Ik zal wat over mijzelf vertellen…

Mijn 2 broertjes mijn zusje en ik, zijn samen met mijn moeder gevangen in het bos.

We gingen naar een opvanggezin met MENSEN!  Ohhh wat vonden wij dat eng!

In het begin kropen wij allemaal in een hoekje als er zo’n mens onze kamer binnen kwam.

Ik kan vertellen dat ik niet de dapperste ben. Toen kwam er een hond binnen! Mijn moeder liep er al naar toe en gaf de hond een kopje. Oke…dat zit dan wel goed dacht ik.

Na een korte tijd gingen we de huiskamer in.. Gelukkig waren daar ook andere katten en 2 honden. Lekker spelen samen en we konden op veel plaatsen ons verstoppen als er weer zo’n mens binnen kwam. Maar….we kregen wel eten van het mensending. En snoepjes….en eigenlijk veel te veel lekkers. Maar iedere keer dichter bij. Ik zag dat mijn broertje het dapperste was…dus probeerde ik het soms ook maar eens. En er gebeurde niets engs. Af en toe met avond eten voelde ik dat iemand mij aaide. Best wel eng dus rende ik weg.

Mijn 2 andere broertjes, mijn zusje en mijn moeder bleven erg bang. Durfde wel te komen eten, maar zodra het op was gingen we ons weer snel verstoppen. Dat mensen ding probeerde ons tijdens het eten dan ook zachtjes een aai te geven. Voelde wel fijn, maar toch liever niet. Mijn broertje en zusje en mijn moeder zijn naar een ander gezin gegaan. Dan geven we onze angst wat minder snel door aan elkaar. Ik en Kasper bleven achter. We vonden langzaam onze opvanger ietsje minder eng. Inmiddels mogen we het hele huis door en ook naar buiten!

Heerlijk de tuin in. Etenstijd blijft het mooiste moment van de dag. Dan staan we hier met 2 honden en met 6 katten te wachten. Laat in de avond krijgen we nog wat lekkers. Dan ben ik al een beetje moe…en vind ik het toch wel fijn als ik dan een kopje krijg. Ik ga dan rollen over de grond en geniet van wat aaitjes. Ik blijf heel alert. Een rare beweging en ik ren snel weg. Oppakken vind ik maar eng. Dat doet ze ook wel eens..maar ik blijf dat toch wel spannend vinden. Als ik bedenk hoe eng we alles in het begin vonden zijn we toch al een beetje huiskatten geworden. Mensen blijf ik wel eng vinden maar onze opvanger kennen we inmiddels nu wel best goed. Dus ik durf al goed in de buurt te komen. Zeker als ik zie dat mijn broer Kasper naast haar staat, en we wat lekkers krijgen. Dan durf ik ook wel. Graag zouden mijn broertje Kasper en ik samen willen blijven en ergens wonen waar wij buiten mogen spelen. Ik ben geen schootkat, geniet als ik het durf toch wel van aaitjes. Maar schrik nog wel heel snel, en ren dan gewoon weg. Mijn opvanger denkt dan ook dat ik wat slechter kan zien dan mijn broertje Kasper. Overdag ga ik graag ergens verstopt rustig een dutje doen. Ik hoop dat ik met mijn broertje in een rustig gezin samen oud mag worden met een hele fijne tuin! Ik zal nog wel veel tijd nodig hebben een vreemde te gaan vertrouwen. Maar mijn opvanger vind mij heel erg lief en zegt dat ik een zacht karakter heb. Ik kan wel even blazen als ik iets heel eng vind, maar zal niet zomaar bijten of slaan. Ohja…ik heb hele mooie groene ogen en een miauwtje wat heel zacht klinkt. Een geschikt gezin mag met andere dieren. Katten vind ik leuk, honden ook als ze maar niet te druk zijn. Kleine kinderen vind ik wel eng, die zijn nog wat druk en snappen ons niet zo goed. Dus liever een gezin met volwassen mensen die ons met ons rugzakje wel goed begrijpen.