Ik hoor vaak dat ik een mooie dame ben....mijn verhaal is echter heel wat minder mooi... Jarenlang leefde ik op straat, met gigantisch veel kinders om te voeden. Ze plaatsten wel eens een kooi om mij te vangen, maar echt niet dat ik daar in liep. Ik keek wel uit....wie zou er dan voor mijn kindjes zorgen?
UIteindelijk was ik zo moe van het straatleven, ik had inmiddels weer vier kleintjes gekregen, ik had honger, dorst en liep de kooi in.
Al was het maar om even lekker te eten.
De persoon die mij kwam ophalen, nam mijn kindjes ook mee...zo attent!
We kwamen bij lieve mensen, waar ik in alle rust mijn kleintjes mocht grootbrengen. Zij groeiden op tot zelfstandige, lieve pubers en mochten een nieuw thuis zoeken. Ik bleef nog steeds op veilige afstand van de mens, dus mocht ook ik verhuizen naar een fijne plek.
En hier ben ik dan, in Villa Vagebond.
Het bevalt mij prima hier. Zoveel gelijkgestemde vriendjes, we delen lief en leed met elkaar. Geen vooroordelen of afgunst. Een heerlijke plek!
Maar....toch wil ik heel graag weten hoe het is om een echt thuis te hebben, dat heb ik namelijk nog nooit gehad. Ik hoor iedereen daar over praten en het maakt mij nieuwsgierig. Inmiddels ben ik ook al wat minder bang voor jullie mensen. Ik zoek mijn grenzen steeds meer op.
Mijn vriendjes zijn zo trots op mij en stiekem ben ik ook wel erg trots op mezelf.
Nu wordt het tijd voor een volgende stap in mijn leven. Een plekje waar ik als kattenkat mijn hart op kan halen, waar ik mezelf kan en mag zijn.
Waar knuffelen (misschien ooit :-)) mag, maar niet moet.
Ik mag er zijn en ik ga ervoor! Jij ook?
Kushandje (op afstand) van Molly x

Molly is ontzettend graag buiten, maar omdat ze snel schrikt willen we haar enkel in een goed afgeschermde tuin of kattenren buiten laten.