Mag ik dan bij jou

Ik ben Mauro en verblijf sinds november vorig jaar hier, in het kattenasiel, vol met soortgenootjes.
Mijn baasje was gestorven en ik zocht dringend een onderdak. Gelukkig was hier welkom...
Ze schrokken eerst wel een beetje van mij. Ik had dat niet in de smiezen, omdat het voor mij eigenlijk doodnormaal is.
Laat ik er maar meteen mee beginnen, dan is dat ook weer uit mijn systeem.
Goed... ik zou eigenlijk op dieet moeten... voor mijn gezondheid is dit belangrijk en mijn conditie zal er baat bij hebben. Gelukkig ben ik hier al wat afgevallen, dus ik ben al op de goede weg ;-)
En dan nog een dingetje, iets waar ik door de jaren mee heb leren omgaan:
Mijn knieschijven zijn verschoven, ze noemen dat ook wel 'patella luxatie'. Nou lekker ingewikkeld zeg! Ik loop niet normaal, ik heb een soort paddenloopje. Mijn achterpootjes zijn door die knieschijven wat raar gaan groeien en ze staan nou ja 'ingewikkeld'. Kan gebeuren. Vinden ze allemaal heel sneu voor mij, niks meer aan te doen. Maar jongens joehoeee, ik leef er al zo lang mee, ik vind het niet erg, echt niet. KIJK! Ik kan lopen, spelen, gezellig doen, knuffelen, genieten van het leven.
Ik ben zo lief en zo toegankelijk...

Als jij daar doorheen kan kijken... mag ik dan bij jou?
En als mensen stom kijken en me raar vinden... mag ik dan bij jou?
Mijn hart is groot genoeg om te delen. Andere katjes geen probleem, kleine kinderen zijn met net ietsje te druk, maar verder maakt het me niet uit. Mag ik dan bij jou?
Als jij me neemt zoals ik ben, mijn ruggetje lekker kan masseren, mij een veilig gevoel kan geven, jij me nooit in de steek zal laten, mag ik dan bij jou?
Wil je me speciale voeding geven, zodat ik nog wat kan afvallen, wil je dat voor me doen? Mag ik dan bij jou.
Ik zal er ook zijn voor jou, in voor en tegenspoed, want ik heb bergen liefde te geven, allemaal... voor jou.
Liefs Mauro