In herinnering
| Volg ons op Facebook | |
|
|
Deze lieve katten zijn helaas gestorven tijdens de opvangperiode bij ons. Het doet altijd veel pijn en verdriet om deze dieren te verliezen. We dragen hun naam in ons hart, maar ze verdienen ook een eigen plekje op onze website. De stukjes zijn geschreven door de verzorgers van de overleden diertjes. Op deze manier kunnen ze afscheid nemen en voelt u de beleving vanuit hun kant.
In Herinnering bij de eigenaar
In Herinnering tijdens opvang
2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 I 2013 I 2014 I 2015 I 2016
2020
Janneke
Janneke is niet meer
Ons meisje hebben we vandaag moeten loslaten... Janneke, nog maar 2 jaartjes oud en nu al zulke grote lichamelijke problemen. Janneke had nierfalen en dit werd haar vandaag fataal.
Janneke, sprankelend, mooi, jong, dartelend en een beetje argwanend. Je wilde het lichtje vangen, maar het lichtje heeft jou nu meegenomen om nog meer te schijnen, nog meer licht te geven. Het lichtje had jou nodig.
Toby, jouw allerliefste vriend vulde jouw hartje zo blij zo intens. Samen wandelen op de gangboulevard, samen een mandje delen, krullende staartjes omstrengeld, een warme omhelzing, kopjes schurkend langs elkaar wang. Toby en Janneke, dat zou het voor altijd zijn. Maar jouw ziekte gooide roet in het eten.
We hebben je gekoesterd en verzorgd, maar we zagen zo'n ingevallen koppetje, wat ging het allemaal snel.
Toby zal jou niet vergeten. Hij weet dat hij ooit jouw lichtje zal vangen. Maar voor nu gaat Toby verder, omringd door al zijn vrienden, want die heeft hij... heel veel! Maak je maar niet druk om hem Janneke, hij redt zich wel ♥
Lieve Janneke, dank je wel voor alles. Voor jou opgewekte snoet, je gekke buien, jouw liefde voor de katjes.
Je zult altijd ons warme lichtje zijn, ver weg... maar toch dichtbij. x
Jesse
Jesse is niet meer, onze vechter, onze strijder, onze lieve jongen.
Jesse kwam 12 dagen geleden bij ons binnen. Meer dood dan levend. Hij werd eerst bij een spoedarts binnengebracht, maar omdat we niet tevreden waren, hebben we hem de dag erna opgehaald om zelf de eerste hulp toe te dienen, zodat hij de volgende morgen meteen naar onze eigen dierenarts kon.
Jesse was totaal onderkomen, hij was buiten bijna verhongerd. Dan breekt je hart nog meer, beseffende dat hij buiten zo ontzettend lang geen voedsel had kunnen vinden. Hij zwalkte op straat vanwege totaal zwakte en ontberingen.
Onze dierenarts nam het van ons over en na 4 dagen aan het infuus was meneertje helemaal opgeknapt! Zijn nieren hadden een enorme opdonder gekregen, maar na een tweede test was alles helemaal in orde.
Wat waren we trots op onze Jesse. Je kwam van zo ver, zo hard gevochten, je zag er een stuk beter uit.
Jesse zou de wereld gaan veroveren, zijn tweede leven begon, maar nu in alle veiligheid en nooit meer honger.
Jesse was geliefd.
Gisteren ging het patsboem mis. Hij zakte weg, kreeg ondertemperatuur. Onmiddellijk zijn we in allerijl naar de dierenarts gesjeesd en lieten we hem over aan de kundige handen. Tussen hoop en vrees.
Het leek even goed te gaan maar vanmorgen ging het doek naar beneden. Jesse stierf....
Hij had waarschijnlijk een plotselinge longbloeding gekregen, waar helaas niemand iets aan kon doen.
Lieve Jesse, nu kun jij de hemel gaan veroveren, nu kun je daar tonen hoe geweldig je bent, want dan ben en blijf je.
We zijn dankbaar dat we eventjes deel mochten uitmaken van jouw leventje, maar we voelen ons verslagen.
Run free baby...♥
Amira
Gisteravond is er een ramp gebeurd...
Mama Amira is een engeltje geworden.
We hadden een hoogzwanger moedertje in de opvang en ze mocht bij ons in alle rust bevallen. Lieve Amira.
Eergisteren was het dan zover, ze moest bevallen..
