In herinnering
| Volg ons op Facebook | |
|
|
Deze lieve katten zijn helaas gestorven tijdens de opvangperiode bij ons. Het doet altijd veel pijn en verdriet om deze dieren te verliezen. We dragen hun naam in ons hart, maar ze verdienen ook een eigen plekje op onze website. De stukjes zijn geschreven door de verzorgers van de overleden diertjes. Op deze manier kunnen ze afscheid nemen en voelt u de beleving vanuit hun kant.
In Herinnering bij de eigenaar
In Herinnering tijdens opvang
2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 I 2013 I 2014 I 2015 I 2016
2020
Noodles
Babs
Nacho
Lou
Lou is ons sterretje
Bijna twee jaar onder onze vleugels, maar nu heeft hij zijn eigen vleugeltjes aangedaan.
In december 2018 kwam hij doodziek bij ons binnen. Droevige oogjes vol pijn. Bibberend, angstig, wegkijkend. Zijn vertrouwen in ons mensen was weg.
Dachten we....
Langzaam bloeide hij open en zijn bekje werd kalmer. Hij werd onze knuffelbeer.
Zijn reusachtige verschijning dwong respect af, bij al onze verzorgers.
Echter.... hij genas nooit. Nooit konden we hem ter adoptie vrijgeven, omdat altijd zijn gezondheid op en af ging.
Soms zag hij er zo ontzettend knap uit, zo'n mooi schoon smoeltje. Dit kon na twee weken zomaar weer omkeren tot een pijnlijk druipend bekje.
Zijn grote berenlijf gaf echter nooit op. Zijn ogen bleven helder, vol vertrouwen in ons mensen. Zot was hij op knuffels, helemaal zot.
Sommige diertjes in ons kattenasiel Villa Vagebond hebben het geluk niet mee. Die rotziekte heeft al het leven gekost aan Emma en Babbe, allemaal op hele korte tijd.
Lou had dezelfde ziekte en ditmaal werd het hem fataal.
In alle liefde en sereniteit is hij in onze armen ingeslapen.
Lieverd van ons, je kwam zo angstig bij ons binnen, zo doodziek, twee jaar geleden.
Wij hebben jou de liefde laten voelen en die mag je nu meenemen op jouw laatste reis. Liefde in je rugzakje. Dat hele grote pakket vult nu de bagage op jouw reis.
Dag kanjer van ons, dag grote beer. Love you to the moon and back
Lychee
Bobo
Coco
Roos
Lieve Roos,
Enkele weken geleden werd jij gespot, achter een kippenhok op de boerderij.
Je was jong, heel bang en had 3 kleintjes te beschermen. Je zat daar dan ook angstig te kijken naar de mensen die jou en je kindjes hadden ontdekt.
De boer was niet gecharmeerd van jullie aanwezigheid. Jij wist het niet, maar je moest daar zo snel mogelijk weg.
Achter de schermen werd er druk geregeld, en jij mocht met je kindjes naar een gastgezin. Daar kon je je kleintjes veilig groot brengen en er was genoeg te eten voor allemaal.
Voor jou was het zwaar, je vertrouwde de mensen niet. Je hoefde niet te eten, je was bang. Heel voorzichtig ontdooide je een beetje en besloot je dan toch voor je kleintjes te zorgen. Je kindjes groeide snel op. Zij vertrouwde de mensen wel. Die brachten immers steeds weer lekkers en speelde met je.
Je kittens vertrokken . Jij mocht bij het gastgezin in huis blijven. Je vond het eng, liet je maar af en toe zien, maar je was thuis. Er werd zelfs besloten dat je voor altijd mocht blijven, je hoefde nooit meer ergens te gaan wennen!
Maar hoe erg is het als vlak na adoptie het lot anders bepaald! Je vond in huis af en toe wat te smikkelen wat niet voor jou bedoeld was, er liep af en toe een verloren muisje en die was dan voor jou. Dat was je zo gewent. En op een dag grijp je het verkeerde muisje. Een muisje dat net vergif gegeten had…
Je werd ziek. Met spoed ben je naar de dierenarts gebracht en heb je aan infuus gelegen. Alle snelle hulp mocht helaas niet baten.
Lieve Roos, ook al zagen we je niet zoveel, je wordt enorm gemist! We hadden je zo veel meer gegund, we wilde nog zo een lange weg met jou gaan, alles voor een beter leven voor jou!
Je kindjes doen het goed, je kan gerust zijn.
Rust zacht lieve Roos.
Babbe
Babbe kwam in december 2019 bij ons binnen. We namen haar over van een ander zwerfkattenproject. Ze was angstig en kampte met calici en ernstige tongerosie. In de Villa mocht ze haar gang gaan en omdat ze zo goed at, konden we de medicijnen onder haar eten roeren.
Haar bekje bleef echter een groot probleem. We vertelden al over haar interferonkuur, die wonderwel goed aan leek te slaan. De herhalingskuur zou eind deze maand plaatsvinden. Maar de laatste dagen was het weer mis, vreselijk mis zelfs..
Babbe had veel pijn, dus we gingen uiteraard weer meteen met haar naar onze dierenarts. Haar bekje was weer een ravage, iedere keer dat het terugkeerde werd het erger. Onze laatste strohalm hadden we reeds ingezet, er viel niets meer te behandelen. We werden wederom geconfronteerd met een keuze die we liefst niet maken, maar omwille van liefde voor het dier, soms wel moeten maken. Ze mocht niet lijden, ze mocht niet verder afzien. Het zou nooit meer beter worden, dat was heel duidelijk. Haar lichaam kon de ontstekingen niet meer bevechten. De koorts was torenhoog....
We hebben haar rustig laten gaan...doorgaan zou niet eerlijk zijn ten opzichte van haar. Een machteloos gevoel, zoveel gedaan en nog veel meer willen doen, maar we houden van onze katjes en ze zien lijden verscheurt ons hart. "mogen sterven" kan ook een bevrijding zijn.
Lieve Babbe, het spijt ons dat we alleen op deze manier jouw pijn konden stoppen. Je hebt fijne periodes in de Villa gekend, daar denken we met veel liefde aan terug.
Rust zacht meisje x
Frodo
Wilby
Vorige week kregen we een melding van een campingkatje. Hij was mager, had kale plekken op zijn rug en liep moeilijk.
Hij mocht uiteraard binnenkomen, dit diertje had dringend hulp nodig. We brachten hem binnen bij onze dierenarts voor de reguliere handelingen. Hier bleek dat hij fiv positief was, jammer, maar niet erg, dat hoeft verder geen belemmering te zijn. Wat ons wel zorgen baarde, is dat hij maar moeilijk uit de narcose kwam. Hij werd aan het infuus gehangen en er werd bloed afgenomen voor verder onderzoek.
Hieruit kwam dat hij Mycoplasma had, een bloedparasiet die het beenmerg aantast, waardoor rode bloedcellen vernietigd worden en organen in de problemen kunnen komen.
Wilby had een geweldige eetlust, dus met een goede behandeling van medicatie en preparaten voor het bloed, mocht hij na een paar dagen naar de Villa komen. Ook hier smakte hij de nodige porties eten naar binnen. Hij blies en gromde als we in zijn buurt kwamen, hij kwam krachtig over...
