In herinnering

Volg ons op Facebook

Deze lieve katten zijn helaas gestorven tijdens de opvangperiode bij ons. Het doet altijd veel pijn en verdriet om deze dieren te verliezen. We dragen hun naam in ons hart, maar ze verdienen ook een eigen plekje op onze website. De stukjes zijn geschreven door de verzorgers van de overleden diertjes. Op deze manier kunnen ze afscheid nemen en voelt u de beleving vanuit hun kant.

In Herinnering bij de eigenaar

In Herinnering tijdens opvang

2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 I 2013 I 2014 I 2015 I 2016

2017

2018

Berlioz en Marie , 21/22 juli

Binkie, 4 juli

Dag lieve Binkie

Je was altijd een 'achtergrond katje'. Je vroeg niet om aandacht, je leefde in je eigen wereldje.
In het begin was de schildpad je knusse huisje, daar voelde je je geborgen en veilig. In dat huisje mochten we je strelen en liet je jouw snoetje door onze vingers glijden.
Je zachte oogjes hadden een terughoudendheid. We weten niet wat je had meegemaakt, we weten wel dat je voor ons heel belangrijk was. Je hoorde erbij. Je rode vachtje fleurde de kamer op, je voorzichtige stapjes was jij.
De andere katjes konden jou wel bekoren, zij waren je vrienden voor het leven.
Jij was gewoon Binkie, de zachtheid zelve.
We genoten intens, wanneer we je in de buitenren zagen genieten, met je neusje in de wind.
Je was aids-positief, woonde in ons kattenasiel Villa Vagebond en je was geliefd.
Gisteren ging het mis.
Ineens zocht je toenadering, kwam je rustig op ons afgelopen, gaf je kopjes en mochten we je koppetje strelen.
Je vachtje stond warrig,je wangetjes waren ingevallen. We maakten ons ernstige zorgen en lieten de dierenarts meteen naar je kijken.
En daar was ie dan... die hele lelijke tumor in je buik. Een snelgroeiend monster, wat zich een weg baande door jouw lijfje en alles kapot maakte wat hij tegenkwam.
Onze dierenarts schudde met zijn hoofd: " Het is fout jongens, dit is het einde..."
We gaven je nog een dagje of wat, want je genoot van ons bijzijn en we wilden je no even vertroetelen.
Maar dat monster gaf jou niet langer meer, vandaag viel het doek.
Je bent in onze armen ingeslapen. Jij mooie rooie.
Wij waren jouw baasjes, de verzorgers van de Villa, en gaan je missen, het is niet eerlijk x

Dopey, 2 juli

Sofie, 26 juni

Bijou, 23 juni

Niemand is van iemand…

Lieve Bijou, met de tekst van dit liedje denk ik aan jou.

Mijn opvangertje, anderhalf jaar lang. Vaak heb ik getwijfeld. Moet ik haar niet adopteren?

In december 2016 kwam je binnen bij zwerfkat in nood, opgevangen door Marina. Je was ziek en heel mager, slechts 1,7 kg . En dat terwijl je een volwassen kat was van een jaar of 9 oud. Marina heeft al het mogelijke voor je gedaan en langzaam klom je uit je dal. Je werd sterker en wilde graag weer op verkenning. Je leven buiten had zijn tol geëist , dat mocht je niet meer. Maar binnenshuis wat rond sjouwen mocht wel.

Zo kwam je bij mij. De eerste maanden was je boos en heb je onder mijn bed gewoond. Maar langzaam trok je bij. Je kwam beneden. Je eiste je plekjes. Je eiste je gewoontes…

Niemand is van iemand… Je mag dan misschien niet officieel mijn katje zijn… Maar als je wilt ben ik van jou….zo gaat het liedje verder en zo denk ik aan je Bijou…

Jij hebt mij geaccepteerd, ook al nam jij je tijd.

Je vond het oke dat ik naast je op de bank zat. Oke dat ik je aaide. Oke dat ik je van eten voorzag. Op jouw manier dan, want blikvoer uit een voerbakje vond je stom. Jij zat al klaar aan tafel voor het eten werd opgeschept. Je wist dat er altijd een kleine portie vlees was. Voor jou, in kleine stukjes tijdens ons eten aan jouw gevoerd. Dat was een van jouw eisen.

We hebben zoveel mogelijk aan jouw eisen voldaan. We hebben geprobeerd je leven zo mooi mogelijk te maken omdat we wisten dat jij niet lang bij ons zou zijn.

Nu is het zo stil in huis. Zo vreselijk leeg aan de tafel.

Niemand is van iemand, maar jij komt terug. Ik ben van jou en jij mag voor altijd bij mij!

Lieve Bijou, een kusje op je kopje, voor altijd van jou.

je gastgezin Sonja Kreyns.

Eden, 22 Juni

We hebben hem moeten laten gaan, onze lieve Eden

Die vuile tumor was daar terug op je neusje, nu voor de tweede keer. Terug opereren was geen optie, want daarvoor was er te weinig gezond weefsel over. De tumor woekerde door heel je neusje en tastte zelfs het kraakbeen aan. Samen met onze dierenarts overlegden we wat het beste voor jou kon zijn. Zonder medicatie zou je nog enkele weken verder kunnen, maar steeds meer gaan aftakelen. We kregen nog de keuze om je leven via medicatie wat te rekken, maar omdat de andere katten deze medicatie absoluut niet mochten binnen krijgen zou je opgesloten moeten worden in een aparte ruimte, en dat was nu precies jouw allergrootste nachtmerrie. Die stress hebben we jou willen besparen, lieve Eden. We wensten voor jou kwaliteit boven kwantiteit. Niet nodeloos rekken. Jouw laatste weken en maanden ziek opgesloten zitten, je had het vast niet begrepen, het had je nog zieker gemaakt wellicht. Ziek van alle stress.

Eens de vreselijke beslissing gemaakt was het meteen duidelijk: onze verzorgsters wilden je niet alleen laten vertrekken daar bij de dierenarts. Drie van onze verzorgsters repten zich naar de dierenarts om afscheid van je te nemen en je bij te staan tijdens je oversteek naar de regenboogbrug. We hopen dat je die liefde nog hebt gevoeld, lieve Eden. Diep in onze harten denken we van wel!

Liefste Eden, sterke, maar toch gevoelige jongen. Jij was het boegbeeld van Buddy Kat, jij toonde iedereen dat het ook anders kon. We glommen altijd van trots toen je weer eens op de bank lag, of in de hangmat rustig lag te chillen. Onze kanjer, onze speciale kerel. Nu ben je weer thuis, in Buddy Kat, op je plankje. En straks komt je urntje trots in de kast te staan, voor altijd bij ons. Dit was jouw thuis. Voor altijd, liefste Eden… diep in onze harten!