Dotje is mijn naam, ze zeggen hier dat ik ontzettend veel op mijn mama lijk. Ik kan dat niet meer weten want mama is helaas niet meer, aangereden door een auto. Iemand vond haar op de stoep en zag dat zij kort geleden nog heeft gezoogd en zijn op zoek gegaan naar mij, mijn zusje en 2 broers. Na 3 dagen zoeken hebben ze ons dan eindelijk gevonden. Wat waren we bang en hadden we honger. Bij onze opvangmama hebben we het gelukkig heel goed. We mogen de hele dag ravotten en gek doen, een knuffeltje hier, een aaitje daar en krijgen op tijd eten. Zo zorgeloos, dat had zich onze mama zeker en vast voor ons gewenst! Ik ben de kleinste van het stel en slaap nog veel. Maar ik speel ook heel graag echter niet zo wild als mijn broers en zus, die zijn soms zo ruw. Geef mij maar een verenstokje, een speelmuisje of zo’n folieballetje. Heerlijk! Ik laat mij ook heel graag aaien maar als je mij kamt kan ik daar nog meer van genieten, dan hoor je mijn motortje ronken. Een hondje loopt hier ook rond. Ik weet nog niet goed wat ik ermee moet, we spreken niet dezelfde taal maar het is wel een lief ding. We liggen soms samen in haar mand en slapen. Soms is ze een beetje opdringerig en dan laat ik even zien dat ik geen fan ben van zo’n grote natte snuit en dat begrijpt ze goed. Ik vind haar stiekem wel aardig, loop soms heel dicht naar haar toe, maar zodra ze zich omdraait komen automatisch mijn vuistjes omhoog. Komt wel goed volgens mijn opvangmama. Heeft even wat tijd nodig. Ik doe geen vlieg kwaad 😉
Kan jij mij een goudenmandje geven?

Kopje van Dot…