Pieps, ik ben Bregje, ik leefde 16 jaar als buitenkatje, kreeg mijn natje en droogje en dat was het zo'n beetje. Geen bestaan om echt vrolijk van te worden...op zijn zachtst uitgedrukt. Gelukkig waren ze hier ook van mening dat een dame van mijn leeftijd niet meer rond hoort te zwerven. Ik verblijf sinds november dus al hier in opvang.

Ja, een lange tijd, dat weet ik...

Overigens niet zonder reden, ik kwakkelde wat met mijn gezondheid. Een reuteltje en een rocheltje, het lopen gaat niet meer zo soepel. Wat wil je, met mijn 17 jaar ben ik niet meer de jongste, bejaard noemen ze het zelfs al. Ik heb in de keuken van de Villa een hoekje gemaakt, Bregjes plaza!

Mijn mandje, eten, drinken en mijn toilet binnen pootafstand.

Dat is hoe ik het graag wil hebben en iedereen respecteert dat. Ik meld me als mijn bakjes bijgevuld moeten worden en als mijn mandje verschoond wordt, zet ik een paar pasjes opzij. Op dat gebied ben ik enorm flexibel, flexibeler dan mijn lichaam, door die vervelende artrose mank ik wat. Lange afstanden leg ik dan ook niet meer af. Ik ben geen schootkatje, maar ik tolereer jullie mensen, omdat jullie het goed met mij voor hebben. Ik heb mijn leven grotendeels zonder menselijk contact doorgebracht, dus ik weet ook gewoonweg niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan.

Toch doe ik een warme oproep om mij, als bejaarde dame, in de winter van mijn leven, het gevoel van ware liefde te laten ervaren. Dat zou ik wel heel erg graag willen...

Wil jij mijn wens vervullen? Ik wacht op jou...

 

x Bregje