Ook tijdens zijn laatste avond wees niets erop, dat hij het in de nacht moeilijk ging krijgen. Maar het was helaas wel zo....hij stierf die nacht... Zijn lichaampje kon het niet bolwerken, er was teveel kapot om het proces nog te kunnen keren. Wederom verdriet, met als enige troost dat hij niet anoniem op de camping gestorven is. Ook al vond hij ons nog niet leuk, hij is in alle liefde verzorgd, zoals het altijd zou moeten zijn.
Rust zacht lieve Wilby, we hadden je zoveel meer gegund x
Emma
Het ging niet meer. Ons meisje is eindelijk verlost van helse pijnen.
We vertelden jullie vorige week van de interferonbehandelingen voor Emma en Babbe.
Het was eigenlijk een beetje de laatste strohalm, zeker voor ons Emma.
Emma is altijd ziek geweest en niets, maar dan ook niets hielp. Alle medicijnen zijn gebruikt, de dure interferonbehandeling was onze laatste hoop ( met hele grote dank aan jullie lieve donaties).
Het mocht niet zo zijn, onze dierenarts vond het ook niet meer verantwoord en het zou niet eerlijk zijn naar Emma om niet naar haar te luisteren.
Zachtjes lieten we haar los, ze heeft waardig mogen gaan. De tranen zijn er niet minder om. Ze was schuw, ze vond ons mensen maar stom. Maar wij vonden haar niet stom, we hielden van haar.... op gepaste afstand. Ze hoorde erbij, ze was ons meisje.
We weten dat we werkelijk alles geprobeerd hebben, maar als een diertje niet meer geneest en de pijn is ondraaglijk, dan mag het diertje worden bevrijd. Emma mag nu naar de regenboogbrug waar heel veel vriendjes op haar wachten. Ze mag weer dartelen, vrij zijn.
We zullen haar lieve snoetje nooit vergeten, het meisje met de mooie oogjes.
Rust zacht Emma, het spijt ons. Dag knap meisje van ons β€
Dropje
Dag Dropje, dag lieve jongen
Ons Dropje is niet meer. Deze zwarte parel heeft het niet kunnen winnen van de dodelijke ziekte FIP.
Een oneerlijke strijd, hij zou altijd verliezen. Maar hij hield moed en bleef vechten puur... omdat hij nog bij ons wilde zijn. Hij had zoveel vrienden, hij woonde het langst van iedereen in ons kattenasiel Villa Vagebond.
Weet je waarom? We hadden hem zelf geadopteerd. Dropje was onzindelijk, geen schootkatje en hij voelde zich enorm gelukkig bij ons. Zijn plasjes ruimden we met plezier op, dat deerde ons niet.
Dropje ging huppelend door de Villa en was geregeld verliefd. Ares was zijn laatste verovering, daar had hij toch een extra oogje op.
Dropje was een lieve jongen. Hij kwam geregeld om zijn streeltjes wanneer hij dat wilde. Hij genoot van de zonnestraaltjes in onze buitenrennen, hij was thuis. Hij was optimistisch, een kleine romanticus en raakte vele hartjes.
Echter, hij werd ziek. Hij begon af te vallen er was iets niet juist. De bloeduitslag was vreselijk: hij had FIP. Niet lang meer te leven...
Drie jaar lang heeft Dropje ons asiel verwarmd, drie mooie jaren. Hij is rustig gegaan in onze armen, zijn oogjes toe, een laatste zucht.
Dank je wel voor alles lief Dropje, we houden van je, voor altijd.
We laten jou cremeren en dan kom je voor altijd terug in ons asieltje. Daar hoor jij, als ambassadeur, de vriendjesmaker, ons zwarte pareltje.
Rust zacht en run free... dag liefje x
Tigris
Pearl
Onlangs vertelden we jullie over ons timide meisje.
Even een reminder:
"Zeven jaar geleden kwam ze met spoed in onze opvang, de dodenspuit keek lonkend haar kant op. Ze plaste naast de bak en de baby van haar baasje was allergisch geworden. Ze zou de definitieve spuit krijgen...
Wij namen haar op, lieten haar medisch nakijken, maar ze was behoorlijk getraumatiseerd. Gaandeweg ging het beter met haar en mocht ze opnieuw verhuizen.
Eindelijk zou de zon weer schijnen voor haar. Maar helaas.. Het duurde 7 jaar, de liefde. Zeven lange jaren totdat ze alweer niet meer welkom was. Ze was weer af en toe onzindelijk en dat werd niet getolereerd."
We hoopten zo dat we haar de ultieme kans konden geven op geluk, maar het mocht niet zo zijn..
Een paar dagen geleden zagen we iets raars aan haar. Haar rechterkant was opgezwollen. Haar halve snoetje, pootjes.. dit was echt heel erg fout. We konden meteen bij onze dierenarts terecht, waar ze meteen aan het infuus ging. Maar het beterde niet, ze verslechterde zelfs.
Ze werd geel, haar buik zwol op. Ze kreeg allerlei medicijnen, er werd bloed genomen. Maar toen kwamen de definitieve donkere wolken en haar lichtje doofde zachtjes. Ze was gestorven....gestorven aan de dodelijke ziekte FIP.
We kunnen het niet geloven, wat krijgen we nou. Pearl had nog een heel leven voor haar, wij wilden haar gelukkig maken. Waarom mocht dit niet.
Liefste Parel van ons. Jouw schelpje heeft zich gesloten, definitief. Onze mooie Pearl zal voor altijd onaantastbaar blijven, niemand kan haar nu nog pijn doen.
We gaan je missen, je lieve oogjes, je zachte vachtje, je ontluikende blik.
Ga nu maar en ontroer de nieuwe wereld. Ze zullen aan je voetjes liggen β€
Sienna
Boris
Even leek het of de donkere wolken plaats zouden maken voor een mooie zonneschijn in Boris' leven..
Boris zou bezoek krijgen. Hij zou zijn thuis kunnen krijgen, waar geduld het sleutelwoord was. Waar Boris kon zijn wie hij was... Getekend door het zware buitenleven, gebroken vertrouwen in mensen...
Maar een nieuwe donkere wolk verduisterde onverwachts de zonneschijn..
Boris werd plots heel erg ziek...
Bij de dierenarts bleek onze lieve kerel een tumor te hebben op de longen. Zijn longen liepen vol vocht en hij kreeg ademnood. We konden hem niet langer laten lijden. We moesten hem laten gaan...
Wat is het leven zo oneerlijk! π’
Lieve lieve Boris... voor jou nu een mooie regenboog in plaats van donkere wolken. Voor altijd een heldere ster aan de hemel! π
We hadden je nog zo graag een mooi leven geschonken, maar het heeft niet mogen zijn en dat doet echt heel erg pijn...
Rust zacht lief kereltje π
Elise
Doe je vleugeltjes maar aan, het is tijd om te vertrekken.
Je hoeft je koffertje niet te pakken, je hebt niets meer nodig.
Zie je die mooie regenboog, zie je al die mooie kleurtjes?
Ga daar maar naartoe, ze wachten op je.
Wees je wel voorzichtig?
Een aai, een zachte kus, we laten je los.
Vlieg en wees vrij.
Maak een vredige oversteek, het is het begin van jouw nieuwe bestaan.
Maak je er wat moois van lieve Elise?
