Hallo iedereen,

Bruno hier. Het schijnt dat ik me hier moet komen voorstellen en dat jullie mij dan een klein beetje leren kennen. En wie weet is er dan iemand onder jullie die mij wel ziet zitten en voor mij gaat mailen.

Woohoo dat vind ik best wel spannend hoor.  Maar de opvang mama’s zeggen dat ze een heel leuk en fijn nieuw huisje voor mij gaan zoeken.  Het is hier in de opvang natuurlijk ook best gezellig maar ja we kunnen hier moeilijk allemaal blijven wonen he 

Dus hier ga ik… Ik ben een tijdje terug gevonden tussen een grote zwerfkat kolonie.  De dame die daar dagelijks haar ronde doet en eten geeft zag me daar op een dag opeens zielig zitten in een hoekje.  Ik voelde me ook niet zo goed en liep dan maar snel in haar vangkooi.

En maar goed ook. Ik was graatmager, uitgedroogd en voelde me slapjes dus dat werd meteen een ritje naar de dierenarts waar ik aan een infuus werd gelegd.  Gelukkig werkte dat spul heel goed en kon ik snel verhuizen naar mijn gastgezin.

Daar werd ik met open armen ontvangen.  Eerst moest ik nog paar dagjes in quarantaine zodat ik op mijn positieven kon komen en waar ze mijn pijnlijk oortje konden verzorgen.  Want ja hoor ik heb een gaatje in mijn oor en dat gaatje was dus helemaal gaan ontsteken waardoor ik zo slapjes werd.

En hoe kom ik aan dat gaatje hoor ik je denken?? Wel in zo’n zwerfkatten kolonie worden geregeld vangacties gehouden en worden de katjes naar de dierenarts gebracht voor castratie en sterilisatie zodat de kolonie daar niet verder groeit en ik…ik kleine robbedoes werd op een dag meegepakt naar de dierenarts.  Echter ik was eigenlijk nog wat jong waardoor ik niet meteen goed recupereerde van de operatie en dus eenmaal terug buitengezet ook nog eens dat gaatje in mijn oor begon te ontsteken. Auwtie, pijntje hoor dus maar goed dat ik werd opgemerkt en dus nu veilig en gelukkig weer gezond binnen zit.

Ik kreeg een warm mandje, medicijntjes , lekker eten…dus na enkele dagjes mocht ik al mee naar de andere opvangkatjes.  Eerst even de katjes uit de boom gekeken hoor want toch wel even wennen aan al die nieuwe snoetjes en speelgoed.  Maar ik  had al snel door dat het best wel leuk is om zoveel speelkameraadjes te hebben.  Ik was eerst wat verlegen en durfde niet zo goed dus zat ik vanachter het gordijn te kijken wat ze allemaal uitspookten.  Maar ze hadden zoveel plezier samen dat mijn nieuwsgierige ik stapje voor stapje dichter bij ging kijken tot er opeens zo’n gek klein poesje om mij afsprong !

Ik schrok me rot man maar ze liet me niet gerust…. Komaan Bruno spelen ! Doe nu gewoon mee met ons. Komaan bro let’s have some fun riep ze.  Dus ik heb dan maar al mijn onzekerheden achter dat gordijn laten liggen en nu speel ik gezellig mee.  Die meiden hier die zijn vermoeiend man…maar ook wel leuk en lief hoor.   Door hen heb ik ook geleerd dat mensjes niet eng zijn maar dat ze er zijn om voor ons te zorgen (hihihi) En om ze daarvoor te bedanken liggen we dus samen gezellig in de zetel en als ik je echt helemaal vertrouw he…ga ik gewoon knal boven op jou liggen, lekker in de weg liggen zodat jij niet meer kan lezen of tv kijken, drinken…lukt niet meer, snoepen…nope niet wanneer ik zin heb om boven op jou te liggen…toilet bezoekje ? nope moet je dan maar even uitstellen 

Soms panikeer ik nog wel eens hoor, als je bijvoorbeeld brute bewegingen maakt, vind ik niet leuk maar het is even snel weer voorbij.

Zo het liefst van al zou ik ergens willen gaan samen wonen met één van de meiden hier in de opvang. Verhuizen is sowieso altijd beetje eng he en met 2 staan je dan weer wat sterker in je schoenen.  Dus een leuk plekje waar we op ons eigen tempo mogen wennen dan komt het helemaal goed.

Hebben jullie plaats voor mij en zo’n gek vriendinnetje ? Dan moet je dus zo’n formuliertje invullen en kunnen we kennismaken.  Bij kattenbemiddeling kennen ze al mijn vriendinnetjes 

Liefs, Bruno stoere kerel met een klein hartje