In herinnering
| Volg ons op Facebook | |
|
|
Deze lieve katten zijn helaas gestorven tijdens de opvangperiode bij ons. Het doet altijd veel pijn en verdriet om deze dieren te verliezen. We dragen hun naam in ons hart, maar ze verdienen ook een eigen plekje op onze website. De stukjes zijn geschreven door de verzorgers van de overleden diertjes. Op deze manier kunnen ze afscheid nemen en voelt u de beleving vanuit hun kant.
In Herinnering bij de eigenaar
In Herinnering tijdens opvang
2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 I 2013 I 2014 I 2015 I 2016
2020
Stevie W
lieve kleine Stevie …
Dierenliefde is een wonder
Onze vriendschap was veel te kort maar heel bijzonder.
Je was een inimini klein katje , ziekjes , zwak maar met ongelooflijk veel levenskracht.
Je gaf nooit op en bij elke terugval kroop je er weer bovenop.
Maar gisteravond ging het opeens heel fout en voelde je opeens heel koud…
Je legde je hoofdje tegen Lynn aan en zuchtte diep…man man wat hebben we weer een hoop verdriet.
Hulp van de dierenarts mocht niet meer baten…
We zullen je nu bij je broertje Odin laten
Voor altijd in ons hart,
liefs je opvangmama's
Gaby
Lieve Gaby,
Schatje wat heb jij gevochten als een leeuwin maar helaas heb jij ook de strijd verloren samen met Famke en Honey
Rust zacht schatje π ik hou van je en zal jullie allemaal heel erg missen
liefs je gastmama
Buzz en Woody
Rust zacht lieve broertjes ♥
Honey
Jij kwam de dag na je zusje Famke bij ons binnen.
Je had een mooie witte vacht met op je kopje en onder je bekje een grijs plukje
Dat hoorde bij je want zo ben je
we moesten je wel meteen wassen en je zus Gaby ook
Vies en vuil waren jullie maar ik heb je schoon gekregen
Nee vuile kittens kunnen niet toch schatje
Je was meteen weer door het dolle heen en samen met je zusje Famke speelden jullie er op los.
Lekker knuffelen kon ik met je en steeds als ik jou knuffelde kwam meteen Famke klagen waarom ik niet en zo ging het ook anders om.
Je probeerde Famke na te doen maar dat lukt meer niet dan wel.
Je mauwde snel als je niet de aandacht kreeg die je wilde
Helaas beet je me toen ik de wormenkuur moest geven maar dat ging perongeluk.
Je was gisteren toen ik Famke vond anders. Stil niet de honey die we kenden
We hebben alles gedaan wat we konden maar helaas ging je Famke achterna
We weten nu waarom jij en Famke gestorven zijn
Deze acute ernstige ziekte hadden jullie 2 niet verdient..
Lieve Honey speel lekker met Famke in de kitten hemel π
Ik zal je in mijn hart blijven bewaren
Dag schatje van me
Kusjes
Famke
Lieve lieve schat van ons
Je kwam helemaal uit Genk naar ons toe als een van de vier kittens die gevonden waren
Jij kwam als eerste en de dag er na je zussen Gaby en Honey
Je vierde zusje/broertje bleven bij mama poes en de eigenaar achter.
Vanaf dat je bij ons was zat er zeer veel leven in je ,spelen met je zusjes maar ook
met je nieuwe gast moeder joke.
Je was de leidster van het groepje.
Je speelde volop ook vandaag nog totdat Joke je opeens dood aantrof in de poezenkamer.
Wat schrokken we. Waarom Famke ? Wat was er mis met je ?
Je gastouder mama heeft veel traantjes gelaten want vanaf de eerste dag zat ze met je te spelen en knuffelen.
Lieve lieve Famke we zullen je missen schat, maar je bent nu in de kattenhemelπ
Speel daar maar lekker verder.
Heel veel liefs van je gastmama Joke
Luca
Op 1 juni werd ik gebeld, er waren 4 kittens gevonden, geen mama te zien. Drie waren er al gevangen, de vangkooi stond klaar voor de 4e. Toen ook de laatste kitten was gevangen, ben ik jullie op gaan halen.
Je blies wat tegen me maar liet je ook al aaien. Het was de angst voor het onbekende. Na een dagje in de bench te hebben gezeten, was deze echt te klein voor alles wat jullie wilden doen, dus zijn jullie verhuisd naar de grote kamer boven. Hier konden jullie rennen, spelen, klimmen, eten en slapen en dat deed je allemaal erg graag. Ik kon jullie met een camera goed in de gaten houden.