Ga nu maar
RIP Elise x
Janneke
Janneke is niet meer
Ons meisje hebben we vandaag moeten loslaten... Janneke, nog maar 2 jaartjes oud en nu al zulke grote lichamelijke problemen. Janneke had nierfalen en dit werd haar vandaag fataal.
Janneke, sprankelend, mooi, jong, dartelend en een beetje argwanend. Je wilde het lichtje vangen, maar het lichtje heeft jou nu meegenomen om nog meer te schijnen, nog meer licht te geven. Het lichtje had jou nodig.
Toby, jouw allerliefste vriend vulde jouw hartje zo blij zo intens. Samen wandelen op de gangboulevard, samen een mandje delen, krullende staartjes omstrengeld, een warme omhelzing, kopjes schurkend langs elkaar wang. Toby en Janneke, dat zou het voor altijd zijn. Maar jouw ziekte gooide roet in het eten.
We hebben je gekoesterd en verzorgd, maar we zagen zo'n ingevallen koppetje, wat ging het allemaal snel.
Toby zal jou niet vergeten. Hij weet dat hij ooit jouw lichtje zal vangen. Maar voor nu gaat Toby verder, omringd door al zijn vrienden, want die heeft hij... heel veel! Maak je maar niet druk om hem Janneke, hij redt zich wel ♥
Lieve Janneke, dank je wel voor alles. Voor jou opgewekte snoet, je gekke buien, jouw liefde voor de katjes.
Je zult altijd ons warme lichtje zijn, ver weg... maar toch dichtbij. x
Jesse
Jesse is niet meer,
onze vechter, onze strijder, onze lieve jongen.
Jesse kwam 12 dagen geleden bij ons binnen. Meer dood dan levend. Hij werd eerst bij een spoedarts binnengebracht, maar omdat we niet tevreden waren, hebben we hem de dag erna opgehaald om zelf de eerste hulp toe te dienen, zodat hij de volgende morgen meteen naar onze eigen dierenarts kon.
Jesse was totaal onderkomen, hij was buiten bijna verhongerd. Dan breekt je hart nog meer, beseffende dat hij buiten zo ontzettend lang geen voedsel had kunnen vinden. Hij zwalkte op straat vanwege totaal zwakte en ontberingen.
Onze dierenarts nam het van ons over en na 4 dagen aan het infuus was meneertje helemaal opgeknapt! Zijn nieren hadden een enorme opdonder gekregen, maar na een tweede test was alles helemaal in orde.
Wat waren we trots op onze Jesse. Je kwam van zo ver, zo hard gevochten, je zag er een stuk beter uit.
Jesse zou de wereld gaan veroveren, zijn tweede leven begon, maar nu in alle veiligheid en nooit meer honger.
Jesse was geliefd.
Gisteren ging het patsboem mis. Hij zakte weg, kreeg ondertemperatuur. Onmiddellijk zijn we in allerijl naar de dierenarts gesjeesd en lieten we hem over aan de kundige handen. Tussen hoop en vrees.
Het leek even goed te gaan maar vanmorgen ging het doek naar beneden. Jesse stierf....
Hij had waarschijnlijk een plotselinge longbloeding gekregen, waar helaas niemand iets aan kon doen.
Lieve Jesse, nu kun jij de hemel gaan veroveren, nu kun je daar tonen hoe geweldig je bent, want dan ben en blijf je.
We zijn dankbaar dat we eventjes deel mochten uitmaken van jouw leventje, maar we voelen ons verslagen.
Run free baby...♥
Amira
Gisteravond is er een ramp gebeurd...
Mama Amira is een engeltje geworden.
We hadden een hoogzwanger moedertje in de opvang en ze mocht bij ons in alle rust bevallen. Lieve Amira.
Eergisteren was het dan zover, ze moest bevallen..
Het was een zware bevalling, maar er kwamen 4 gezonde baby's ter wereld. Je zou zeggen, missie geslaagd, maar niets was minder waar. Mama was eerst wat onrustig, maar uiteindelijk kalmeerde ze en ging ze bij haar baby's liggen.
Alles ging goed tot gisteren...
Ineens ging het mis en werd het een spoedrit naar onze dierenarts. Amira kreeg ondertemperatuur en werd lijkbleek.
Onze dierenarts startte meteen een spoedoperatie en er bleek een gestorven kittentje in haar buik te zitten. Het was erop of eronder voor Amira.
Maar het ging niet goed, Amira is gestorven. We zijn er kapot van. Ze laat nu 4 baby's achter, net geboren en nu moederloos.
Lieve lieve Amira, de donkere wolk was genadeloos, hij heeft je meegenomen.
Maar je hebt nu vleugeltjes gekregen, je bent nu een engeltje die zal waken over haar familie. Wij gaan voor je kleintjes zorgen, wij gaan hen groot en sterk maken. We zullen hen over jou vertellen hoe mooi en lief je was.
We beloven het, in alle verdriet en tranen. Rust zacht lieve Amira, rust zacht. Het is zo ontzettend oneerlijk x
Tijs
Tijs is niet meer
Zijn oude ogen keken ons hoopvol aan, 18 maanden geleden toen hij in onze opvang kwam. Hij woonde zijn hele leven al buiten.
Tijs was toen ziek en ernstig ondervoed. We beloofden dat we goed voor hem zouden zorgen en dat hebben we gedaan, zolang we konden.
Tijs was niet meer weg te denken uit ons kattenasiel, we plaatsten hem ook niet meer, dat deden we hem niet aan. Hij was onzindelijk en had extra zorg nodig, en bij ons was hij gelukkig. Het maakte ons niet uit om extra plasjes op te ruimen, we werden altijd blij als we hem zo tevreden zagen scharrelen door de gang en kamers.
Maar onze opa kreeg een ernstig probleem, een heel ernstig probleem. Oorkanker. We lieten hem opereren, maar er waren geen garanties, de kanker kon terugkomen. En de kanker kwam terug.
Hij slofte op het gemakje door de kamers, de gang en wachtte geduldig op een bakje eten in de keuken.
Hij was zo mager, we voelden zijn broze botjes wanneer we hem zachtjes streelden. Even slikken,want we wisten dat er een tijd zou komen om hem los te laten. Onze allerliefste zachtaardige opa, onze Tijs.
Hij genoot van knuffelen, dan ging zijn ronkmachientje aan, soms zo luid dat we ontroerd raakten en hem nog meer wilden omhelzen. Iedereen hield van Tijs, iedereen hield hem in de gaten.
De kanker kwam terug. Meermaals stonden we voor een dilemma: Wat moeten we nu, moeten we hem nu loslaten of het per dag bekijken. We besloten hem elke dag goed te observeren, want als hij een dip zou krijgen moesten we ernstig gaan praten.
Tijs sliep veel, maar hij was ook al oud. Wanneer hij ons zag, kwam hij voorzichtig uit zijn zachte mand en slofte naar ons toe. Hij vroeg om aaitjes EN lekker eten. Wat heeft hij nog genoten, met zijn verfromfraaide magere lijfje, zijn zieke oortje, zijn vermoeide oogjes, zijn kwetsbare blik.
Vandaag was het tijd. Vandaag mocht hij naar de andere kant waar heel veel vriendjes hem zouden opwachten.
