Het sprookje van een zielig zwervertje dat een begeerlijke prinses werd!

Lang, lang geleden woonde er een zielige kat op straat (ik dus). Of ja, zes maanden geleden om precies te zijn.
Ik had helemaal niks; geen eten voor mezelf en ook niet voor de kleintjes. Ik moest graankorreltjes stelen bij de kippen om te overleven.
Toen gebeurde er het volgende: ik werd gevangen en gesteriliseerd en kreeg een knipje in mijn oor (ziet er best stoer uit). Eigenlijk moest ik later weer uitgezet worden. Maar dat kon niet, ik was onderkomen, depressief en had een zware voedselallergie.
Tja, wie wil nou een schuwe, depressieve kat, die niet bij andere katten kan (door de allergie)? Zelfs een boerderij zou mij nog afwijzen...
Toen kwam ik bij Zwerfkat in Nood in een pleeggezin. Nou het zonnetje ging nog niet schijnen hoor!
Drie maanden lang heb ik me onzichtbaar gemaakt. Ik heb al die tijd achter een kast gezeten.
Toen besloot ik dat het zo niet verder kon. Ik moest het paleisje van de mensen betreden en mijn angsten trotseren. Mijn ontdekking: mensen zijn eigenlijk superleuk, want ze hebben altijd lekkere hapjes in hun handen. En ik ben ook eens superleuk, dus besloot ik dat we best konden matchen!
Dus... om maar genoeg lekkertjes binnen te kunnen halen, hang ik nu de sierlijke prinses uit en laat ik me zelfs soms al aaien! Hoe eindigt het verhaal: leef ik nog lang en gelukkig? Dat hangt van jou af, want binnenkort ben ik beschikbaar voor adoptie!
Liefs van je prinsesje Cornelia... (Klinkt ook als een prinses, toch?!)
P.s. Alleen in sprookjes gebeuren wonderen.... dus zelfs mijn allergie is op magische wijze verdwenen!