Het was een zware bevalling, maar er kwamen 4 gezonde baby's ter wereld. Je zou zeggen, missie geslaagd, maar niets was minder waar. Mama was eerst wat onrustig, maar uiteindelijk kalmeerde ze en ging ze bij haar baby's liggen.
Alles ging goed tot gisteren...
Ineens ging het mis en werd het een spoedrit naar onze dierenarts. Amira kreeg ondertemperatuur en werd lijkbleek.
Onze dierenarts startte meteen een spoedoperatie en er bleek een gestorven kittentje in haar buik te zitten. Het was erop of eronder voor Amira.
Maar het ging niet goed, Amira is gestorven. We zijn er kapot van. Ze laat nu 4 baby's achter, net geboren en nu moederloos.
Lieve lieve Amira, de donkere wolk was genadeloos, hij heeft je meegenomen.
Maar je hebt nu vleugeltjes gekregen, je bent nu een engeltje die zal waken over haar familie. Wij gaan voor je kleintjes zorgen, wij gaan hen groot en sterk maken. We zullen hen over jou vertellen hoe mooi en lief je was.
We beloven het, in alle verdriet en tranen. Rust zacht lieve Amira, rust zacht. Het is zo ontzettend oneerlijk x
Tijs
Tijs is niet meer
Zijn oude ogen keken ons hoopvol aan, 18 maanden geleden toen hij in onze opvang kwam. Hij woonde zijn hele leven al buiten.
Tijs was toen ziek en ernstig ondervoed. We beloofden dat we goed voor hem zouden zorgen en dat hebben we gedaan, zolang we konden.
Tijs was niet meer weg te denken uit ons kattenasiel, we plaatsten hem ook niet meer, dat deden we hem niet aan. Hij was onzindelijk en had extra zorg nodig, en bij ons was hij gelukkig. Het maakte ons niet uit om extra plasjes op te ruimen, we werden altijd blij als we hem zo tevreden zagen scharrelen door de gang en kamers.
Maar onze opa kreeg een ernstig probleem, een heel ernstig probleem. Oorkanker. We lieten hem opereren, maar er waren geen garanties, de kanker kon terugkomen. En de kanker kwam terug.
Hij slofte op het gemakje door de kamers, de gang en wachtte geduldig op een bakje eten in de keuken.
Hij was zo mager, we voelden zijn broze botjes wanneer we hem zachtjes streelden. Even slikken,want we wisten dat er een tijd zou komen om hem los te laten. Onze allerliefste zachtaardige opa, onze Tijs.
Hij genoot van knuffelen, dan ging zijn ronkmachientje aan, soms zo luid dat we ontroerd raakten en hem nog meer wilden omhelzen. Iedereen hield van Tijs, iedereen hield hem in de gaten.
De kanker kwam terug. Meermaals stonden we voor een dilemma: Wat moeten we nu, moeten we hem nu loslaten of het per dag bekijken. We besloten hem elke dag goed te observeren, want als hij een dip zou krijgen moesten we ernstig gaan praten.
Tijs sliep veel, maar hij was ook al oud. Wanneer hij ons zag, kwam hij voorzichtig uit zijn zachte mand en slofte naar ons toe. Hij vroeg om aaitjes EN lekker eten. Wat heeft hij nog genoten, met zijn verfromfraaide magere lijfje, zijn zieke oortje, zijn vermoeide oogjes, zijn kwetsbare blik.
Vandaag was het tijd. Vandaag mocht hij naar de andere kant waar heel veel vriendjes hem zouden opwachten.
Een laatste knuffel, een laatste kus, een dank je wel voor alles en hij vertrok. Heel vredig en heel snel. Tijs is niet meer, maar wel in ons hart. Voor altijd ♥
Dag lieve opa, dag Tijs x
Schmiegel
Enkele dagen geleden lieten we trots een filmpje zien, een blije Schmiegel, lekker aan het smullen van je hapje. Knuffelen met de verzorgers, rondwandelen over de gang. Wat waren we blij dat jij je zo goed voelde...
Natuurlijk wisten we dat je nog een lange weg te gaan had, daarom was je bij ons binnengekomen, om je te helpen en terug op krachten te krijgen.
Als je zover zou zijn, wilden de melders jou heel graag adopteren.
Ze hadden al een tijd voor jou gezorgd en hielden zo ongelofelijk veel van jou, dat ze jou tijdelijk loslieten, zodat wij al het mogelijke voor jou konden doen....
