In herinnering

Volg ons op Facebook

Deze lieve katten zijn helaas gestorven tijdens de opvangperiode bij ons. Het doet altijd veel pijn en verdriet om deze dieren te verliezen. We dragen hun naam in ons hart, maar ze verdienen ook een eigen plekje op onze website. De stukjes zijn geschreven door de verzorgers van de overleden diertjes. Op deze manier kunnen ze afscheid nemen en voelt u de beleving vanuit hun kant.

In Herinnering bij de eigenaar

In Herinnering tijdens opvang

2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 I 2013 I 2014 I 2015 I 2016

2017

2018

2019

Roosje

Rust zacht Roosje

Een paar dagen geleden pronkte je nog op facebook, op zoek naar een eigen thuis. Wat kunnen dingen soms toch onwerkelijk snel gaan. Jij....ons mooie, langzaam openbloeiende roosje, met je prachtige snoetje.
Het gezegde, katten zijn meesters in het verbergen van pijn en ziekte, is bij jou echt maar weer eens waarheid gebleken. Het voelt als een nachtmerrie. Hadden we nog iets kunnen doen? Het ging opeens zo snel. Je bent gestorven bij onze dierenarts, terwijl hij vocht voor jouw leven. Je was een opvallende verschijning, maar onopvallend in je gedrag.
Jouw vertrouwen in mensen was niet groot, maar je voelde je goed in de Villa. We putten troost uit het feit dat je al die tijd veilig binnen zat en niet op de camping gestorven bent.
Het verdriet is enorm, we redden dieren uit een oorlogsgebied, en veel zieke dieren kunnen we helpen, maar ons Roosje is er niet meer....Zo tegenstrijdig, maar zoals altijd gaan vreugde en verdriet meestal hand in hand.
Lieve, mooie Roos, rust maar zacht, we vergeten jou nooit x

Guusje

Afscheid van een bijzonder katje

In november 2018 kwam je binnen in de Villa. Een mager, doof, senior katje, dat rondzwierf bij een plaatselijke supermarkt. Zo gevaarlijk met al dat verkeer, en bovendien zo'n oud diertje op de dool, dat is echt niet goed.
De melders ontfermden zich over jou met de eerste zorgen en daarna kwam je naar ons. Op een avond kreeg je je eerste epileptische aanval, we wilden je heel goed in de gaten houden, dus nam ik je mee naar huis.
De weken erna voelde jij je zo triomfantelijk in een huiselijke omgeving, je nam alles wat je kon krijgen. De beste plekjes op bed, eten op bed. Je kreeg een koningsbehandeling :-)
Rond kerst kreeg je enkele hele zware aanvallen, je werd zelfs een dag bij onze dierenarts opgenomen. Je mocht weer met mij naar huis, met medicatie, maar de blik in je ogen was dof.
We vreesden dat we je gingen verliezen, dat alles teveel voor je geworden was. Door de aanvallen, had je een tijdelijke kaakverlamming, dus hielp ik jou met eten, totdat je zelf weer kon eten. Je herstelde wonderbaarlijk, niet meer helemaal de oude, maar toch....je was de weg een beetje kwijt. Je vergat dat je gegeten had en doolde door het huis op zoek naar alles wat eetbaar was, je woonde inmiddels op de tafel en je liet goed van je horen.
We zouden je eens vergeten te bedienen :-)
Je was een vast gegeven in ons huis, Guus op de tafel. Daar mocht geen andere kat komen. Dat was jouw domein en de meeste katten respecteerden dat. Met de medicatie hebben we jou 9 maanden extra kunnen geven. Mooie maanden voor jou en voor ons, in jouw eigen wereldje, omringd met alle zorg en liefde. Jouw mand staat nog prominent op tafel, maar zonder jou heeft het geen waarde meer.
Het was tijd om jou los te laten, je lichaam was op en afzien is niet nodig. En zoals we altijd zeggen, houden van is ook loslaten, maar het doet wel vreselijk veel pijn
Dag lief opaatje van mij, blij dat ik jouw wereld nog heb mogen kleuren <3

