In herinnering

Volg ons op Facebook

Deze lieve katten zijn helaas gestorven tijdens de opvangperiode bij ons. Het doet altijd veel pijn en verdriet om deze dieren te verliezen. We dragen hun naam in ons hart, maar ze verdienen ook een eigen plekje op onze website. De stukjes zijn geschreven door de verzorgers van de overleden diertjes. Op deze manier kunnen ze afscheid nemen en voelt u de beleving vanuit hun kant.

In Herinnering bij de eigenaar

In Herinnering tijdens opvang

2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 I 2013 I 2014 I 2015 I 2016

2017

2018

2019

Nami

Dag lieve kleine kanjer, wat ben je ongelofelijk sterk en dapper geweest. Na de eerste dip kwam je er zo goed weer bovenop en opeens ging het weer mis. Zo oneerlijk, rust zacht, dikke knuffel jouw opvang mama

Pipsy

Pippa en Pipsy kwamen bij ons binnen vanuit een ander asiel. Hun mama was fiv positief getest en meteen dood gemaakt, hun broertje stierf helaas ook al heel jong.
De twee achtergebleven kleintjes wilden ze nog een kans geven, en zo kwamen ze bij ons terecht. We moesten de Western Blot test afwachten, deze kon pas uitgevoerd worden als ze 6 maanden oud waren, omdat er op jongere leeftijd geen betrouwbare uitslag mogelijk is. Deze test bleek ook positief te zijn, jammer, maar verder geen probleem voor ons. Ze waren zo welkom bij ons...
Met pippa ging het vanaf dag 1 heel goed, Pipsy was een heel ander verhaal. Hij bleef snotteren en oogde altijd wat ziekjes. Hij at goed en speelde veel met zijn zusje, maar er knaagde iets. De medicijntjes leken steeds maar even aan te slaan. Pipsy mocht met onze verzorgster mee naar huis, om hem goed te kunnen opvolgen. Hij genoot van de aandacht en knuffels. Het bleek fip te zijn, een rotziekte die niet te overwinnen valt. We hebben je zachtjes laten gaan, geen lijdensweg voor jou...
Lieve Pipsy, wat doet het pijn, zo'n jong leventje en nog zoveel te ontdekken. Hopelijk ben je nu weer veilig bij jouw mama. Haar kans op leven is haar ontnomen, nu heeft ze twee van haar kindjes weer bij zich. Met die gedachte troosten we onszelf...
Lieve schat, een laatste kus op je snoetje van ons x

Lonneke

Hier zit ik met tranen over mijn wangen en neem afscheid van mijn kleine muis. Gisteren had ik je voor het laatst in mijn armen. Mijn klein bang vogeltje dat me leerde vertrouwen. Ik kon je troostend op schoot nemen en dan genoten we samen.

We hebben samen diepe waters doorzwommen. Samen gestreden bij elke terugval. Je kwam ziek en met een flink trauma binnen. Je was mishandeld door hangjongere. We verzorgden je wonden aan de buitenkant, maar zorgden tegelijk voor de letsels binnenin. Je was uiterlijk mooi, maar vanbinnen zowaar nog mooier. Ondanks je slechte ervaring stelde je je bange hartje open en kreeg ik toegang.

Het geluk was echt niet voor je weg gelegd. Telkens we een mijlpaal bereikten gebeurde er iets waardoor we weer kilometers achteruit gegooid werden. Je streed moedig en raakte ook het nieuwe probleem weer te boven. Tot nu de laatste weken. Het noodlot sloeg nu echt meedogenloos toe. De strijd was niet meer te winnen. Hoe graag ik ook weer deze strijd samen met jou gestreden en gewonnen had. Het heeft niet mogen zijn. Jij en ik stonden machteloos tegenover deze vijand. Met een zwaar gemoed reden we onze laatste rit. Met lood in de schoenen droeg ik je de praktijk binnen.

Je kreeg een roesje terwijl je in mijn armen lag. Je bent rustig ingeslapen, je hoofdje tegen me aan gevleid.

Ach Lonneke, kleine Lonnepon, mijn muisje. Het doet onzettend veel pijn. Het gemis is zo groot. Je was klein van gestalte, mijn klein prutske. Maar je laat een mega grote pootafdruk na op mijn hart.

Ik mis je rare loopje. Je roepen als je even je weg kwijt was. Je eindeloze kopjes geven. Je aandoenlijk snoetje dat me vragend aankeek als je zin had in een melkje. Je eigenwijze snoet als je het niet eens was met het gebeuren. Je had karakter dat heeft je ook door menig probleem heen geholpen.

