Baasje gezocht

Meooowwww

Colette hier aka Cotteletje 😊 ja die opvangmama’s hier zijn ook de grappigste hoor 😊

Vandaag mag ik blijkbaar mijn voorstelrondje doen en ik heb heel wat te vertellen . Ik ben een jonge mama poes van 5 kleuters die ondertussen allemaal uit huis zijn. Ach rust hahahaha

In april werd ik gespot in Antwerpen waar ik verzwakt en al zwalpend door de straten doolde. Een vriendelijke dame zag dat het niet goed met mij ging en bracht me binnen bij de dichtstbijzijnde dierenarts.

Die zag meteen dat ik een lelijke botbreuk had aan mijn achterpoot, dat mijn staart een vieze stinkende wonde had en wel gevild leek en oh ja… ik bleek ook nog eens hoogzwanger terwijl ik graatmager was.

Gelukkig kende de dierenarts onze opvangmama’s en kon ik diezelfde dag nog verhuizen naar een warm mandje, want opereren kon niet met de beebies in mijn buik. Ik had pijn en was eerlijk gezegd ook wel een beetje bang, want wat ging er nu met mij gebeuren ?

Ik hoorde die opvangmama’s maar zeggen: doe maar rustig meisje, eet maar wat zodat je kindjes kunnen groeien en rust nu maar uit zodat je kan bekomen van wat je overkomen is. Maar ik was te hard geschrokken van de aanrijding en was uit mijn doen waardoor ik dezelfde nacht al beviel van mijn 3 heel kleine prutskes. Ondanks mijn pijn kwamen mijn kindjes op de eerste plaats , die pootoperatie, dat is voor later. Wel werd mijn vieze staart dagelijks verzorgd en daardoor heb ik hem kunnen behouden. We waren denk ik zo’n 5 daagjes verder toen ik opeens vanuit ons knusse mandje kleine beebie geluidjes hoorde. Ik keek nog even goed naar mijn kroost en dacht nog : okay we zijn compleet maar wat is dat geschreeuw dan ? En toen zag ik haar… ze lag in de hand van de opvangmama … Zonder nadenken heb ik dat huilende beebietje naar mijn mandje gebracht. Kom maar hier kleintje, ik zorg wel voor je. Alles komt goed , je bent niet meer alleen. Iedereen groeide ondertussen flink en zo’n 2tal weken later klonk er opeens weer geschreeuw aan onze bench ?! Ik kon mijn ogen niet geloven… want opnieuw lag daar een kleine fluffy pluizenbol. Ik keek weer achterom… 1 , 2, 3 en 4 … ja dat klopt, dacht ik nog . Ik keek opnieuw naar dat gefriemel aan mijn pootjes, keek vragend op naar de opvangmama ?? Is die ook van mij ? Okay dan , hupakee de mand mee in er is nog wel een plekje vrij maar jij bent echt wel de laatste hoor. En zo geschiedde….ik was mama van 5 😊

De beebies deden het goed dus tijd voor mij om een bezoekje aan de dierenarts te brengen. Het verdict viel snel. De gebroken poot moest eraf. Ik had die poot natuurlijk overbelast tijdens de bevalling en het zorgen voor mijn kindjes waardoor de breuk alleen maar erger was geworden. Mijn staart echter was aan de beterende hand door de dagelijkse zalfjes dus oef die was gered. En nu snel terug naar mijn hongerige kroost. Op 3 pootjes lukt dat ook. Thuis werd ik uitgeroepen tot “supermama van het jaar “ Dat doet wel iets met je hoor, ik moest er bijna van blozen.

En nu iedereen zijn eigen plekje gevonden heeft mag ik zelf ook op zoek naar een huisje voor mezelf. Ik had nog even wat last van een hardnekkige oorontsteking maar die hebben we ondertussen ook een kopje kleiner gemaakt. Het is gewoon een dingetje dat jaarlijks effe gecheckt moet worden bij de dierenarts. Maar het gaat dus prima met mij. Ik trek mijn plan op mijn 3 pootjes en kan enorm genieten van het zonnetje in de buitenren. Ik ben vooral op zoek naar een huisje waar het niet té druk is. Teveel gedoe en drukte durf ik al eens lastig worden. Ga ik beetje humeurig van rondlopen. Daar moeten de opvangmama’s dan weer mee lachen. Het is zoiets als een ochtendhumeur hebben. Als ik het heb… laat me dan maar gewoon wat knorrig rondlopen. Gaat vanzelf weer over en verander ik zo weer in gekke Cotteletje 😊 Want ik ben dan wel een mama en heb maar 3 pootjes…. Ik mep af en toe ook nog graag tegen een muisje of balletje hoor of spelen in zo’n kartonnen krabhuisje van de kittens … ook best leuk 😊

Een schootzitter ben ik nog niet maar je mag me wel oppakken (niet tijdens mijn ochtendhumeur 😊 ) en dan wandel ik graag met je mee. Of samen tevee kijken doe ik ook, braaf naast jou in de zetel. En heb je hier en daar nog een gezellig zacht mandje staan waar ik me in kan terugtrekken en alle dagen wat lekkers in mijn bordje (Gourmet is mijn favo ! ) dan is dat gewoon helemaal top !

Dus heb jij zo’n plekje en wil jij mij graag een rustig leventje gunnen ? Formuliertje invullen dan kunnen we daten.

Liefs Cotteletje of nee hahahaha mama Colette

PS: berichtje van de opvangmama: Ons Colettje is zot van weekend aperotime ! De apero mag jij opdrinken maar de chipjes moet je delen met haar dan is ze helemaal in haar nopjes 😻