Deze dag begon stralend, het zonnetje scheen, de vogeltjes floten en een nieuwe dag in de Villa brak aan. Je kwam uit jouw mandje, maar wilde even niet eten....vreemd, maar niet meteen alarmerend. We wisten dat je nog pijn aan je bekje had, dus na de medicatie ging het misschien wel weer. Opeens ging het heel erg snel, je verzwakte en kreeg ondertemperatuur. Onze verzorgster reed met hoge snelheid naar onze dierenarts, maar onderweg zag ze jou steeds dieper wegzakken, je hartje klopte nog maar heel oppervlakkig. Bij onze dierenarts aangekomen was je al zover heen, dat hij niets meer voor je kon doen. Hij heeft je rustig laten gaan. Och Schmiegeltje, wat doet het veel pijn. Er werd zoveel van jou gehouden, door alle verzorgers, maar ook door de mensen die jou van de straat haalden. Je hebt enorm afgezien daar buiten en wij wilden jouw wereld zo graag mooier maken. Het mocht niet zo zijn....
Rust zacht, lieve Schmiegel. We zijn dankbaar dat we jou onze liefde mochten geven. Een laatste kus op je lieve snoetje x
Rune
Rust zacht Rune, zij is een sterretje nu
Onze spoedmelding van een paar daagjes geleden... Rune was al wat ouder, heeft misschien haar hele leven buiten gewoond, zonder warmte, zonder huiselijke liefde. Nierfalen.
Ze kwam ernstig ziek bij ons binnen, maar zal nooit vergeten worden.
De laatste woorden van haar opvangmama:
"Ze is ingeslapen. Ik heb nog de hele dag met haar in mijn trui rondgelopen en buiten in het zonnetje gezeten, want dat vond ze zo fijn."
DAT is dierenliefde. Rust zacht lieve Rune....
Floor
Dag Floortje....
Floortje, onze prachtige witte parel, een beetje op afstand, maar toch een ontluikende vriendschap met mensen.
Jouw soortgenootjes waren jouw vrienden, tijdens al die maanden in de Villa.
Je kwam vorig jaar in opvang met jouw kindjes, een bange mamapoes met bange kindjes. Jouw kindjes vonden hun plekje, jij kwam gezellig bij ons in de Villa wonen. Maanden verstreken, voordat je enig contact met ons kwam zoeken. Je nam je tijd, en dat was oké voor ons. Enkel doen waar jij je prettig bij voelde. We hadden je sowieso in ons hart gesloten. Vorige week werd je ziek, we moesten naar vervangende dierenartsen.
De diagnose was onduidelijk en heel even leek je, door alle medicatie, aan de beterende hand te zijn....tot vandaag...
Je bleek natte fip te hebben, een gruwelijke rotziekte die niet te overwinnen valt. Je voelde je al erg ziek en we hebben besloten om je niet te laten lijden. De liefde voor jullie overstijgt ons verdriet, zo zal en moet het altijd zijn.
Lieve Floortje, wat hadden we je graag naar een eigen thuis zien gaan, maar helaas mocht het niet zo zijn. Dinti wacht met open pootjes op jou, om je de weg te wijzen. Rust zacht, mooi pareltje van ons ♥
Dinti
Afscheid van een vriend ♥
Onze Dinti is niet meer.... de ambassadeur van ons kattenasiel Villa Vagebond.
Het liefste jongetje van de klas, het braafste zieltje, het meest aanhankelijke snoetje.
We lieten Dinti in juni 2017 helemaal uit Roemenië overkomen. Hij had ons nodig, het was een kreet om hulp.
Dinti verbleef na een positieve aids-test al een hele poos in een veel te kleine kooi in een dierenartsenpraktijk in Roemenië. Niemand wilde hem adopteren. Ons hart brak bij zijn verhaal, en al helemaal toen we zijn filmpje zagen, waar hij met zijn pootjes hoopvol door de tralies hengelden, op zoek naar liefde, warmte.
Hij kwam bij ons en HOE! Wat een nieuwsgierige neus, wat een zalige knuffel!
Met het grootste gemak wond hij iedereen om zijn pootjes en werd hij op handen gedragen. Letterlijk en figuurlijk.
Dinti nam zijn intrek in tientallen hartjes. Voorbijgangers werden opgemerkt, verzorgers wiegden hem tegen de schouder in slaap, hij had veel te geven. Zijn hart was groot genoeg voor heel de wereld.
Met zijn lieve oogjes kreeg hij alles gedaan. Geen knipje met de vingers nee... 1 blik was genoeg.
