Lieve mensen, ik ben het, Loek! Zoek en je vindt Loek! Ik ben een brave gast, beetje op gemak en rustig, maar ik ben Loeking goed.
Uitbundige capriolen laat ik aan anderen over, maar dat kan ik misschien een beetje verklaren.
Kijk, een paar maanden geleden was ik ergens niet meer welkom, op Facebook zag ik een treffende uitleg, ik kopieer effe, moment:
"Al jaren had hij zijn vaste route en kreeg hij zijn hapje eten van een lieve dame. Maar er werd een nieuw gebouw gebouwd, waardoor Loek zijn route wat moest verplaatsen en hij in de tuin kwam bij iemand anders. Deze meneer vond Loek niet leuk, want zijn eigen katten kregen angst van deze zwerver. Loek moest weg.
Er was geen gesprek meer mogelijk. Indien Loek niet weg ging, zou hij elders worden uitgezet."
Als ik het nu teruglees moet ik zelfs even lachen. Geen enkele kat is hier bang voor mij, ik hou juist van soortgenoten en ben heel graag in hun bijzijn. Maar goed, die meneer vond ik sowieso stom, nul tolerantie, daar kan ik niets mee.
Mijn karakter is voorzichtig en een beetje terughoudend. Nu weet je waarom.
Er zit veel potentie in mij, ik kan de wereld iets bieden als... ik de kans maar krijg. Daar zit dat pijnpuntje. Ik wil zo graag die kans grijpen, in alle vertrouwen en eigenheid.
Laat me mezelf zijn, dan ben ik ook goed genoeg. Dat is me hier al vaak ingefluisterd, ben erin gaan geloven. Ik heb een goed hart, echter teruggetrokken, maar zou graag willen lossen. De spanning wegdrijven, want dan kom ik echt oprecht goed terecht. Loek het rijmboek.
Ik wil graag met jou eens om de tafel zitten, vertellen hoe lief ik eigenlijk ben, maar gewoon de aandacht niet eis. Andere katten mij kunnen bekoren, omdat ik daar echte nood aan heb.
Hopelijk tot....?
Liefs Loek