Mijn hart brak, toen ik in een hokje werd geplaatst. Een plek die ik niet begreep. Ik was bang, een troosteloos bestaan.
Mijn ogen verloren glans en ik zat mijn tijd uit. Wat zou er met me gebeuren, wat was er mis met mij.
Ik kende niemand, ze waren lief voor me , maar ik begreep het niet. Het dierenasiel.
Ik ben aids-positief en achteraf hoorde ik dat men zich heel veel zorgen maakte. "Wie wil hem nou".
Toen ging ineens de deur open en ik mocht mee. Mee naar een plek die ik wederom niet kende. De mensen waren blij, waarom?
En toen kwam ik hier, de plek waar ik nu logeer. Ik wist niet wat ik zag! Ik kreeg vrijheid, ik kon lopen waar ik wilde. Het voelde als een soort van thuiskomen, maar ik wilde er eerst nog niet aan toe te toegeven. Is het te mooi om waar te wezen?
Weken verstreken en de muur rond mijn hart begon af te brokkelen. Mijn ogen kregen langzaam weer glans, het kriebelde in mijn buikje, ik kreeg vleugels!
Ik moet zeggen, er zijn wat kilootjes bijgekomen, maar het misstaat me niet ( doet rondje voor spiegel). Mijn liefde voor de mens is fors toegenomen, ik ben dol op knufffelen! Ik hecht me graag aan vaste gezichtjes, maar dat is normaal. Vertrouwdheid vind ik zo ontzettend belangrijk! Dan ben ik superman, dan komen al mijn verborgen krachten naar boven! Dan speel ik met je, spring ik hoog in de lucht, wapperende veertjes zijn de max. Ik wil heel graag op schoot liggen, maar die Boef van hier, die is me altijd voor en ik dring me nooit op.
Ik ben dus aids-positief, ik vecht nooit met andere katten, ben een brave jongen. Ik kan alleen, maar 1 of 2 katjes is ook geen probleem.
Ik heb geen staart meer, die hebben ze er maar vanaf gehaald, die was gewond en dus stom.
Ik ben een bloeier. Als je mij de tijd geeft, mij laat bloeien, dan zal ik jouw soulmate zijn voor altijd. Want ik ben eeuwig trouw, als ik je vertrouw.
Liefs van mij