Ik ben Emile en ben het spook in huis. Jips, ik ben zwart, weet ik, maar ook zwarte katten kunnen spookje zijn. Ik doe gewoon altijd mijn zin., nah Als mama roept: 'komen eten' blijf ik lekker liggen. Tot al het vleesje op is en dan begin ik te zeuren en zagen en mag ik nog wat melkje drinken bij mama. Niets zo heerlijk als mama's melk! Oké, waarschijnlijk heb je al gelezen dat mama Aurora niet mijn echte mama is, maar ik zie ze zo wel. Ze heeft altijd enorm goed voor me gezorgd en ik luister dan ook (als ik zin heb) altijd naar haar. Ik ben enkele dagen ouder dan mijn broers (Mufasa en Simba) en zus (Nala) en heb hen dan ook altijd het spookjesleven voorgedaan. Ik begon te lopen, zij deden me enkele dagen later na. Ik begon matchogedrag te vertonen, zij deden me enkele dagen later na. Ik begon de kattenbak te gebruiken, zij dezen me enkele dagen later na. Ik begon vleesje te eten, nee oké dat deden zij voor me. Ik beken. Sorry... Heb jij nog een kadeeke te kort in je gezin? Dan wil ik die rol met glas wel innemen! Je zal zijn, aan mijn zwarte spooklokken zal ik niet kunnen weerstaan eens we hebben afgesproken. Maar nu moet ik je laten, want hier zijn er weer enkele die denken dat ze sneller zijn dan mij. 

Toedelssss

Emile