Ik ga meteen to the point komen, is beter denk ik.
Kent iemand Bob Ross? Die schilder met die zachte stem die zo heel lief fluistert en praat terwijl ie bergen tekent, wolken, water en bomen en zo? Nou, die zoek ik!
Je hoeft van mij niet te schilderen, je mag ook pottenbakken of breien. Het gaat mij om die stem, zo'n zachte helende stem. Daar word ik vrolijk van. Daar krijg ik zelfvertrouwen van, heb ik nodig.
Pas op, ik heb al vorderingen gemaakt, maar dat is een proces, net als schilderen.. We willen het ideale plaatje in ons hoofd meteen op papier zien. Maar dat gaat niet. In mijn hoofd zou ik ook meteen jullie mensen vertrouwen, maar dat is een proces. Je moet leren toelaten, durven, fouten maken om te kunnen doorgaan. Het is een ontwikkeling van vallen en opstaan, het ontdekken van nieuwe dingen, en dat kan best eng zijn.
Ik loop bijvoorbeeld al rustig door het huis, ik geniet van spelen en ben de vliegjes altijd te snel af. Dit spelen helpt mij om vaardigheden te ontwikkelen. Ben ook beetje filosofisch meisje denk ik.
Ik vind alles prima in jouw buurt, weliswaar op afstandje, maar dat is toch al heel wat.
Mijn vertrouwen groeit elke dag, als ik jou zachte zalvende stem hoor... Helpt allemaal!
Ik zou graag mijn proces met jou verder zetten, grote kinderen geen bezwaar, een andere kat ook geen bezwaar. Maar die laatste moet niet de baas willen spelen, want dan stop ik met schilderen.
Nou, ik een een tenger fijn meisje van 12 maandjes jong. Ik ga het nog ver schoppen, zeker weten. Wel met jou, enkel met jou...
Een zwaai zwaai en handkusje van mij, Bo