Ook komt ze graag bij haar opvangmama in bed liggen, dicht tegen haar aan, waar ze dan even lekker een uurtje ligt te genieten van aaitjes en het samenzijn. Daarna gaat Cassie steevast naar haar eigen mandje om verder te dromen van een eigen plekje. Want dat is wat ze het liefst zou willen, haar eigen huisje waar ze lekker kan rondspoken en waar ze de aandacht niet met andere viervoeters hoeft te delen.
Cassie is namelijk graag het enige spookje in huis, ze houdt niet zo van andere viervoeters (katten en honden), maar ook niet van teveel drukte. We zoeken dus een gouden mandje waar niet teveel prikkels zijn, waar ze alle aandacht voor zichzelf heeft en waar geen kleine kinderen wonen.
Wie geeft ons lieve spookje haar forever home en laat dit sprookje eindigen met de welbekende spreuk ‘en zij leefden nog lang en gelukkig’?