Nou, daar ben ik dan, het is mijn beurt. Zitten jullie nog in de tuin of denk je dat je eventjes tijd voor me vrij kan maken...
Ik hoef maar 1 minuutje, gewoon even tonen dat ik zo ontzettend graag een huisje voor mezelf wil.
Een tijdje geleden kwam ik binnen met een ziek oortje. Deed pijn, stom oor, ik moest die niet meer hebbe. Haal eraf! De dierenarts gaf me gelijk en zei: 'Ja, laten we dat oortje maar eraf halen, is niet goed, heeft ie alleen maar last van.' Mijn idee! 
Dus ik kreeg mijn operatie en nu ben ik blij. Koddig wel, als ik mezelf zo bekijk, ziet wel snoezig uit. Mijn kattenvriendjes geven me complimentjes, ze vinden het stoer. 
Maar goed, ik mag dus... Ik heb daar moeite mee, mezelf promoten, ik ben niet zo van de aandacht. Laat mij maar gewoon mijn ding doen, beetje timide, beetje bescheiden.
Ik heb wel een weggetje afgelegd hoor, want ik had eventjes tijd nodig om vertrouwen in jullie mensen te krijgen. Maar ja, als je met een bakkie eten aankomt, dan gelden er geen drempels meer, dan is de baan vrij en mag je me met een gezonde dosis enthousiasme lekker aaien. Ik vraag altijd om meer, omdat ik het zoooo zalig is. Lieve woordjes zijn ook niet verkeerd, gebruik ze maar, veelvuldig. Ik ben 1 en al oor, HA!
Andere katjes vind ik lief, jij bent ook lief, maar geef me gewoon even een beetje tijd. Das al. 
Jij gaat toch ook niet meteen een wildvreemde over het hoofd aaien.  Of een voorbijganger omhelzen, en roepen: 'Je bent lief?' Word je meteen aangeklaagd, dat wil jij helemaal niet.
Dus wij worden vrienden, sowieso, maar dan eerst enkel tijdens etenstijd. Daarna worden we best friends, gaan we alles samen delen. 
Ik wil heel graag, maar zie je mij? Wil je je openstellen? In de Villa even doorlopen, en aan het einde rechts, kan niet missen <3
Liefs Vinny