X van je beste vriendin

Rowan

Quinn

Robijntje

Robijntje is een sterretje

Ik vind het moeilijk om naar je gezichtje te kijken. Je lieve snoetje waar ik zoveel uit kon lezen. De pijn die je had, de enorme benauwdheid.
Ik mocht voor eventjes jouw opvangmama zijn. Robijntje met het open gehemelte, ons zorgenkind. We hebben wat op en af gereden naar de dierenarts he lieverd. Je was nog te zwak voor een operatie, over 10 dagen zou jij je grote operatie krijgen.
Mijn taak was jou sterk te maken, jou in leven te houden. Dat is me niet gelukt.
In het begin voelde je je best goed. Je genoot van de andere katjes, je waste jezelf, al ronkend liep je stapje voor stapje achter me aan, rustig, omdat je zo zwak was. Het gat in je gehemelte was te groot, dwangvoeren lukte niet...
Je kreeg een neussonde ingebouwd, en daar moest ik de voeding doorheen laten stromen.
Maar ik liep met een steen in mijn maag rond, jou zo te zien zitten, zo benauwd. Normaal zou de benauwdheid wegtrekken, maar het tegendeel was het geval.
Je hebt de hele nacht rechtop gezeten, een aai over je bol was al hinderlijk, geen vertroetel, lucht was voornaam.
Vanmorgen zijn we snel naar de dierenarts gereden, zodat je in de zuurstoftent kon. Maar er was meer aan de hand, veel meer. Ik keek je aan en wist dat ik je moest loslaten. Het was genoeg geweest, elke minuut langer zou teveel zijn, jij was niet meer te helpen. Dat klote gehemelte!
Zoveel emotie, al gierend door mijn lijf.
Nu ben je mijn kleine engel. Nu kun je weer vrij ademen.
Rust zacht mooi poezenkind, ik mis je nu al. Dag lief Robijntje van me x
Je opvangmama

Frits

Frits lieve jongen...

Het kwam zo onverwachts voor ons, dat je over de regenboogbrug bent gegaan, als een harde klap in ons gezicht....Je was zo'n vrolijke jongen. Samen met Toby struinde je heel wat af in de Villa, daar hoorde samen genieten in de zon ook bij. Je was zo speciaal...
Van heel erg bang naar vrij en vrolijk. Ook al vond je ons mensen nogal spannend, we mochten toch van dichtbij van je genieten. Plots vermagerde je... We dachten dat het kwam door je bekje, want vorige week werd je nog geopereerd aan je tandjes. Maar ineens zat je op de gang, en liet je aan Greetje weten dat het niet ging, dat je pijn had....
Meteen naar de dierenarts, maar we waren te laat. Je niertjes hadden het begeven en je lijfje kon het niet aan, en je bent stilletjes gegaan. Lieverd, je wordt heel erg gemist.
Voor altijd een speciaal plekje in ons hart X

Smokey

Lieve Jacky Smacky, (Smokey)

Een van de eerste nestjes van het seizoen voor mij, en daar was jullie melding, jij, je broertje en 2 zusjes waren in een tuinhuisje geboren. Ik zou gaan kijken hoe het met jullie was, en hoe schuw jouw mama was.

Je mama rende weg toen op ik 15 meter van het tuinhuisje was, ze vertrouwde absoluut geen mensen. En daar zaten jullie; in een kartonnen doos, jouw oogje verkleefd en vol met rotzooi, en de meldster zei dat ze de dag erna zouden beginnen met graven in de auto. Grote machines, gevaar, en mama zou zich dan niet laten zien. We besloten jullie mee te nemen, maar er waren toen al weinig gastgezinnen beschikbaar wegens de drukte. Ik had 3 dagen vrij dus besloot jullie tijdelijk mee naar huis te nemen. Nog even snel langs mijn dierenarts om zalf voor je oogje te halen en toen door naar huis.

