Hallo, ik ben Mo!

Ja ik weet het. Ze zeggen dat ik een mooi snoetje heb, een speciaal koppetje, zo'n gezichtje wat vertedering oproept. Ik loop er niet mee te pronken, maar ik weet dat mijn moeder altijd zei: "Jongen, jij hebt een geheime wapen. Die oogjes van jou zullen hartjes veroveren, koester dit, werp zo af en toe eens van die blikken waardoor de omgeving niet om jou heen kan kijken." Zo lief, mijn moeder was de knapste van de hele wereld!! Ik heb wat looks van haar gekregen, zomaar.. omdat dat kan.
Mijn hartje is net zo mooi, fluisteren ze hier. Ik kan ze redelijk goed horen, omdat ze behoorlijk dichtbij mogen komen. Ze moeten alleen niet te dicht in mijn comfortzone komen, vind ik een beetje eng.
Ik ben een zachtaardige jongen, ik doe geen vliegje kwijt.
Ik heb een hoop vriendjes en vriendinnetjes hier in Villa Vagebond, we trekken veel samen op. We ontbijten samen in de Bergenkamer, daarna kiest ieder voor zijn/haar eigen avontuur.
Ik wandel de verschillende kamers in, zien of er wat te lachen valt, wat te kletsen, of gewoon wat te luieren of spelen. Makkelijke jongen ikke.
De buitenrennen zijn wel mijn favoriet, zeker met mooi weer zul je mij al zonnebadend aantreffen.
Ik heb een relaxt leventje, maar ik hoor hier maar tijdelijk te zitten. Ik zie vrienden vertrekken, al zwaaiend en roepend "Het ga je goed!"
Okeej... maar wanneer mag ik mijn koffertje dan gaan pakken?
Wie opent zijn of haar hartje voor mij? Ik zit hier nu toch al bijna aan jaar... Ja echt, KEI lang!
Ik ben geen schootzitter nee, ik snap het wel, maar ik heb zoveel meer te geven, zoveel te bieden. De beste vriend van jouw kat, ik zal een glimlach op ieders kattensnoetje toveren, omdat ik ontzettend veel van katten hou.
En met een beetje geduld? Worden wij ook de beste vrienden, dat weet ik, dat voel ik...
Wie neemt er een beetje tijd voor mij?
Mo x