Een laatste knuffel, een laatste kus, een dank je wel voor alles en hij vertrok. Heel vredig en heel snel. Tijs is niet meer, maar wel in ons hart. Voor altijd ♥
Dag lieve opa, dag Tijs x
Schmiegel
Enkele dagen geleden lieten we trots een filmpje zien, een blije Schmiegel, lekker aan het smullen van je hapje. Knuffelen met de verzorgers, rondwandelen over de gang. Wat waren we blij dat jij je zo goed voelde...
Natuurlijk wisten we dat je nog een lange weg te gaan had, daarom was je bij ons binnengekomen, om je te helpen en terug op krachten te krijgen.
Als je zover zou zijn, wilden de melders jou heel graag adopteren.
Ze hadden al een tijd voor jou gezorgd en hielden zo ongelofelijk veel van jou, dat ze jou tijdelijk loslieten, zodat wij al het mogelijke voor jou konden doen....
Deze dag begon stralend, het zonnetje scheen, de vogeltjes floten en een nieuwe dag in de Villa brak aan. Je kwam uit jouw mandje, maar wilde even niet eten....vreemd, maar niet meteen alarmerend. We wisten dat je nog pijn aan je bekje had, dus na de medicatie ging het misschien wel weer. Opeens ging het heel erg snel, je verzwakte en kreeg ondertemperatuur. Onze verzorgster reed met hoge snelheid naar onze dierenarts, maar onderweg zag ze jou steeds dieper wegzakken, je hartje klopte nog maar heel oppervlakkig. Bij onze dierenarts aangekomen was je al zover heen, dat hij niets meer voor je kon doen. Hij heeft je rustig laten gaan. Och Schmiegeltje, wat doet het veel pijn. Er werd zoveel van jou gehouden, door alle verzorgers, maar ook door de mensen die jou van de straat haalden. Je hebt enorm afgezien daar buiten en wij wilden jouw wereld zo graag mooier maken. Het mocht niet zo zijn....
Rust zacht, lieve Schmiegel. We zijn dankbaar dat we jou onze liefde mochten geven. Een laatste kus op je lieve snoetje x
Rune
Rust zacht Rune, zij is een sterretje nu
Onze spoedmelding van een paar daagjes geleden... Rune was al wat ouder, heeft misschien haar hele leven buiten gewoond, zonder warmte, zonder huiselijke liefde. Nierfalen.
Ze kwam ernstig ziek bij ons binnen, maar zal nooit vergeten worden.
De laatste woorden van haar opvangmama:
"Ze is ingeslapen. Ik heb nog de hele dag met haar in mijn trui rondgelopen en buiten in het zonnetje gezeten, want dat vond ze zo fijn."
DAT is dierenliefde. Rust zacht lieve Rune....
Floor
Dag Floortje....
Floortje, onze prachtige witte parel, een beetje op afstand, maar toch een ontluikende vriendschap met mensen.
Jouw soortgenootjes waren jouw vrienden, tijdens al die maanden in de Villa.
Je kwam vorig jaar in opvang met jouw kindjes, een bange mamapoes met bange kindjes. Jouw kindjes vonden hun plekje, jij kwam gezellig bij ons in de Villa wonen. Maanden verstreken, voordat je enig contact met ons kwam zoeken. Je nam je tijd, en dat was oké voor ons. Enkel doen waar jij je prettig bij voelde. We hadden je sowieso in ons hart gesloten. Vorige week werd je ziek, we moesten naar vervangende dierenartsen.
De diagnose was onduidelijk en heel even leek je, door alle medicatie, aan de beterende hand te zijn....tot vandaag...
Je bleek natte fip te hebben, een gruwelijke rotziekte die niet te overwinnen valt. Je voelde je al erg ziek en we hebben besloten om je niet te laten lijden. De liefde voor jullie overstijgt ons verdriet, zo zal en moet het altijd zijn.
Lieve Floortje, wat hadden we je graag naar een eigen thuis zien gaan, maar helaas mocht het niet zo zijn. Dinti wacht met open pootjes op jou, om je de weg te wijzen. Rust zacht, mooi pareltje van ons ♥
Dinti
Afscheid van een vriend ♥
Onze Dinti is niet meer.... de ambassadeur van ons kattenasiel Villa Vagebond.
Het liefste jongetje van de klas, het braafste zieltje, het meest aanhankelijke snoetje.
We lieten Dinti in juni 2017 helemaal uit Roemenië overkomen. Hij had ons nodig, het was een kreet om hulp.
Dinti verbleef na een positieve aids-test al een hele poos in een veel te kleine kooi in een dierenartsenpraktijk in Roemenië. Niemand wilde hem adopteren. Ons hart brak bij zijn verhaal, en al helemaal toen we zijn filmpje zagen, waar hij met zijn pootjes hoopvol door de tralies hengelden, op zoek naar liefde, warmte.
Hij kwam bij ons en HOE! Wat een nieuwsgierige neus, wat een zalige knuffel!
Met het grootste gemak wond hij iedereen om zijn pootjes en werd hij op handen gedragen. Letterlijk en figuurlijk.
Dinti nam zijn intrek in tientallen hartjes. Voorbijgangers werden opgemerkt, verzorgers wiegden hem tegen de schouder in slaap, hij had veel te geven. Zijn hart was groot genoeg voor heel de wereld.
Met zijn lieve oogjes kreeg hij alles gedaan. Geen knipje met de vingers nee... 1 blik was genoeg.
Ons Dinti was chronisch ziek, daarom bleef hij in de Villa wonen, de Villa was zijn thuis, zijn veilige haven.
Hij had tientallen slaapplekjes, maar het liefst koos hij de verwarming, of de levend rondlopende mandjes ;-)
Of je wilde of niet, hij klom via je benen naar boven en legde dan gelukzalig zijn lieve hoofdje ten rusten op de schouder. Dat was Dinti. Het peace mannetje.
De laatste weken kwamen de donkere wolken boven zijn hoofdje, al dreigend, zo naar.
Dinti werd ziek en kwam de ziekte niet meer te boven.
Gistermorgen namen we afscheid, bij de dierenarts. Twee verzorgers begeleidden hem bij zijn laatste reis. Hij stond op, gaf elk van een zachte knuffel, een laatste prrrrt, en toen liet hij los....
Dat was Dinti, tot het laatste moment liefde geven.
Nadat hij was gestorven, ging zijn lichaampje mee naar huis, voor even. Zijn vrienden konden dan afscheid van hem nemen, en er was er eentje... zijn beste vriend, die ook zijn tijd nam.
Nilo was zijn maatje, zijn beschermheer. Toen iedereen weg was, liep hij alleen de kamer in en ging hij bij Dinti zitten.
Minutenlang keek hij naar Dinti, gaf hij hem een zacht neusje, hij nam afscheid van zijn vriend.
Je bent vrij Dinti, laat los en adem diep. Daarboven hebben ze jou nodig.
Run free baby ♥
Duff
Dag lieve Duff,
De telefoon ging bijna een jaar geleden, “zijn wij bereid een katje op te vangen?” geen kitten dit keer maar ietsjes ouder. Natuurlijk was er bij ons geen twijfel, alles is welkom!
Bij het ophalen zagen wij toch zo’n zielig hoopje zitten, graatmager met ontstoken ogen, en over het algemeen in een slechte staat.
Een jonkie was jij zeker niet meer.
Met veel zorg en liefde knapte jij gelukkig binnen de kortste keren op en zag je er gelukkig uit.
