Eindelijk is het zover. Na een aantal hobbels op onze weg mogen we ons voorstellen. We hebben een tijdje op een composthoop gewoond en dat was niet best. We hadden vanalles gegeten maar niks wat goed was voor onze buikjes. Bij de aankomst bij ons pleeggezin waren we allemaal behoorlijk onder de indruk en heeft het ook even geduurd voordat we ons veilig voelden. Nu gaat het helemaal goed met ons.

Ik (Ginny) was in het begin behoorlijk vies. Het lukte me niet om mezelf schoon te maken dus moest mijn opvangmamma mij helpen. Dat vond ik helemaal niet fijn. Ik zag dat mijn broer en zusje er minder moeite mee hadden maar snapte niet dat zij al zo dicht in de buurt kwamen en zich lieten aaien. Die handen vind ik nog steeds akelig.
Steeds vaker speel ik nu mee en als er wat lekkers tussendoor komt durf ik steeds dichterbij te komen. Nu neem ik het snoepje zelfs al uit de hand. Ik ben nog steeds heel voorzichtig en ben het liefst samen met mijn stoere broer Zorro. Af en toe als ik slaap komt de opvangmamma mij aaien en ik moet toch eerlijk toe geven dat ik dat best lekker vind. Ze fluistert me lieve woordjes toe en stelt me gerust waardoor ik me nu meer kan ontspannen en ervan kan genieten. Ook ik zoek nog een vast plekje waar ik me verder kan ontplooien. Het liefst samen met mijn broer Zorro.

Liefs Ginny.