Ojee, is het de bedoeling dat ik me voorstel? Ik ben nog niet zo heel lang hier en vind alles nog erg spannend! Ik kom van een boerderij. Ik ben een slimme en handige jongen, dacht ik. Mijn broer en zus werden gevangen, maar ik kroop weg op een plek waar geen mensenhanden bij kunnen! Slim he! Nou, niet dus. Op die plek kreeg ik dus ook weinig tot geen eten. En ondertussen namen de vlooien de overhand. Ze hebben me uiteindelijk kunnen vangen, geen kunst, ik was al niet meer bij…
Toen ik bij kwam lag ik bij een dierenarts, met een draad aan mijn poot. Infuus werd gezegd. Toen ik bijkwam lieten ze me een beetje uit een flesje drinken. Daarna mocht ik met mijn opvangmama mee. Dat bleek dus niet zo slecht als ik dacht. Mijn broer en zus waren daar. Hun buikjes waren gevuld en hun vachtje mooi. Gelukkig ging ik dat ook allemaal krijgen nu!
Hoe zeer ik ook geniet van de heerlijke hapjes en blij ik ben dat mijn vachtje niet meer kriebelt, mensen vind ik toch nog een beetje spannend.
Je mag me aaien, mijn motertje gaat aan…maar als ik kan ontsnap ik. Zit er gewoon zo in bij mij, kan ik niets aan doen. Mijn opvangmama zegt dat dat over gaat als ik wat groter ben en alles wat beter overzie.
Nou, daar vertrouw ik op! Tot nu toe heeft ze steeds gelijk gehad en heeft ze me toch maar mooi uit een diep dal gehaald.
Ik wil wel even laten weten, ik ga niet alleen, veel te spannend joh! Ik moet me op kunnen trekken aan een ander katje. Groot of klein, maakt niet uit. Als een broertje of zusje mee kan zou dat natuurlijk helemaal super zijn, die ken ik namelijk al!
Zie je snel dan, en hopelijk zie je mij dan ook. Komt goed.
Pootje van Tavi.