Maar al snel werd ook deze kamer te klein voor deze ondernemende kittens, zodra ik de deur opendeed, wilden jullie eruit. Had de deur afgezet met een afscherming maar daar was jij al snel overheen gesprongen dus kregen jullie de rest van het huis tot jullie beschikking. Dat vond ik stiekem ook wel heel fijn, want nu had ik jullie de hele dag om me heen. Je kwam vaak bovenop mij liggen en maakte het mij moeilijk om thuis te kunnen werken, want je liep het liefst over mijn laptop heen en vond het ook wel lekker warm om hierop te kunnen gaan slapen.
Iedereen die op visite kwam, viel als je blok voor je. Is ook heel logisch want je was een prachtig tijgertje met het liefste kopje dat je maar kunt bedenken. Al snel waren jullie allemaal zover dat jullie op de site kwamen te staan om op zoek te gaan naar jullie eigen personeel en de bijbehorende gouden mand. En die had je gevonden. Wat heerlijk, , samen met je zusje Leco naar een gezin waar jullie meer dan welkom waren.
Nu moest je nog gecastreerd en gechipt worden en je vaccinaties krijgen, even afwachten hoe je hierop reageert en of de wond goed heelt en daarna: naar je forever home. De afspraak was al gemaakt om je op te komen halen, maar wat is het allemaal anders gelopen….
Je trok je op een avond terug en wilde niet spelen maar slapen. Je had je teruggetrokken in het badmeubel, bovenop de handdoeken, waar jullie wel vaker lagen. De volgende ochtend merkte ik dat je je niet lekker voelde en toen ik je temperatuur opnam, was die ver boven de 40 graden en je wilde niet eten. Eerst in overleg met mijn begeleidster, met medicatie geprobeerd om je temperatuur omlaag te krijgen, maar dat wilde niet lukken. Dus, hup in de auto en naar de dierenarts. Daar was je temperatuur 36,9 maar het was overduidelijk dat er iets niet goed was. Je hebt wat spuiten gekregen en er is onderhuids vocht toegediend om je een boost te geven. Medicijnen mee voor 8 dagen en weer terug naar huis. Heb je toekomstige personeel gebeld dat het niet mogelijk was om je op te halen, want je moest eerst opknappen.
’s Avonds ging het ineens heel slecht. Toen ik je temperatuur weer opnam, was deze nog maar 34 graden. Direct in overleg met de begeleiding de dierenarts gebeld, je in een warme deken gewikkeld en naar de dierenarts. Een vriendin van me heeft ons hier naartoe gebracht, want ik wilde je niet alleen in een mand op de achterbank laten. Daar aangekomen, was je temperatuur nog lager geworden. De dierenarts heeft je mee naar haar huis genomen en je op warme kruiken en aan een verwarmd infuus gelegd. ’s Nachts kreeg ik nog een e-mail dat je temperatuur weer was gestegen naar 36 graden maar de volgende ochtend kreeg ik het telefoontje dat het echt niet goed met je ging. Neurologisch ging het heel slecht en je reageerde niet meer. Ik ben direct in de auto gesprongen. Ik heb je nog gekroeld zodat je wist dat je niet alleen was en heb je toen moeten laten gaan. Het telefoontje dat ik naar je nieuwe personeel moest maken, was 1 van de moeilijkste gesprekken die ik ooit heb gevoerd.
Luca, lief ventje van me, ik hoop dat je de tijd die je met je zussen en je aangenomen zus bij mij hebt doorgebracht, hebt kunnen genieten en dat je gevoeld hebt dat er enorm van je gehouden is.
Dag sterretje van me, je wordt enorm gemist ….
Amanda, Lara, Leco, Lize en Lotje
Odin
Sinds deze middag is de hemel weer een klein sterretje rijker π’π’π
Lieve lieve Odin,
Uit het niets werd je plots heel ziek...
Stil en zonder vragen heb jij je ziekte gedragen.
Je vocht de voorbije dagen met al je levenskracht voor elke nieuwe dag en nacht.
Maar opeens was je moegestreden...en ben je van ons weggegleden π’
Het was een dappere maar oh zo'n ongelijke strijd,maar lief ventje je bent nu van alle pijn bevrijd.
Rust zacht lieve kleine man, we zullen je nooit vergeten!
Je zit voor altijd in ons hart π
je opvangmama's ππ
Ella
Slaap zacht lieve schat ♥
Nino
Rust zacht lieve jongen ♥
Sienna
Run free baby ♥
Boris
Even leek het of de donkere wolken plaats zouden maken voor een mooie zonneschijn in Boris' leven..