Ik zette de bench op, maakte een flesje klaar en ging je oogje schoonmaken. Na jullie flesje gingen jullie alle 4 tevreden slapen. Oh wat vond ik het spannend! Ik was zo bang iets verkeerd te doen. Normaal gesproken doe ik alleen maar veldwerk! Vriendlief stond te emmeren dat het wel erg druk werd in ons appartementje met 4 kittens en onze eigen katten, maar Mason en Zelda hadden geen problemen met jullie! Oh Jack, je was zo’n vrolijk kereltje toen eindelijk al die rotzooi uit je oog was ging er een wereld voor je open! Je wilde al op onderzoek, je speelde met zusjes terwijl je daar stiekem nog iets te jong voor was, als wij de kamer in liepen ging je tegen de zijkant van de bench staat om onze aandracht te trekken. Mijn vriend werd verliefd op je, tijdens de eerste nachtvoeding ging ik even met je op bed zetten en toen kreeg je de naam Jack – vernoemd naar Jack Burton uit de film Big Trouble in Little China. Ook je broertje en zusje kregen film geinspireerde namen.

2 dagen later kwam jouw uiteindelijke gastgezin je ophalen. De opvang mama noemde je Smokey. Wij noemden je daarna Jacky Smokes Mijn vriend heeft de laatste uren steeds met jou samengezeten, hij was toch zo gek op je en wilde je eigenlijk niet laten gaan. Je had zijn hart gestolen. Voor mij was het in eerste instantie de normale gang van zaken, kwetsbare kittens overdragen aan iemand die meer tijd en energie in jouw verzorging kon steken dan ik op dit moment. Maar tja, je bleef in ons hoofd zitten. Je was de perfecte aanvulling op ons gezinnetje; je speelde graag en je was avontuurlijk net zoals Zelda, maar ook knuffelen en wassen kon je van genieten, net zoals Mason. Dus wij besloten je te adopteren en volgende week zou je dan eindelijk naar ons komen.

Bij je opvangmama bloeide je op tot een heerlijk ventje, je lag vaak bij haar te knuffelen en te slapen en speelde graag met jouw broertje en zusjes en probeerde ook met de honden te spelen. We zijn nog 2x bij je langs geweest en het was zo heerlijk om te zien hoe je van een zielig hoopje baby met een ontstoken oogje, openbloeide naar zo’n fantastisch kereltje. Ook zij was gek op je! We kregen altijd heerlijke filmpjes van je te zien!

Maar ineens was je niet lekker, je was misselijk, je at niet… Je werd naar de dierenarts gebracht en je kreeg een opkikker spuitje en jouw opvangmama kreeg supplementen en medicijnen mee. Ze heeft zo met je geheuld en je zo ontzettend goed verzorgd. Was was ik toch blij met haar! Die nacht kreeg je ook koorts, het ging niet je goed met je. Uiteindelijk werd besloten om je te laten opnemen bij de dierenarts. Meteen ging ze met jou op weg!

De volgende dag was er geen verandering. Buiten die update hadden we de hele dag niks gehoord en geen nieuws is goed nieuws. S’avonds hebben mijn vriend en ik de muziek uit de film Big Trouble in Little China opgezet om zo aan jou te denken en je een figuurlijk hart onder de riem te steken. Jack is een stoere jongen, en Jack is een vechter en hij gaat hier doorheen komen! Smorgens werd ik wakker, op hete kolen om iets te horen. En toen belde jouw opvangmama en mijn hart zonk gelijk in mijn schoenen. Ik wist al hoe laat er was voor ze de woorden had uitgesproken. Het voelde alsof het hele wereld onder mijn voeten uitviel.

Jack, je was zo ontzettend welkom en wat gaan we jou missen. Je was ons speciale manneke en ik weet zeker dat we zoveel hadden kunnen genieten van lekker samen spelen, een filmpje kijken op de bank en lekker knuffelen in bed. Het is oneerlijk dat jij dit alsnog moet gaan missen, maar je zal altijd een onderdeel blijven van ons gezinnetje. Altijd in ons hart.

Liefs,

Gwen & Steven.

