Hallo iedereen,
Mijn naam is Noah en ik wil jullie iets over mijzelf vertellen.
Ik ben een tijger katertje van 15 weekjes jong. Ze hebben mij en mijn 2 broertjes gevonden in een hooischuur samen met onze mama. Mama heeft heel goed voor ons gezorgd, maar op de plek waar wij zaten liepen ook paarden rond en men was bang dat ons wat zou gebeuren met al die grote dieren in de buurt. Ik was de rest van de wereld namelijk al een beetje aan het ontdekken maar had nog nooit een mens gezien.
Ineens waren ze daar, met eten maar ook met kooien waarin we zijn gevangen. Ik heb de eerste paar dagen in een bench gezeten en heb daar flink van me af gebeten. Wat een ontzettend enge wezens, die grote mensen. Daarna werden we opgehaald en gingen we in een auto naar een nieuwe bestemming. We werden in een kamer neergezet waar allemaal leuke dingen stonden: krabpalen, speelgoedmuisjes, ballen, mandjes en …. nog meer eten! De eerste dag werden we met rust gelaten, pas later hoorde ik dat de opvangmieauwa stiekem een camera had opgehangen… Kon ze ons goed in de gaten houden zonder dat wij daar last van hadden.
Als die mevrouw op de kamer kwam, blies ik zo hard als ik maar kon. Maar … die was helemaal niet onder de indruk van mij en ze bleef komen. Als ik aan het eten was, probeerde ze mij langzaam te aaien, dat vond ik maar niet. Maar ze bleef het doen. Ook bracht ze elke keer een stokje met veertjes eraan, dat was toch leuk. Eigenlijk gebeurde er elke keer dat ze kwam iets leuks! Na een tijd kwam ik erachter dat aaien eigenlijk heel erg lekker is. Zo lekker, dat ik er tegenwoordig naar mijn opvangmieouwma toe ren, ook als ze geen eten heeft. Hmmm, lekker die aaitjes, dan spin ik heel hard.
Trouwens, mama is ook gevangen en deze woont nu bij een lieve mevrouw die heel goed voor haar zorgt. Ze heeft haar naar de dokter gebracht en iets gedaan waardoor ik nu nooit meer broertjes of zusjes krijg. Mama is helemaal zwart, net als mijn 2 broertjes. Ik denk dat ik de genen van mijn papa heb … Misschien dat ik door mijn vachtje van ons alle drie het beste contact leg met de poes die in ons tijdelijke huis woont. Die heeft dezelfde kleuren als ik en we staan regelmatig neus aan neus.
En nu is het zover, ik mag op zoek naar mijn permanente huis.
Ik vind het spannend maar heb er enorm veel zin in, jij ook? Ben jij degene bij wie ik van de rest van mijn leven aaitjes kan komen halen??