Boris zou bezoek krijgen. Hij zou zijn thuis kunnen krijgen, waar geduld het sleutelwoord was. Waar Boris kon zijn wie hij was... Getekend door het zware buitenleven, gebroken vertrouwen in mensen...
Maar een nieuwe donkere wolk verduisterde onverwachts de zonneschijn..
Boris werd plots heel erg ziek...
Bij de dierenarts bleek onze lieve kerel een tumor te hebben op de longen. Zijn longen liepen vol vocht en hij kreeg ademnood. We konden hem niet langer laten lijden. We moesten hem laten gaan...
Wat is het leven zo oneerlijk! π’
Lieve lieve Boris... voor jou nu een mooie regenboog in plaats van donkere wolken. Voor altijd een heldere ster aan de hemel! π
We hadden je nog zo graag een mooi leven geschonken, maar het heeft niet mogen zijn en dat doet echt heel erg pijn...
Rust zacht lief kereltje π
Elise
Doe je vleugeltjes maar aan, het is tijd om te vertrekken.
Je hoeft je koffertje niet te pakken, je hebt niets meer nodig.
Zie je die mooie regenboog, zie je al die mooie kleurtjes?
Ga daar maar naartoe, ze wachten op je.
Wees je wel voorzichtig?
Een aai, een zachte kus, we laten je los.
Vlieg en wees vrij.
Maak een vredige oversteek, het is het begin van jouw nieuwe bestaan.
Maak je er wat moois van lieve Elise?
Ga nu maar
RIP Elise x
Janneke
Janneke is niet meer
Ons meisje hebben we vandaag moeten loslaten... Janneke, nog maar 2 jaartjes oud en nu al zulke grote lichamelijke problemen. Janneke had nierfalen en dit werd haar vandaag fataal.
Janneke, sprankelend, mooi, jong, dartelend en een beetje argwanend. Je wilde het lichtje vangen, maar het lichtje heeft jou nu meegenomen om nog meer te schijnen, nog meer licht te geven. Het lichtje had jou nodig.
Toby, jouw allerliefste vriend vulde jouw hartje zo blij zo intens. Samen wandelen op de gangboulevard, samen een mandje delen, krullende staartjes omstrengeld, een warme omhelzing, kopjes schurkend langs elkaar wang. Toby en Janneke, dat zou het voor altijd zijn. Maar jouw ziekte gooide roet in het eten.
We hebben je gekoesterd en verzorgd, maar we zagen zo'n ingevallen koppetje, wat ging het allemaal snel.
Toby zal jou niet vergeten. Hij weet dat hij ooit jouw lichtje zal vangen. Maar voor nu gaat Toby verder, omringd door al zijn vrienden, want die heeft hij... heel veel! Maak je maar niet druk om hem Janneke, hij redt zich wel ♥
Lieve Janneke, dank je wel voor alles. Voor jou opgewekte snoet, je gekke buien, jouw liefde voor de katjes.
Je zult altijd ons warme lichtje zijn, ver weg... maar toch dichtbij. x
Jesse
Jesse is niet meer, onze vechter, onze strijder, onze lieve jongen.
Jesse kwam 12 dagen geleden bij ons binnen. Meer dood dan levend. Hij werd eerst bij een spoedarts binnengebracht, maar omdat we niet tevreden waren, hebben we hem de dag erna opgehaald om zelf de eerste hulp toe te dienen, zodat hij de volgende morgen meteen naar onze eigen dierenarts kon.
Jesse was totaal onderkomen, hij was buiten bijna verhongerd. Dan breekt je hart nog meer, beseffende dat hij buiten zo ontzettend lang geen voedsel had kunnen vinden. Hij zwalkte op straat vanwege totaal zwakte en ontberingen.
Onze dierenarts nam het van ons over en na 4 dagen aan het infuus was meneertje helemaal opgeknapt! Zijn nieren hadden een enorme opdonder gekregen, maar na een tweede test was alles helemaal in orde.
Wat waren we trots op onze Jesse. Je kwam van zo ver, zo hard gevochten, je zag er een stuk beter uit.
Jesse zou de wereld gaan veroveren, zijn tweede leven begon, maar nu in alle veiligheid en nooit meer honger.
Jesse was geliefd.
Gisteren ging het patsboem mis. Hij zakte weg, kreeg ondertemperatuur. Onmiddellijk zijn we in allerijl naar de dierenarts gesjeesd en lieten we hem over aan de kundige handen. Tussen hoop en vrees.
Het leek even goed te gaan maar vanmorgen ging het doek naar beneden. Jesse stierf....
