Hallo, ik ben Spike! Een van de drie zwarte musketiers van
de vangactie aan de E313! Mijn broer Pickles liet zich al snel
vangen maar mijn zus en ik besloten om nog een nachtje
door te zakken. ’s Anderendaags kregen we reuzehonger en
dat bordje met natte voeding zag er toch zo verleidelijk uit
in die vangkooi.. Ja lap, daar zaten we dan gevangen! Waar
gingen ze ons toch naartoe brengen?
Eens aangekomen bij onze opvangmama zagen we Pickles.
Hij probeerde ons gerust te stellen maar zowel mijn zus als
ik vertrouwde het zaakje niet helemaal. Ik kreeg mijn naam
omdat ik al snel begon te grommen en blazen. En met mijn
gefronste wenkbrauwen (jawel, als je goed kijkt, zie je ze
echt zitten), liet ik wel merken dat ik er alleen was om naar

te kijken.. niet om aan te raken! “Kijk niet zo boos”, hoorde
ik vaak maar ik kon het niet laten.
Op een dag, tijdens het etenstijd, zag ik dat mijn
opvangmama speciale druppels in onze voeding deed. Zie je
wel dat ze niet te vertrouwen was?! Het eten was wel lekker
en ik had honger, dus ja, maar snel alles opgegeten. De
volgende maaltijd opnieuw die druppels! Op het flesje stond
“Relax”.. Wat is dat toch?! Mijn broer zei dat ik moest chillen
en wat vrolijker moest worden. En mijn zus gaf zich stilaan
ook gewonnen.. Zou ik het dan toch kunnen vertrouwen?
Ok, die aaitjes voelen wel leuk en ontspannend aan en ik
vind het wel ok om eens opgepakt te worden.. maar wel op
mijn tempo hoor, dame!
Je leest het al, je moet geduld met me hebben. Ik ben niet
bang om in je buurt te spelen (graag zelfs!) maar vooraleer
je me mag aaien en opnemen, moet je me wat tijd gunnen.
Oh ja, kleine tip, zo van die liquid snacks.. reuzelekker en ik
lik ze zelfs van je hand af. Dus je ziet, komt helemaal goed
hoor!
Ik word graag samen geplaatst met mijn zus Bowie/broer
Pickles of bij een ander speels jong katje.
Laterssss!