Opvangmama Bianca

Yorick

M'n lief mannetje, waar moet ik beginnen... De hazewind onder je broertjes en zus, de speelvogel, de grote deugniet. Binnenkomen in de kamer en verder moeten strompelen omdat je aan ons been op klom en bleef hangen. Lachen met je gekke fratsen als je weer eens met je broers aan het ravotten was. Wat ga ik dit zo enorm missen...
Je hebt gevochten, als een stoere leeuw. Zo was je en zo zal ik je altijd blijven herinneren! Rust nu maar, m'n kleine grote vriend 💖

Ghandy

Minou

Remi

Lieve lieve Remi,

Waar moet ik beginnen. 2 weken geleden kreeg ik de vraag of Aurora al bevallen was. Er was een kittentje gevonden met placenta aan en zou perfect bij haar passen, maar helaas.. nog geen baby's te zien bij Aurora. Donderdagavond was het dan eindelijk van dat. Rori beviel van prachtige kittens en jij mocht er de dag erna bij. Mama nam je op, samen met Emile en jullie mochten mee 'aan tafel schuiven'. Ze zorgde voor jou, waste je en hield je warm, maar er was iets. Je vond de borst van mama niet lekker, het flesje nam je beter en zo suggelde ik tussen mijn werk door om jou je fles te kunnen bieden. Tot in het weekend. Je wou plots niet meer, we besefte dat je buikje overstuur was en na wat buikpijnpilletjes vond je de borst van mama plots toch heerlijk! Yes, we waren vertrokken!
Voor enkele dagen dan toch. Je begon te niezen en al snel raakte je neusje volledig verstopt. Je hebt alles gekregen wat we konden: medicatie, couveuse, aerosol, sonde, etc. Maar het mocht niet zijn. Je vocht als een leeuw lieverd. Ik sprak je moed in, dag en nacht, maar het mocht niet zijn. De verdomde natuur heeft beslist dat je moest gaan. En nu, lieve schat, zit je in de poezenhemel waar helemaal geen snottenbellen en buikpijn zijn. Het ga je goed snuitje. Ik zal je missen, maar beloof even hard voor de volgende kittens te vechten zoals jij voor je eigen leventje hebt gevochten. Dikke kus,
Je opvangmamie

Allerliefste Fatouta

Waar moeten we beginnen, hoe moeten we iedereen vertellen dat je er niet meer bent? Jouw strijd was gestreden, jouw lichaam kon de bacterie niet meer bevechten.

Je ging zeer snel achteruit. We hebben hemel en aarde bewogen, er is niets dat we niet geprobeerd hebben, maar alle verbeteringen waren van korte duur.

Je genoot van het leven, het rennen door de gang, ontdekken, klimmen en praten en kopjes geven aan de andere katten. Je toverde een lach op ons gezicht, wij genoten er zowaar nog meer van, dat we je dit konden geven.

Je liet ons toe in jouw wereld, je praatte met ons en was altijd blij om ons te zien. Wat zal het leeg zijn, zonder jouw vocale aanwezigheid. We hebben jou het mooiste cadeau kunnen geven, vrijheid en liefde, heel veel liefde voor jou.

Nu moesten we je loslaten, ook uit pure liefde. We hadden jou zo graag beter willen maken, maar nu mag je daarboven verder spelen, zonder pijn en ongemak...

Dag liefste Fatouta

Kruimeltje

dit lief klein mooi manneke werd gevonden in een tuin, geen mama poes meer te zien. jouw opvangmama heeft voor je gevochten maar het mocht niet zo zijn.... Slaap zacht kruimeltje <3

Nami

Dag lieve kleine kanjer, wat ben je ongelofelijk sterk en dapper geweest. Na de eerste dip kwam je er zo goed weer bovenop en opeens ging het weer mis. Zo oneerlijk, rust zacht, dikke knuffel jouw opvang mama

