Haar lange wapperende haren vallen zachtjes om haar ronde gezichtje.
Haar goudgele lieve ogen kijken helder en zelfverzekerd de wereld in.
Ze mag op zoek naar een huisje, maar niets is wat het lijkt.
Ze draagt een luiertje, niet voor de lol, maar uit noodzaak. Ze is een
raskatje, een Manx. Geboren zonder staart, maar helaas gehandicapt ter
wereld gekomen. Ze noemen het ook wel: het Manx syndroom.
Ze is het zonnestraaltje in huis, huppelend, spinnend, blij en speels.
Ze rent niet op een normale manier, ze gebruikt haar twee achterpootjes
tegelijkertijd. Een konijntje, een kikkertje, een lief klein baviaantje.
Het Manx syndroom betekent dat ze haar sacrale wervels mist, geen
heiligbeentje, Haar ruggenwervel stopt patsboem. Gevolg? Haar blaas en
darmen zijn verlamd... Tweemaal daags moet haar blaas handmatig
leeggemaakt worden en de ontlasting naar buiten gestimuleerd worden.
Ondertussen deelt ze kopjes uit, ontsnapt er een tevreden knorgeluid uit
haar keeltje.
Ze ondergaat de dagelijkse routine gedwee, ze weet dat we haar helpen.
Haar prachtige lange zwarte haren krijgen om de paar dagen een kambeurt,
dan is het genieten, dan komt de volle bos weer vol tot haar recht.
Emily is een voorbeeld voor zoveel dieren én mensen. Zij accepteert haar
handicap met gemak, ze neemt het leven zoals ze is. Stralend en blakend
van zelfvertrouwen.
Knuffelen met haar mensen is een noodzaak, spelen met haar vriendjes is
als zuurstof, het leven omarmen is haar ultieme doel.
Emily wil enkel mensen ontvangen die serieus zijn, die willen leren,
willen komen oefenen, want dat gaat eerst gebeuren ;-)
Zij wordt niet in een andere opvang geplaatst, uitsluitend bij een
particulier. En om het nog moeilijker te maken.... enkel en alleen in
een cirkel van 40 km van Tongeren, zodat hij ahar opvangmama altijd kan
ingrijpen als het nodig is.
Je ziet het, we zijn streng, enkel en alleen om Emily de garantie te
geven dat haar leven lang en heel gelukkig zal zijn <3
Ons kleine konijntje, onze olijke huppel, het zachtste hartje van de
hele wereld!