Ik ben altijd al een bijzonder meisje geweest. Zodra ik kon lopen,
dartelde ik als een blij lammetje door het leven. Ik kende geen angst.
Ik wist niet eens dat ik een beperking had. Het was normaal, om af en
toe ergens tegenaan te botsen, of om om te vallen en weer recht te staan.
Pak mijn pootje, dan neem ik je mee in mijn wondere wereld...
Al vroeg kreeg ik het etiket 'ataxie kitten' opgeplakt. Zo'n
wiebelkatje, zo'n aandoenlijk huppeltje. Veel mensen vonden me
ontroerend en aandoenlijk, een klein groepje mensen vonden me zielig. Ik
vond dat een beetje dom van die mensen, want zielig ben je alleen maar
als je je zo voelt. Ik ben een overwinnaar!
Door die ataxie staat mijn kopje soms in de trilmodus. Niet altijd,
enkel als ik opgewonden ben en wil spelen. Mijn ogen blijven daarentegen
wel gefocust, want vergis je niet, ik heb alle speelgoedobjecten in het
vizier!
Ik drink geen alcohol, maar soms lijkt het alsof ik 10 Margarita's
achterover heb geslagen en dan nog denk recht te lopen. Ik hoef niet
zozeer over dat lijntje te lopen, laat mij maar kronkelen en afwijken,
net zo spannend ;-)
Ik ben een zelfstandige meid, weet mijn wc feilloos te gebruiken en ik
kan netjes en keurig eten. Slabbers is voor baby's.
Ik kijk door een roze bril, elke dag is weer een nieuw feestje en zoek
ik uitdagingen op. Zodra de mensen mijn kant op kijken gaat de
ronkmachine aan en wil ik veel en vaak gestreeld worden. Prrrrr, meer!
En daarna lig ik uitgeteld, behoorlijk dramatisch, languit op de bank te
slapen. Je ziet me genieten tijdens slapen en in het actieve leven. Ben
een gelukkige ziel met een gek aandoenlijk kantje.
Ik kan prima alleen zijn. Vroeger was ik het buitenbeetje van de groep.
De katten vonden me raar en jaagden me weg. Moet zeggen dat ik daar wel
wat traantjes om gelaten heb, wie doet nou zoiets!
In deze nieuwe groep word ik wel geaccepteerd, maar ik heb niet meer
zo'n behoefte aan een grote groep, snap je.
Geef mij maar mensen, mezelf en nog eens mezelf. Een paar katjes kan
wel. Ben ook geen ruziemaker, laat ik aan anderen over.
Bij wie mag ik mijn hobbelig parcours voortzetten? Bij wie mag ik buiten
de lijntjes kleuren?
Kusjes van jouw wiebeltje Pluk! xxx