Ik wil me even voorstellen, ik ben Leco. Nu hoor ik je denken: Leco … en je bent een poes??

Laat me het even uitleggen. Toen ik nog heel jong was, werd mijn familie gespot maar mama was nergens te zien. Mijn broer en zusjes waren al snel gevangen maar ik had me goed verstopt en liet me niet pakken. Na een paar uurtjes begon ik de rest toch wel erg te missen en heb ik me maar laten vangen. Kennelijk is het best lastig om bij jonge kittens te zien of het om een mannetje of een vrouwtje gaat, voel je ‘m al aan? Mijn opvangmevrouw had het dus niet goed en had al een naam voor ons allemaal verzonnen. Ach, ik trek het me niet zo aan, what’s in a name?

Ik vond het in het begin wel spannend allemaal maar al heel snel had ik in de gaten dat ik hier goed terecht was gekomen. Een kamer vol speledingetjes, krabpalen, slaapplekjes, eten en drinken en mijn familie om me heen. Niet veel later mochten wij door het hele huis spelen en slapen op de grote kamer. Wat een feest.

Toen ik net binnenkwam, had ik een zwarte vacht met allemaal witte haartjes. Deze witte haartjes zijn nu bijna helemaal weg en ik ben nu mooi zwart en mijn vachtje glimt. Ik verzorg mezelf dan ook heel goed.

Ik vind het heerlijk om te slapen en de boel te ontdekken. Slapen doe ik het liefst samen met mijn zusjes of bij dat grote mens. En als ik aandacht wil, dan maak ik haar gewoon wakker door aan haar vingers te sabbelen en stiekem een beetje te bijten, maar dat doe ik heel zachtjes. Of een likje over haar neus, dat werkt ook altijd! Ik ben graag in haar buurt, ook als ze de trap afloopt dus ze moet altijd goed kijken waar ze loopt want ik ben nooit ver weg.

En nu is het zover, ik mag op zoek naar mijn eigen forever home. Denk jij dat jij mij deze kunt bieden? Neem dan snel contact op, zodat we een meet and greet kunnen organiseren.

Tot gauw!