Hij had waarschijnlijk een plotselinge longbloeding gekregen, waar helaas niemand iets aan kon doen.
Lieve Jesse, nu kun jij de hemel gaan veroveren, nu kun je daar tonen hoe geweldig je bent, want dan ben en blijf je.
We zijn dankbaar dat we eventjes deel mochten uitmaken van jouw leventje, maar we voelen ons verslagen.
Run free baby...♥
Amira
Gisteravond is er een ramp gebeurd...
Mama Amira is een engeltje geworden.
We hadden een hoogzwanger moedertje in de opvang en ze mocht bij ons in alle rust bevallen. Lieve Amira.
Eergisteren was het dan zover, ze moest bevallen..
Het was een zware bevalling, maar er kwamen 4 gezonde baby's ter wereld. Je zou zeggen, missie geslaagd, maar niets was minder waar. Mama was eerst wat onrustig, maar uiteindelijk kalmeerde ze en ging ze bij haar baby's liggen.
Alles ging goed tot gisteren...
Ineens ging het mis en werd het een spoedrit naar onze dierenarts. Amira kreeg ondertemperatuur en werd lijkbleek.
Onze dierenarts startte meteen een spoedoperatie en er bleek een gestorven kittentje in haar buik te zitten. Het was erop of eronder voor Amira.
Maar het ging niet goed, Amira is gestorven. We zijn er kapot van. Ze laat nu 4 baby's achter, net geboren en nu moederloos.
Lieve lieve Amira, de donkere wolk was genadeloos, hij heeft je meegenomen.
Maar je hebt nu vleugeltjes gekregen, je bent nu een engeltje die zal waken over haar familie. Wij gaan voor je kleintjes zorgen, wij gaan hen groot en sterk maken. We zullen hen over jou vertellen hoe mooi en lief je was.
We beloven het, in alle verdriet en tranen. Rust zacht lieve Amira, rust zacht. Het is zo ontzettend oneerlijk x
Tijs
Tijs is niet meer
Zijn oude ogen keken ons hoopvol aan, 18 maanden geleden toen hij in onze opvang kwam. Hij woonde zijn hele leven al buiten.
Tijs was toen ziek en ernstig ondervoed. We beloofden dat we goed voor hem zouden zorgen en dat hebben we gedaan, zolang we konden.
Tijs was niet meer weg te denken uit ons kattenasiel, we plaatsten hem ook niet meer, dat deden we hem niet aan. Hij was onzindelijk en had extra zorg nodig, en bij ons was hij gelukkig. Het maakte ons niet uit om extra plasjes op te ruimen, we werden altijd blij als we hem zo tevreden zagen scharrelen door de gang en kamers.
Maar onze opa kreeg een ernstig probleem, een heel ernstig probleem. Oorkanker. We lieten hem opereren, maar er waren geen garanties, de kanker kon terugkomen. En de kanker kwam terug.
Hij slofte op het gemakje door de kamers, de gang en wachtte geduldig op een bakje eten in de keuken.
Hij was zo mager, we voelden zijn broze botjes wanneer we hem zachtjes streelden. Even slikken,want we wisten dat er een tijd zou komen om hem los te laten. Onze allerliefste zachtaardige opa, onze Tijs.
Hij genoot van knuffelen, dan ging zijn ronkmachientje aan, soms zo luid dat we ontroerd raakten en hem nog meer wilden omhelzen. Iedereen hield van Tijs, iedereen hield hem in de gaten.
De kanker kwam terug. Meermaals stonden we voor een dilemma: Wat moeten we nu, moeten we hem nu loslaten of het per dag bekijken. We besloten hem elke dag goed te observeren, want als hij een dip zou krijgen moesten we ernstig gaan praten.
Tijs sliep veel, maar hij was ook al oud. Wanneer hij ons zag, kwam hij voorzichtig uit zijn zachte mand en slofte naar ons toe. Hij vroeg om aaitjes EN lekker eten. Wat heeft hij nog genoten, met zijn verfromfraaide magere lijfje, zijn zieke oortje, zijn vermoeide oogjes, zijn kwetsbare blik.
Vandaag was het tijd. Vandaag mocht hij naar de andere kant waar heel veel vriendjes hem zouden opwachten.
Een laatste knuffel, een laatste kus, een dank je wel voor alles en hij vertrok. Heel vredig en heel snel. Tijs is niet meer, maar wel in ons hart. Voor altijd ♥
Dag lieve opa, dag Tijs x
Schmiegel
Enkele dagen geleden lieten we trots een filmpje zien, een blije Schmiegel, lekker aan het smullen van je hapje. Knuffelen met de verzorgers, rondwandelen over de gang. Wat waren we blij dat jij je zo goed voelde...