Pipsy

Pippa en Pipsy kwamen bij ons binnen vanuit een ander asiel. Hun mama was fiv positief getest en meteen dood gemaakt, hun broertje stierf helaas ook al heel jong.
De twee achtergebleven kleintjes wilden ze nog een kans geven, en zo kwamen ze bij ons terecht. We moesten de Western Blot test afwachten, deze kon pas uitgevoerd worden als ze 6 maanden oud waren, omdat er op jongere leeftijd geen betrouwbare uitslag mogelijk is. Deze test bleek ook positief te zijn, jammer, maar verder geen probleem voor ons. Ze waren zo welkom bij ons...
Met pippa ging het vanaf dag 1 heel goed, Pipsy was een heel ander verhaal. Hij bleef snotteren en oogde altijd wat ziekjes. Hij at goed en speelde veel met zijn zusje, maar er knaagde iets. De medicijntjes leken steeds maar even aan te slaan. Pipsy mocht met onze verzorgster mee naar huis, om hem goed te kunnen opvolgen. Hij genoot van de aandacht en knuffels. Het bleek fip te zijn, een rotziekte die niet te overwinnen valt. We hebben je zachtjes laten gaan, geen lijdensweg voor jou...
Lieve Pipsy, wat doet het pijn, zo'n jong leventje en nog zoveel te ontdekken. Hopelijk ben je nu weer veilig bij jouw mama. Haar kans op leven is haar ontnomen, nu heeft ze twee van haar kindjes weer bij zich. Met die gedachte troosten we onszelf...
Lieve schat, een laatste kus op je snoetje van ons x

Lonneke

Hier zit ik met tranen over mijn wangen en neem afscheid van mijn kleine muis. Gisteren had ik je voor het laatst in mijn armen. Mijn klein bang vogeltje dat me leerde vertrouwen. Ik kon je troostend op schoot nemen en dan genoten we samen.

We hebben samen diepe waters doorzwommen. Samen gestreden bij elke terugval. Je kwam ziek en met een flink trauma binnen. Je was mishandeld door hangjongere. We verzorgden je wonden aan de buitenkant, maar zorgden tegelijk voor de letsels binnenin. Je was uiterlijk mooi, maar vanbinnen zowaar nog mooier. Ondanks je slechte ervaring stelde je je bange hartje open en kreeg ik toegang.

Het geluk was echt niet voor je weg gelegd. Telkens we een mijlpaal bereikten gebeurde er iets waardoor we weer kilometers achteruit gegooid werden. Je streed moedig en raakte ook het nieuwe probleem weer te boven. Tot nu de laatste weken. Het noodlot sloeg nu echt meedogenloos toe. De strijd was niet meer te winnen. Hoe graag ik ook weer deze strijd samen met jou gestreden en gewonnen had. Het heeft niet mogen zijn. Jij en ik stonden machteloos tegenover deze vijand. Met een zwaar gemoed reden we onze laatste rit. Met lood in de schoenen droeg ik je de praktijk binnen.

Je kreeg een roesje terwijl je in mijn armen lag. Je bent rustig ingeslapen, je hoofdje tegen me aan gevleid.

Ach Lonneke, kleine Lonnepon, mijn muisje. Het doet onzettend veel pijn. Het gemis is zo groot. Je was klein van gestalte, mijn klein prutske. Maar je laat een mega grote pootafdruk na op mijn hart.

Ik mis je rare loopje. Je roepen als je even je weg kwijt was. Je eindeloze kopjes geven. Je aandoenlijk snoetje dat me vragend aankeek als je zin had in een melkje. Je eigenwijze snoet als je het niet eens was met het gebeuren. Je had karakter dat heeft je ook door menig probleem heen geholpen.

9 september 2016 kwam er een hulproep op advies binnen. 1 november 2016 was je eindelijk gevangen en werd je bij ons in opvang gebracht. Zo teer, zo broos en hulpeloos. En je vond meteen de weg naar ons hart.

Lonneke het was een eer om jou te leren kennen. Ik had nog zo graag veel langer met jou door het leven willen gaan. Kim en ik hebben je lief kleine meid. Maandag kom je weer thuis.

Er schittert nu een prachtige, heldere ster aan de hemel, daar straal jij verder mijn meisje.

Dag lieverd, ooit neem ik je weer in mijn armen……..