Helaas had jij toen al problemen met je nieren maar wij waren hoopvol! Een dik jaar hebben wij van jou aanwezigheid mogen genieten, je wankele loopje en je krakerige stem!
Zelfs de “ik ben meer een hondenmens” gasten vonden jou toch ook zo’n schatje. Je stal de harten van iedereen die zich gelukkig mag prijzen om jou te leren kennen.
Jij was zo sterk dat je ons nauwelijks liet merken dat het niet goed met je ging. Je was altijd klaar voor aandacht en lekker knuffelen op de bank.
Maar uiteindelijk was je je nieren niet de baas en merkten wij dat het slechter met je ging. Desalniettemin bleef jij zo lief en aanhankelijk tot aan het einde van jouw leven
Wij zullen je intens missen maar nooit vergeten.
Rust zacht lieve Duffy, je verdient het
Veel liefs, jouw papa en mama.
Savi
Savi is niet meer
Lieve mensen, onze vrees is uitgekomen. We kregen zojuist telefoon uit Luik, dat Savi in een coma raakte en ademhalingsproblemen kreeg. We hebben toestemming gegeven tot euthanasie....
Mooie dappere lieve jongen van ons, jij was zo bijzonder. Jij maakte ons zo blij. Je hebt jezelf zo overtroffen hoe makkelijk je omging met je plotselinge blindheid. Zo'n zacht hartje, zo timide en gevoelig.
Maar deze blindheid was een teken aan de wand, er was iets aan het broeien in jouw hersentjes. Zeker zullen we het nooit weten, maar waarschijnlijk is er in jouw lief koppetje iets grandioos misgegaan.
Het spijt ons schat, rust nu maar zacht....♥♥
Puk
Lieve Pukje,
Ik had je zo graag meer tijd gegeven. Meer tijd om van je leven te genieten als de huiskat die je zo graag was.
Genieten van heerlijke hapjes en warme plekjes.
Genieten van samen op de bank, heerlijk in een zacht dekentje en dan geaaid worden...
Ik mocht je dit maar een paar dagen geven. Ik hoop dat je gevoeld hebt dat je geliefd was..
Helaas konden wel de strijd niet winnen, je was te ziek, je kwam daar niet bovenop, we hebben je moeten laten gaan...
Rust zacht lieve Pukje, het was kort maar krachtig, je wordt gemist!!!
Jouw opvangmama
Stevie W
lieve kleine Stevie …
Dierenliefde is een wonder
Onze vriendschap was veel te kort maar heel bijzonder.
Je was een inimini klein katje , ziekjes , zwak maar met ongelooflijk veel levenskracht.
Je gaf nooit op en bij elke terugval kroop je er weer bovenop.
Maar gisteravond ging het opeens heel fout en voelde je opeens heel koud…
Je legde je hoofdje tegen Lynn aan en zuchtte diep…man man wat hebben we weer een hoop verdriet.
Hulp van de dierenarts mocht niet meer baten…
We zullen je nu bij je broertje Odin laten
Voor altijd in ons hart,
liefs je opvangmama's
Gaby
Lieve Gaby,
Schatje wat heb jij gevochten als een leeuwin maar helaas heb jij ook de strijd verloren samen met Famke en Honey
Rust zacht schatje π ik hou van je en zal jullie allemaal heel erg missen
liefs je gastmama
Buzz en Woody
Rust zacht lieve broertjes ♥
Honey
Jij kwam de dag na je zusje Famke bij ons binnen.
Je had een mooie witte vacht met op je kopje en onder je bekje een grijs plukje
Dat hoorde bij je want zo ben je
we moesten je wel meteen wassen en je zus Gaby ook
Vies en vuil waren jullie maar ik heb je schoon gekregen
Nee vuile kittens kunnen niet toch schatje
Je was meteen weer door het dolle heen en samen met je zusje Famke speelden jullie er op los.
Lekker knuffelen kon ik met je en steeds als ik jou knuffelde kwam meteen Famke klagen waarom ik niet en zo ging het ook anders om.
Je probeerde Famke na te doen maar dat lukt meer niet dan wel.
Je mauwde snel als je niet de aandacht kreeg die je wilde
Helaas beet je me toen ik de wormenkuur moest geven maar dat ging perongeluk.
Je was gisteren toen ik Famke vond anders. Stil niet de honey die we kenden
We hebben alles gedaan wat we konden maar helaas ging je Famke achterna
We weten nu waarom jij en Famke gestorven zijn
Deze acute ernstige ziekte hadden jullie 2 niet verdient..
Lieve Honey speel lekker met Famke in de kitten hemel π
Ik zal je in mijn hart blijven bewaren
Dag schatje van me
Kusjes
Famke
Lieve lieve schat van ons
Je kwam helemaal uit Genk naar ons toe als een van de vier kittens die gevonden waren
Jij kwam als eerste en de dag er na je zussen Gaby en Honey
Je vierde zusje/broertje bleven bij mama poes en de eigenaar achter.
Vanaf dat je bij ons was zat er zeer veel leven in je ,spelen met je zusjes maar ook
met je nieuwe gast moeder joke.
Je was de leidster van het groepje.
Je speelde volop ook vandaag nog totdat Joke je opeens dood aantrof in de poezenkamer.
Wat schrokken we. Waarom Famke ? Wat was er mis met je ?
Je gastouder mama heeft veel traantjes gelaten want vanaf de eerste dag zat ze met je te spelen en knuffelen.
Lieve lieve Famke we zullen je missen schat, maar je bent nu in de kattenhemelπ
Speel daar maar lekker verder.
Heel veel liefs van je gastmama Joke
Luca
Op 1 juni werd ik gebeld, er waren 4 kittens gevonden, geen mama te zien. Drie waren er al gevangen, de vangkooi stond klaar voor de 4e. Toen ook de laatste kitten was gevangen, ben ik jullie op gaan halen.
Je blies wat tegen me maar liet je ook al aaien. Het was de angst voor het onbekende. Na een dagje in de bench te hebben gezeten, was deze echt te klein voor alles wat jullie wilden doen, dus zijn jullie verhuisd naar de grote kamer boven. Hier konden jullie rennen, spelen, klimmen, eten en slapen en dat deed je allemaal erg graag. Ik kon jullie met een camera goed in de gaten houden.
Maar al snel werd ook deze kamer te klein voor deze ondernemende kittens, zodra ik de deur opendeed, wilden jullie eruit. Had de deur afgezet met een afscherming maar daar was jij al snel overheen gesprongen dus kregen jullie de rest van het huis tot jullie beschikking. Dat vond ik stiekem ook wel heel fijn, want nu had ik jullie de hele dag om me heen. Je kwam vaak bovenop mij liggen en maakte het mij moeilijk om thuis te kunnen werken, want je liep het liefst over mijn laptop heen en vond het ook wel lekker warm om hierop te kunnen gaan slapen.
Iedereen die op visite kwam, viel als je blok voor je. Is ook heel logisch want je was een prachtig tijgertje met het liefste kopje dat je maar kunt bedenken. Al snel waren jullie allemaal zover dat jullie op de site kwamen te staan om op zoek te gaan naar jullie eigen personeel en de bijbehorende gouden mand. En die had je gevonden. Wat heerlijk, , samen met je zusje Leco naar een gezin waar jullie meer dan welkom waren.