Ons Dinti was chronisch ziek, daarom bleef hij in de Villa wonen, de Villa was zijn thuis, zijn veilige haven.
Hij had tientallen slaapplekjes, maar het liefst koos hij de verwarming, of de levend rondlopende mandjes ;-)
Of je wilde of niet, hij klom via je benen naar boven en legde dan gelukzalig zijn lieve hoofdje ten rusten op de schouder. Dat was Dinti. Het peace mannetje.
De laatste weken kwamen de donkere wolken boven zijn hoofdje, al dreigend, zo naar.
Dinti werd ziek en kwam de ziekte niet meer te boven.
Gistermorgen namen we afscheid, bij de dierenarts. Twee verzorgers begeleidden hem bij zijn laatste reis. Hij stond op, gaf elk van een zachte knuffel, een laatste prrrrt, en toen liet hij los....
Dat was Dinti, tot het laatste moment liefde geven.
Nadat hij was gestorven, ging zijn lichaampje mee naar huis, voor even. Zijn vrienden konden dan afscheid van hem nemen, en er was er eentje... zijn beste vriend, die ook zijn tijd nam.
Nilo was zijn maatje, zijn beschermheer. Toen iedereen weg was, liep hij alleen de kamer in en ging hij bij Dinti zitten.
Minutenlang keek hij naar Dinti, gaf hij hem een zacht neusje, hij nam afscheid van zijn vriend.
Je bent vrij Dinti, laat los en adem diep. Daarboven hebben ze jou nodig.
Run free baby ♥
Duff
Dag lieve Duff,
De telefoon ging bijna een jaar geleden, “zijn wij bereid een katje op te vangen?” geen kitten dit keer maar ietsjes ouder. Natuurlijk was er bij ons geen twijfel, alles is welkom!
Bij het ophalen zagen wij toch zo’n zielig hoopje zitten, graatmager met ontstoken ogen, en over het algemeen in een slechte staat.
Een jonkie was jij zeker niet meer.
Met veel zorg en liefde knapte jij gelukkig binnen de kortste keren op en zag je er gelukkig uit.
Helaas had jij toen al problemen met je nieren maar wij waren hoopvol! Een dik jaar hebben wij van jou aanwezigheid mogen genieten, je wankele loopje en je krakerige stem!
Zelfs de “ik ben meer een hondenmens” gasten vonden jou toch ook zo’n schatje. Je stal de harten van iedereen die zich gelukkig mag prijzen om jou te leren kennen.
Jij was zo sterk dat je ons nauwelijks liet merken dat het niet goed met je ging. Je was altijd klaar voor aandacht en lekker knuffelen op de bank.
Maar uiteindelijk was je je nieren niet de baas en merkten wij dat het slechter met je ging. Desalniettemin bleef jij zo lief en aanhankelijk tot aan het einde van jouw leven
Wij zullen je intens missen maar nooit vergeten.
Rust zacht lieve Duffy, je verdient het
Veel liefs, jouw papa en mama.
Savi
Savi is niet meer
Lieve mensen, onze vrees is uitgekomen. We kregen zojuist telefoon uit Luik, dat Savi in een coma raakte en ademhalingsproblemen kreeg. We hebben toestemming gegeven tot euthanasie....
Mooie dappere lieve jongen van ons, jij was zo bijzonder. Jij maakte ons zo blij. Je hebt jezelf zo overtroffen hoe makkelijk je omging met je plotselinge blindheid. Zo'n zacht hartje, zo timide en gevoelig.
Maar deze blindheid was een teken aan de wand, er was iets aan het broeien in jouw hersentjes. Zeker zullen we het nooit weten, maar waarschijnlijk is er in jouw lief koppetje iets grandioos misgegaan.
Het spijt ons schat, rust nu maar zacht....♥♥
Puk
Lieve Pukje,
Ik had je zo graag meer tijd gegeven. Meer tijd om van je leven te genieten als de huiskat die je zo graag was.
Genieten van heerlijke hapjes en warme plekjes.
Genieten van samen op de bank, heerlijk in een zacht dekentje en dan geaaid worden...
Ik mocht je dit maar een paar dagen geven. Ik hoop dat je gevoeld hebt dat je geliefd was..
Helaas konden wel de strijd niet winnen, je was te ziek, je kwam daar niet bovenop, we hebben je moeten laten gaan...
Rust zacht lieve Pukje, het was kort maar krachtig, je wordt gemist!!!
Jouw opvangmama
