Rust, vertrouwen, warmte, stabiliteit, affectie, onvoorwaardelijke liefde, en het gevoel van thuiskomen. Dat zijn dingen die onontbeerlijk zijn in een mensenleven. Basisvoorwaarden zeg maar, om gelukkig te kunnen zijn. Maar weet je, in een poezenleven is dat ook zo hoor. Ik heb het geluk gehad dat ik dat heb mogen ervaren in mijn leventje. Maar toen mijn baasje plots overleed stond heel mijn wereld op zijn kop. Zwerfkat in nood ving mij gelukkig op met open armen. Ik heb het hier goed hoor, buikje gevuld, streeltjes uitgedeeld etc. Maar toch mis ik mijn eigen stekje snap je, wetende dat ik daar de rest van mijn dagen kan slijten, met MIJN trouwe tweebener aan mijn zijde.
Ik ben een rustig meisje, ben niet meer besteed aan het ravotten, geef mij maar een lekkere bank waar ik kan ploffen, terwijl genietend van de aandacht die jij me geeft en in de plaats krijg jij van mij ontelbare likjes en liefdesbeetjes. Zo toon ik mijn affectie aan jou. Ik heb wel wat tijd nodig om mijzelf helemaal bloot te kunnen geven, maar dat is niet verkeerd toch? Sommige dingen zijn het waard om op te wachten zeg ik altijd.
Ik heb wel een ruis op mijn hartje, maar volgens de hartjesdokter valt het gelukkig allemaal best mee. Ik moet geen medicijnen hiervoor krijgen, maar wel geregeld op controle.

Swipe me maar naar rechts als je mij leuk vindt. Ik wacht op jou, gaan we dan samen dit avontuur aan?

Veel liefs, Ellis (8j)