Nu moest je nog gecastreerd en gechipt worden en je vaccinaties krijgen, even afwachten hoe je hierop reageert en of de wond goed heelt en daarna: naar je forever home. De afspraak was al gemaakt om je op te komen halen, maar wat is het allemaal anders gelopen….
Je trok je op een avond terug en wilde niet spelen maar slapen. Je had je teruggetrokken in het badmeubel, bovenop de handdoeken, waar jullie wel vaker lagen. De volgende ochtend merkte ik dat je je niet lekker voelde en toen ik je temperatuur opnam, was die ver boven de 40 graden en je wilde niet eten. Eerst in overleg met mijn begeleidster, met medicatie geprobeerd om je temperatuur omlaag te krijgen, maar dat wilde niet lukken. Dus, hup in de auto en naar de dierenarts. Daar was je temperatuur 36,9 maar het was overduidelijk dat er iets niet goed was. Je hebt wat spuiten gekregen en er is onderhuids vocht toegediend om je een boost te geven. Medicijnen mee voor 8 dagen en weer terug naar huis. Heb je toekomstige personeel gebeld dat het niet mogelijk was om je op te halen, want je moest eerst opknappen.
’s Avonds ging het ineens heel slecht. Toen ik je temperatuur weer opnam, was deze nog maar 34 graden. Direct in overleg met de begeleiding de dierenarts gebeld, je in een warme deken gewikkeld en naar de dierenarts. Een vriendin van me heeft ons hier naartoe gebracht, want ik wilde je niet alleen in een mand op de achterbank laten. Daar aangekomen, was je temperatuur nog lager geworden. De dierenarts heeft je mee naar haar huis genomen en je op warme kruiken en aan een verwarmd infuus gelegd. ’s Nachts kreeg ik nog een e-mail dat je temperatuur weer was gestegen naar 36 graden maar de volgende ochtend kreeg ik het telefoontje dat het echt niet goed met je ging. Neurologisch ging het heel slecht en je reageerde niet meer. Ik ben direct in de auto gesprongen. Ik heb je nog gekroeld zodat je wist dat je niet alleen was en heb je toen moeten laten gaan. Het telefoontje dat ik naar je nieuwe personeel moest maken, was 1 van de moeilijkste gesprekken die ik ooit heb gevoerd.
Luca, lief ventje van me, ik hoop dat je de tijd die je met je zussen en je aangenomen zus bij mij hebt doorgebracht, hebt kunnen genieten en dat je gevoeld hebt dat er enorm van je gehouden is.
Dag sterretje van me, je wordt enorm gemist ….
Amanda, Lara, Leco, Lize en Lotje
Odin
Sinds deze middag is de hemel weer een klein sterretje rijker π’π’π
Lieve lieve Odin,
Uit het niets werd je plots heel ziek...
Stil en zonder vragen heb jij je ziekte gedragen.
Je vocht de voorbije dagen met al je levenskracht voor elke nieuwe dag en nacht.
Maar opeens was je moegestreden...en ben je van ons weggegleden π’
Het was een dappere maar oh zo'n ongelijke strijd,maar lief ventje je bent nu van alle pijn bevrijd.
Rust zacht lieve kleine man, we zullen je nooit vergeten!
Je zit voor altijd in ons hart π
je opvangmama's ππ
Ella
Slaap zacht lieve schat ♥
Nino
Rust zacht lieve jongen ♥
Sienna
Run free baby ♥
Boris
Even leek het of de donkere wolken plaats zouden maken voor een mooie zonneschijn in Boris' leven..
Boris zou bezoek krijgen. Hij zou zijn thuis kunnen krijgen, waar geduld het sleutelwoord was. Waar Boris kon zijn wie hij was... Getekend door het zware buitenleven, gebroken vertrouwen in mensen...
Maar een nieuwe donkere wolk verduisterde onverwachts de zonneschijn..
Boris werd plots heel erg ziek...
Bij de dierenarts bleek onze lieve kerel een tumor te hebben op de longen. Zijn longen liepen vol vocht en hij kreeg ademnood. We konden hem niet langer laten lijden. We moesten hem laten gaan...
Wat is het leven zo oneerlijk! π’
Lieve lieve Boris... voor jou nu een mooie regenboog in plaats van donkere wolken. Voor altijd een heldere ster aan de hemel! π
We hadden je nog zo graag een mooi leven geschonken, maar het heeft niet mogen zijn en dat doet echt heel erg pijn...
Rust zacht lief kereltje π
Elise
Doe je vleugeltjes maar aan, het is tijd om te vertrekken.
Je hoeft je koffertje niet te pakken, je hebt niets meer nodig.
Zie je die mooie regenboog, zie je al die mooie kleurtjes?
Ga daar maar naartoe, ze wachten op je.
Wees je wel voorzichtig?
Een aai, een zachte kus, we laten je los.
Vlieg en wees vrij.
Maak een vredige oversteek, het is het begin van jouw nieuwe bestaan.
Maak je er wat moois van lieve Elise?
Ga nu maar
RIP Elise x
Janneke
Janneke is niet meer
Ons meisje hebben we vandaag moeten loslaten... Janneke, nog maar 2 jaartjes oud en nu al zulke grote lichamelijke problemen. Janneke had nierfalen en dit werd haar vandaag fataal.
Janneke, sprankelend, mooi, jong, dartelend en een beetje argwanend. Je wilde het lichtje vangen, maar het lichtje heeft jou nu meegenomen om nog meer te schijnen, nog meer licht te geven. Het lichtje had jou nodig.
Toby, jouw allerliefste vriend vulde jouw hartje zo blij zo intens. Samen wandelen op de gangboulevard, samen een mandje delen, krullende staartjes omstrengeld, een warme omhelzing, kopjes schurkend langs elkaar wang. Toby en Janneke, dat zou het voor altijd zijn. Maar jouw ziekte gooide roet in het eten.
We hebben je gekoesterd en verzorgd, maar we zagen zo'n ingevallen koppetje, wat ging het allemaal snel.
Toby zal jou niet vergeten. Hij weet dat hij ooit jouw lichtje zal vangen. Maar voor nu gaat Toby verder, omringd door al zijn vrienden, want die heeft hij... heel veel! Maak je maar niet druk om hem Janneke, hij redt zich wel ♥
Lieve Janneke, dank je wel voor alles. Voor jou opgewekte snoet, je gekke buien, jouw liefde voor de katjes.
Je zult altijd ons warme lichtje zijn, ver weg... maar toch dichtbij. x
Jesse
Jesse is niet meer, onze vechter, onze strijder, onze lieve jongen.
Jesse kwam 12 dagen geleden bij ons binnen. Meer dood dan levend. Hij werd eerst bij een spoedarts binnengebracht, maar omdat we niet tevreden waren, hebben we hem de dag erna opgehaald om zelf de eerste hulp toe te dienen, zodat hij de volgende morgen meteen naar onze eigen dierenarts kon.
Jesse was totaal onderkomen, hij was buiten bijna verhongerd. Dan breekt je hart nog meer, beseffende dat hij buiten zo ontzettend lang geen voedsel had kunnen vinden. Hij zwalkte op straat vanwege totaal zwakte en ontberingen.
Onze dierenarts nam het van ons over en na 4 dagen aan het infuus was meneertje helemaal opgeknapt! Zijn nieren hadden een enorme opdonder gekregen, maar na een tweede test was alles helemaal in orde.
