Oh, ik ben helemaal hieperdepiep, ehh, -Pip! Ben ik beschikbaar voor adoptie? Mag ik eindelijk online voor een date? Swipe me dan niet meteen weg. Please!
Ik ben een ontzettend leuke meid, en wel met een getinte huidskleur. But black lives matter and so do I!
Ik hoor ze wel eens zeggen, dat ze me een mooie verschijning vinden en daar moet ik dan wel eens van blozen! Ok, toegegeven, ik heb een superzacht velletje en verzorg me goed, geen grammetje vet aan mijn lijf, strak in het pak!
Mijn leven begon in de wildernis. Ik werd meerdere keren gespot door omwonenden die ergens in het veld een zielige, magere kitten zagen lopen. Een veldwerker werd ingeschakeld en het benodigde materieel werd erbij gehaald om mij te vangen. Maar het mislukte telkens... Ik bleek niet te vangen, echter de veldwerker bleek óók niet voor één gat te vangen, hij wist van geen opgeven. Uiteindelijk werd ik na 3 maanden (!) met een net gevangen. De eerste weken die volgden in het opvanggezin waren moeilijk. Als een wolfskind moest ik alles leren over het leven in huis. Alles was onbekend. En het engste vond ik nog wel die tweebenige primaten die er voortdurend rondliepen. Ik verstopte me twee weken lang achter een kast en kwam er alleen 's nachts achter vandaan om te eten. Op een gegeven moment zei ik tegen mezelf: "Pip, meis, zo kan het niet langer. Zo'n leven als nachtvlinder is niets voor jou. Het roer moet om." Ik kroop achter de kast vandaan en begon aan mijn ontdekkingsreis. Kijk maar naar het filmpje, daar zie je het gebeuren. Vanaf dat moment begon ik op te bloeien. De kat des huizes werd mijn voorbeeld. Ik deed hem gewoon in alles na en mijn mening over de mensen is daardoor veranderd. Nou ja, niet alleen door hem....in feite ben ik omgekocht door die gewiekste mensenwezens. Er zijn dozen met liquid snacks aangesleept. Die werden mij aangeboden in ruil voor aaitjes en vriendschap. Aanvankelijk kon ik er weerstand aan bieden. "Ik ben niet om te kopen!", riep ik nog met een zwak stemmetje! Maar die snacks zijn zo onweerstaanbaar lekker, dat ik me uiteindelijk willoos heb overgegeven aan die verslaving. Dat aaien erbij heb ik dan ook maar gedoogd. En uiteindelijk gebeurde er iets raars tijdens het aaien. In mijn lijf begon een machinekamer te ronken waarvan ik het bestaan niet heb gekend. Prrrrrwwwt.... Prrrrtt.... Aaitjes?....heerlijk! Nou zal ik niet gaan overdrijven. Ik blijf het allemaal nog steeds wel eng vinden. Maar echt, ik voel een connectie met jullie mensen, jullie zijn best ok! Dusssss.... Ben jij een baasje die het geduld kan opbrengen om mij nog tammer te maken en heb je naast een hoop speeltjes ook nog een of meerdere andere katjes in huis (ik ben echt dol op andere viervoetertjes!)? Dan zijn wij een match made in heaven!!!!

Dikke knuffel van jouw Pip!