9 september 2016 kwam er een hulproep op advies binnen. 1 november 2016 was je eindelijk gevangen en werd je bij ons in opvang gebracht. Zo teer, zo broos en hulpeloos. En je vond meteen de weg naar ons hart.

Lonneke het was een eer om jou te leren kennen. Ik had nog zo graag veel langer met jou door het leven willen gaan. Kim en ik hebben je lief kleine meid. Maandag kom je weer thuis.

Er schittert nu een prachtige, heldere ster aan de hemel, daar straal jij verder mijn meisje.

Dag lieverd, ooit neem ik je weer in mijn armen……..

Meike

Meike, lieve meid. Ik kende je maar kort. Er werd me gevraagd naar een spoedmelding te gaan. En of dit spoed was! Ik keek in je bange oogjes en zag je zieke snoetje. Ik besefte meteen dat het hoge nood was. Dat beeld staat op mijn netvlies gegrift. Meteen naar de dierenarts. Spijtig genoeg kwam alle hulp te laat. Je overleed op weg naar de dierenarts.

Het spijt me meisje, dat ik je niet kon redden. Had ik maar een toverstokje....

Dankzij lieve dierenvrienden kreeg je een waardig afscheid. Je zal in vrede rusten.

Dag lieverd, rust zacht.

Rust zacht lieve Juul

En daar is ons oudje... Juul.
Juul kwam verzwakt bij ons binnen. Hij at niet meer, was fel vermagerd en ook nog eens uitgedroogd. Maar ventje toch...
We besloten hem naar onze dierenarts te brengen, zodat hij even een infuusje kon krijgen om aan te sterken. Hij bleef vervolgens een heel weekend bij de dierenarts ter observatie en voor de zekerheid lieten we bloed nemen.
Och het is toch zo'n aandoenlijk manneke, met zijn oude oogjes..

Jack

Mijn lief mannetje Jack,

Een paar maanden geleden kreeg ik een mailtje over jou. Je leefde buiten, was nog jong, maar had al de pech een vervelende ziekte te hebben opgelopen.

Na wat heen en weer mailen werd besloten dat je bij ons mocht komen. Samen met onze dierenarts hebben we alles op alles gezet om jouw weer op de rails te krijgen.

Dat leek te lukken . Onze dierenarts was zelfs zo tevreden over jou dat je naar een eigen mandje mocht! Uiteraard veroverde je al snel iemands hart en vertrok jij.

Helaas ging het niet zo goed als gehoopt. De adoptanten wilde enkel het beste voor jou en brachten je terug. Weer naar de dierenarts, weer samen alles uit de kast halen om jou gezondheid goed te krijgen.

Het leek goed te gaan. Je vond je rust terug hier. We genoten van elkaar.

En dan plots zie ik dat het mis gaat. Je eet weer slecht. Je medicijntjes krijg ik er nauwelijks in. Je speelt minder, loopt minder rond. En je buikje groeit… Ik heb vrees, en laat dat weten binnen zwerfkat.

Lieve Jack, zo veel mensen zijn begaan met jou. Zoveel mensen hebben geduimd dat onze vrees onterecht was. Dat onze dierenarts nog iets voor jou zou kunnen betekenen.

Helaas, onze dierenarts bevestigde waar wij zo bang voor waren. Fip. Wat een rotziekte.

We konden je nog een paar dagen hooguit geven. Maar wat voor dagen waren dat dan… Wij hadden stiekem al een beetje afscheid genomen. De afgelopen dagen zo fijn mogelijk gemaakt. Volgend op mooie dagen zonder al te veel ongemak mocht je nu in mijn armen gaan. Een laatste kusje op je lieve kopje.

Lieve jack, ik had je zo veel meer gegund. Je leventje was veel te kort. Speel nu vrij, zonder pijn, zonder ongemak.

Dag lieve jack, wij vergeten je nooit!!!

Je opvanggezin, Sonja Kreyns.

Rust zacht lieve Kobus

Kobus is vanmiddag naar de regenboogbrug vertrokken, zijn lichaam gaf het op..
Kobus kwam dinsdagavond als spoedgevalletje bij ons binnen, hij liep waggelend over straat bij onze vrijwilligster in Lauw ( Tongeren). Zijn uitgemergelde en volledig uitgedroogde lijfje was niet meer te redden. Zijn nieren waren compleet, maar dan ook compleet kapot.
Achteraf bleek hij een baasje te hebben. Deze had niet in de gaten dat hij zo ziek was, hij was nooit vermist geweest.
Lieve lieve Kobus, wat vinden het erg dat we je niet hebben kunnen redden...
Als we je eerder hadden ontmoet, maakte je nog een kans.
Rust zacht mooie jongen, nu geen pijn meer x

terug naar boven