Wat waren we trots op onze Jesse. Je kwam van zo ver, zo hard gevochten, je zag er een stuk beter uit.
Jesse zou de wereld gaan veroveren, zijn tweede leven begon, maar nu in alle veiligheid en nooit meer honger.
Jesse was geliefd.
Gisteren ging het patsboem mis. Hij zakte weg, kreeg ondertemperatuur. Onmiddellijk zijn we in allerijl naar de dierenarts gesjeesd en lieten we hem over aan de kundige handen. Tussen hoop en vrees.
Het leek even goed te gaan maar vanmorgen ging het doek naar beneden. Jesse stierf....
Hij had waarschijnlijk een plotselinge longbloeding gekregen, waar helaas niemand iets aan kon doen.
Lieve Jesse, nu kun jij de hemel gaan veroveren, nu kun je daar tonen hoe geweldig je bent, want dan ben en blijf je.
We zijn dankbaar dat we eventjes deel mochten uitmaken van jouw leventje, maar we voelen ons verslagen.
Run free baby...♥
Amira
Gisteravond is er een ramp gebeurd...
Mama Amira is een engeltje geworden.
We hadden een hoogzwanger moedertje in de opvang en ze mocht bij ons in alle rust bevallen. Lieve Amira.
Eergisteren was het dan zover, ze moest bevallen..
Het was een zware bevalling, maar er kwamen 4 gezonde baby's ter wereld. Je zou zeggen, missie geslaagd, maar niets was minder waar. Mama was eerst wat onrustig, maar uiteindelijk kalmeerde ze en ging ze bij haar baby's liggen.
Alles ging goed tot gisteren...
Ineens ging het mis en werd het een spoedrit naar onze dierenarts. Amira kreeg ondertemperatuur en werd lijkbleek.
Onze dierenarts startte meteen een spoedoperatie en er bleek een gestorven kittentje in haar buik te zitten. Het was erop of eronder voor Amira.
Maar het ging niet goed, Amira is gestorven. We zijn er kapot van. Ze laat nu 4 baby's achter, net geboren en nu moederloos.
Lieve lieve Amira, de donkere wolk was genadeloos, hij heeft je meegenomen.
Maar je hebt nu vleugeltjes gekregen, je bent nu een engeltje die zal waken over haar familie. Wij gaan voor je kleintjes zorgen, wij gaan hen groot en sterk maken. We zullen hen over jou vertellen hoe mooi en lief je was.
We beloven het, in alle verdriet en tranen. Rust zacht lieve Amira, rust zacht. Het is zo ontzettend oneerlijk x
Tijs
Tijs is niet meer
Zijn oude ogen keken ons hoopvol aan, 18 maanden geleden toen hij in onze opvang kwam. Hij woonde zijn hele leven al buiten.
Tijs was toen ziek en ernstig ondervoed. We beloofden dat we goed voor hem zouden zorgen en dat hebben we gedaan, zolang we konden.
Tijs was niet meer weg te denken uit ons kattenasiel, we plaatsten hem ook niet meer, dat deden we hem niet aan. Hij was onzindelijk en had extra zorg nodig, en bij ons was hij gelukkig. Het maakte ons niet uit om extra plasjes op te ruimen, we werden altijd blij als we hem zo tevreden zagen scharrelen door de gang en kamers.
Maar onze opa kreeg een ernstig probleem, een heel ernstig probleem. Oorkanker. We lieten hem opereren, maar er waren geen garanties, de kanker kon terugkomen. En de kanker kwam terug.
Hij slofte op het gemakje door de kamers, de gang en wachtte geduldig op een bakje eten in de keuken.
Hij was zo mager, we voelden zijn broze botjes wanneer we hem zachtjes streelden. Even slikken,want we wisten dat er een tijd zou komen om hem los te laten. Onze allerliefste zachtaardige opa, onze Tijs.
Hij genoot van knuffelen, dan ging zijn ronkmachientje aan, soms zo luid dat we ontroerd raakten en hem nog meer wilden omhelzen. Iedereen hield van Tijs, iedereen hield hem in de gaten.
De kanker kwam terug. Meermaals stonden we voor een dilemma: Wat moeten we nu, moeten we hem nu loslaten of het per dag bekijken. We besloten hem elke dag goed te observeren, want als hij een dip zou krijgen moesten we ernstig gaan praten.
Tijs sliep veel, maar hij was ook al oud. Wanneer hij ons zag, kwam hij voorzichtig uit zijn zachte mand en slofte naar ons toe. Hij vroeg om aaitjes EN lekker eten. Wat heeft hij nog genoten, met zijn verfromfraaide magere lijfje, zijn zieke oortje, zijn vermoeide oogjes, zijn kwetsbare blik.
Vandaag was het tijd. Vandaag mocht hij naar de andere kant waar heel veel vriendjes hem zouden opwachten.
Een laatste knuffel, een laatste kus, een dank je wel voor alles en hij vertrok. Heel vredig en heel snel. Tijs is niet meer, maar wel in ons hart. Voor altijd ♥
Dag lieve opa, dag Tijs x
Schmiegel
Enkele dagen geleden lieten we trots een filmpje zien, een blije Schmiegel, lekker aan het smullen van je hapje. Knuffelen met de verzorgers, rondwandelen over de gang. Wat waren we blij dat jij je zo goed voelde...
Natuurlijk wisten we dat je nog een lange weg te gaan had, daarom was je bij ons binnengekomen, om je te helpen en terug op krachten te krijgen.
Als je zover zou zijn, wilden de melders jou heel graag adopteren.
Ze hadden al een tijd voor jou gezorgd en hielden zo ongelofelijk veel van jou, dat ze jou tijdelijk loslieten, zodat wij al het mogelijke voor jou konden doen....
Deze dag begon stralend, het zonnetje scheen, de vogeltjes floten en een nieuwe dag in de Villa brak aan. Je kwam uit jouw mandje, maar wilde even niet eten....vreemd, maar niet meteen alarmerend. We wisten dat je nog pijn aan je bekje had, dus na de medicatie ging het misschien wel weer. Opeens ging het heel erg snel, je verzwakte en kreeg ondertemperatuur. Onze verzorgster reed met hoge snelheid naar onze dierenarts, maar onderweg zag ze jou steeds dieper wegzakken, je hartje klopte nog maar heel oppervlakkig. Bij onze dierenarts aangekomen was je al zover heen, dat hij niets meer voor je kon doen. Hij heeft je rustig laten gaan. Och Schmiegeltje, wat doet het veel pijn. Er werd zoveel van jou gehouden, door alle verzorgers, maar ook door de mensen die jou van de straat haalden. Je hebt enorm afgezien daar buiten en wij wilden jouw wereld zo graag mooier maken. Het mocht niet zo zijn....
Rust zacht, lieve Schmiegel. We zijn dankbaar dat we jou onze liefde mochten geven. Een laatste kus op je lieve snoetje x
Rune
Rust zacht Rune, zij is een sterretje nu
Onze spoedmelding van een paar daagjes geleden... Rune was al wat ouder, heeft misschien haar hele leven buiten gewoond, zonder warmte, zonder huiselijke liefde. Nierfalen.
Ze kwam ernstig ziek bij ons binnen, maar zal nooit vergeten worden.