Meike

Meike, lieve meid. Ik kende je maar kort. Er werd me gevraagd naar een spoedmelding te gaan. En of dit spoed was! Ik keek in je bange oogjes en zag je zieke snoetje. Ik besefte meteen dat het hoge nood was. Dat beeld staat op mijn netvlies gegrift. Meteen naar de dierenarts. Spijtig genoeg kwam alle hulp te laat. Je overleed op weg naar de dierenarts.

Het spijt me meisje, dat ik je niet kon redden. Had ik maar een toverstokje....

Dankzij lieve dierenvrienden kreeg je een waardig afscheid. Je zal in vrede rusten.

Dag lieverd, rust zacht.

Rust zacht lieve Juul

En daar is ons oudje... Juul.
Juul kwam verzwakt bij ons binnen. Hij at niet meer, was fel vermagerd en ook nog eens uitgedroogd. Maar ventje toch...
We besloten hem naar onze dierenarts te brengen, zodat hij even een infuusje kon krijgen om aan te sterken. Hij bleef vervolgens een heel weekend bij de dierenarts ter observatie en voor de zekerheid lieten we bloed nemen.
Och het is toch zo'n aandoenlijk manneke, met zijn oude oogjes..

Jack

Mijn lief mannetje Jack,

Een paar maanden geleden kreeg ik een mailtje over jou. Je leefde buiten, was nog jong, maar had al de pech een vervelende ziekte te hebben opgelopen.

Na wat heen en weer mailen werd besloten dat je bij ons mocht komen. Samen met onze dierenarts hebben we alles op alles gezet om jouw weer op de rails te krijgen.

Dat leek te lukken . Onze dierenarts was zelfs zo tevreden over jou dat je naar een eigen mandje mocht! Uiteraard veroverde je al snel iemands hart en vertrok jij.

Helaas ging het niet zo goed als gehoopt. De adoptanten wilde enkel het beste voor jou en brachten je terug. Weer naar de dierenarts, weer samen alles uit de kast halen om jou gezondheid goed te krijgen.

Het leek goed te gaan. Je vond je rust terug hier. We genoten van elkaar.

En dan plots zie ik dat het mis gaat. Je eet weer slecht. Je medicijntjes krijg ik er nauwelijks in. Je speelt minder, loopt minder rond. En je buikje groeit… Ik heb vrees, en laat dat weten binnen zwerfkat.

Lieve Jack, zo veel mensen zijn begaan met jou. Zoveel mensen hebben geduimd dat onze vrees onterecht was. Dat onze dierenarts nog iets voor jou zou kunnen betekenen.

Helaas, onze dierenarts bevestigde waar wij zo bang voor waren. Fip. Wat een rotziekte.

We konden je nog een paar dagen hooguit geven. Maar wat voor dagen waren dat dan… Wij hadden stiekem al een beetje afscheid genomen. De afgelopen dagen zo fijn mogelijk gemaakt. Volgend op mooie dagen zonder al te veel ongemak mocht je nu in mijn armen gaan. Een laatste kusje op je lieve kopje.

Lieve jack, ik had je zo veel meer gegund. Je leventje was veel te kort. Speel nu vrij, zonder pijn, zonder ongemak.

Dag lieve jack, wij vergeten je nooit!!!

Je opvanggezin, Sonja Kreyns.

Rust zacht lieve Kobus

Kobus is vanmiddag naar de regenboogbrug vertrokken, zijn lichaam gaf het op..
Kobus kwam dinsdagavond als spoedgevalletje bij ons binnen, hij liep waggelend over straat bij onze vrijwilligster in Lauw ( Tongeren). Zijn uitgemergelde en volledig uitgedroogde lijfje was niet meer te redden. Zijn nieren waren compleet, maar dan ook compleet kapot.
Achteraf bleek hij een baasje te hebben. Deze had niet in de gaten dat hij zo ziek was, hij was nooit vermist geweest.
Lieve lieve Kobus, wat vinden het erg dat we je niet hebben kunnen redden...
Als we je eerder hadden ontmoet, maakte je nog een kans.
Rust zacht mooie jongen, nu geen pijn meer x

terug naar boven