De laatste woorden van haar opvangmama:
"Ze is ingeslapen. Ik heb nog de hele dag met haar in mijn trui rondgelopen en buiten in het zonnetje gezeten, want dat vond ze zo fijn."
DAT is dierenliefde. Rust zacht lieve Rune....
Floor
Dag Floortje....
Floortje, onze prachtige witte parel, een beetje op afstand, maar toch een ontluikende vriendschap met mensen.
Jouw soortgenootjes waren jouw vrienden, tijdens al die maanden in de Villa.
Je kwam vorig jaar in opvang met jouw kindjes, een bange mamapoes met bange kindjes. Jouw kindjes vonden hun plekje, jij kwam gezellig bij ons in de Villa wonen. Maanden verstreken, voordat je enig contact met ons kwam zoeken. Je nam je tijd, en dat was oké voor ons. Enkel doen waar jij je prettig bij voelde. We hadden je sowieso in ons hart gesloten. Vorige week werd je ziek, we moesten naar vervangende dierenartsen.
De diagnose was onduidelijk en heel even leek je, door alle medicatie, aan de beterende hand te zijn....tot vandaag...
Je bleek natte fip te hebben, een gruwelijke rotziekte die niet te overwinnen valt. Je voelde je al erg ziek en we hebben besloten om je niet te laten lijden. De liefde voor jullie overstijgt ons verdriet, zo zal en moet het altijd zijn.
Lieve Floortje, wat hadden we je graag naar een eigen thuis zien gaan, maar helaas mocht het niet zo zijn. Dinti wacht met open pootjes op jou, om je de weg te wijzen. Rust zacht, mooi pareltje van ons ♥
Dinti
Afscheid van een vriend ♥
Onze Dinti is niet meer.... de ambassadeur van ons kattenasiel Villa Vagebond.
Het liefste jongetje van de klas, het braafste zieltje, het meest aanhankelijke snoetje.
We lieten Dinti in juni 2017 helemaal uit Roemenië overkomen. Hij had ons nodig, het was een kreet om hulp.
Dinti verbleef na een positieve aids-test al een hele poos in een veel te kleine kooi in een dierenartsenpraktijk in Roemenië. Niemand wilde hem adopteren. Ons hart brak bij zijn verhaal, en al helemaal toen we zijn filmpje zagen, waar hij met zijn pootjes hoopvol door de tralies hengelden, op zoek naar liefde, warmte.
Hij kwam bij ons en HOE! Wat een nieuwsgierige neus, wat een zalige knuffel!
Met het grootste gemak wond hij iedereen om zijn pootjes en werd hij op handen gedragen. Letterlijk en figuurlijk.
Dinti nam zijn intrek in tientallen hartjes. Voorbijgangers werden opgemerkt, verzorgers wiegden hem tegen de schouder in slaap, hij had veel te geven. Zijn hart was groot genoeg voor heel de wereld.
Met zijn lieve oogjes kreeg hij alles gedaan. Geen knipje met de vingers nee... 1 blik was genoeg.
Ons Dinti was chronisch ziek, daarom bleef hij in de Villa wonen, de Villa was zijn thuis, zijn veilige haven.
Hij had tientallen slaapplekjes, maar het liefst koos hij de verwarming, of de levend rondlopende mandjes ;-)
Of je wilde of niet, hij klom via je benen naar boven en legde dan gelukzalig zijn lieve hoofdje ten rusten op de schouder. Dat was Dinti. Het peace mannetje.
De laatste weken kwamen de donkere wolken boven zijn hoofdje, al dreigend, zo naar.
Dinti werd ziek en kwam de ziekte niet meer te boven.
Gistermorgen namen we afscheid, bij de dierenarts. Twee verzorgers begeleidden hem bij zijn laatste reis. Hij stond op, gaf elk van een zachte knuffel, een laatste prrrrt, en toen liet hij los....
Dat was Dinti, tot het laatste moment liefde geven.
Nadat hij was gestorven, ging zijn lichaampje mee naar huis, voor even. Zijn vrienden konden dan afscheid van hem nemen, en er was er eentje... zijn beste vriend, die ook zijn tijd nam.
Nilo was zijn maatje, zijn beschermheer. Toen iedereen weg was, liep hij alleen de kamer in en ging hij bij Dinti zitten.
Minutenlang keek hij naar Dinti, gaf hij hem een zacht neusje, hij nam afscheid van zijn vriend.
Je bent vrij Dinti, laat los en adem diep. Daarboven hebben ze jou nodig.
Run free baby ♥
Duff
Dag lieve Duff,
De telefoon ging bijna een jaar geleden, “zijn wij bereid een katje op te vangen?” geen kitten dit keer maar ietsjes ouder. Natuurlijk was er bij ons geen twijfel, alles is welkom!
Bij het ophalen zagen wij toch zo’n zielig hoopje zitten, graatmager met ontstoken ogen, en over het algemeen in een slechte staat.
Een jonkie was jij zeker niet meer.
Met veel zorg en liefde knapte jij gelukkig binnen de kortste keren op en zag je er gelukkig uit.
Helaas had jij toen al problemen met je nieren maar wij waren hoopvol! Een dik jaar hebben wij van jou aanwezigheid mogen genieten, je wankele loopje en je krakerige stem!
Zelfs de “ik ben meer een hondenmens” gasten vonden jou toch ook zo’n schatje. Je stal de harten van iedereen die zich gelukkig mag prijzen om jou te leren kennen.
Jij was zo sterk dat je ons nauwelijks liet merken dat het niet goed met je ging. Je was altijd klaar voor aandacht en lekker knuffelen op de bank.
Maar uiteindelijk was je je nieren niet de baas en merkten wij dat het slechter met je ging. Desalniettemin bleef jij zo lief en aanhankelijk tot aan het einde van jouw leven
Wij zullen je intens missen maar nooit vergeten.
Rust zacht lieve Duffy, je verdient het
Veel liefs, jouw papa en mama.
Savi
Savi is niet meer
Lieve mensen, onze vrees is uitgekomen. We kregen zojuist telefoon uit Luik, dat Savi in een coma raakte en ademhalingsproblemen kreeg. We hebben toestemming gegeven tot euthanasie....
Mooie dappere lieve jongen van ons, jij was zo bijzonder. Jij maakte ons zo blij. Je hebt jezelf zo overtroffen hoe makkelijk je omging met je plotselinge blindheid. Zo'n zacht hartje, zo timide en gevoelig.
Maar deze blindheid was een teken aan de wand, er was iets aan het broeien in jouw hersentjes. Zeker zullen we het nooit weten, maar waarschijnlijk is er in jouw lief koppetje iets grandioos misgegaan.
Het spijt ons schat, rust nu maar zacht....♥♥
Puk
Lieve Pukje,
Ik had je zo graag meer tijd gegeven. Meer tijd om van je leven te genieten als de huiskat die je zo graag was.
Genieten van heerlijke hapjes en warme plekjes.
Genieten van samen op de bank, heerlijk in een zacht dekentje en dan geaaid worden...
Ik mocht je dit maar een paar dagen geven. Ik hoop dat je gevoeld hebt dat je geliefd was..
Helaas konden wel de strijd niet winnen, je was te ziek, je kwam daar niet bovenop, we hebben je moeten laten gaan...
Rust zacht lieve Pukje, het was kort maar krachtig, je wordt gemist!!!
Jouw opvangmama