Natuurlijk wisten we dat je nog een lange weg te gaan had, daarom was je bij ons binnengekomen, om je te helpen en terug op krachten te krijgen.
Als je zover zou zijn, wilden de melders jou heel graag adopteren.
Ze hadden al een tijd voor jou gezorgd en hielden zo ongelofelijk veel van jou, dat ze jou tijdelijk loslieten, zodat wij al het mogelijke voor jou konden doen....
Deze dag begon stralend, het zonnetje scheen, de vogeltjes floten en een nieuwe dag in de Villa brak aan. Je kwam uit jouw mandje, maar wilde even niet eten....vreemd, maar niet meteen alarmerend. We wisten dat je nog pijn aan je bekje had, dus na de medicatie ging het misschien wel weer. Opeens ging het heel erg snel, je verzwakte en kreeg ondertemperatuur. Onze verzorgster reed met hoge snelheid naar onze dierenarts, maar onderweg zag ze jou steeds dieper wegzakken, je hartje klopte nog maar heel oppervlakkig. Bij onze dierenarts aangekomen was je al zover heen, dat hij niets meer voor je kon doen. Hij heeft je rustig laten gaan. Och Schmiegeltje, wat doet het veel pijn. Er werd zoveel van jou gehouden, door alle verzorgers, maar ook door de mensen die jou van de straat haalden. Je hebt enorm afgezien daar buiten en wij wilden jouw wereld zo graag mooier maken. Het mocht niet zo zijn....
Rust zacht, lieve Schmiegel. We zijn dankbaar dat we jou onze liefde mochten geven. Een laatste kus op je lieve snoetje x
Rune
Rust zacht Rune, zij is een sterretje nu
Onze spoedmelding van een paar daagjes geleden... Rune was al wat ouder, heeft misschien haar hele leven buiten gewoond, zonder warmte, zonder huiselijke liefde. Nierfalen.
Ze kwam ernstig ziek bij ons binnen, maar zal nooit vergeten worden.
De laatste woorden van haar opvangmama:
"Ze is ingeslapen. Ik heb nog de hele dag met haar in mijn trui rondgelopen en buiten in het zonnetje gezeten, want dat vond ze zo fijn."
DAT is dierenliefde. Rust zacht lieve Rune....
Floor
Dag Floortje....
Floortje, onze prachtige witte parel, een beetje op afstand, maar toch een ontluikende vriendschap met mensen.
Jouw soortgenootjes waren jouw vrienden, tijdens al die maanden in de Villa.
Je kwam vorig jaar in opvang met jouw kindjes, een bange mamapoes met bange kindjes. Jouw kindjes vonden hun plekje, jij kwam gezellig bij ons in de Villa wonen. Maanden verstreken, voordat je enig contact met ons kwam zoeken. Je nam je tijd, en dat was oké voor ons. Enkel doen waar jij je prettig bij voelde. We hadden je sowieso in ons hart gesloten. Vorige week werd je ziek, we moesten naar vervangende dierenartsen.
De diagnose was onduidelijk en heel even leek je, door alle medicatie, aan de beterende hand te zijn....tot vandaag...
Je bleek natte fip te hebben, een gruwelijke rotziekte die niet te overwinnen valt. Je voelde je al erg ziek en we hebben besloten om je niet te laten lijden. De liefde voor jullie overstijgt ons verdriet, zo zal en moet het altijd zijn.
Lieve Floortje, wat hadden we je graag naar een eigen thuis zien gaan, maar helaas mocht het niet zo zijn. Dinti wacht met open pootjes op jou, om je de weg te wijzen. Rust zacht, mooi pareltje van ons ♥
Dinti
Afscheid van een vriend ♥
Onze Dinti is niet meer.... de ambassadeur van ons kattenasiel Villa Vagebond.
Het liefste jongetje van de klas, het braafste zieltje, het meest aanhankelijke snoetje.
We lieten Dinti in juni 2017 helemaal uit Roemenië overkomen. Hij had ons nodig, het was een kreet om hulp.
Dinti verbleef na een positieve aids-test al een hele poos in een veel te kleine kooi in een dierenartsenpraktijk in Roemenië. Niemand wilde hem adopteren. Ons hart brak bij zijn verhaal, en al helemaal toen we zijn filmpje zagen, waar hij met zijn pootjes hoopvol door de tralies hengelden, op zoek naar liefde, warmte.
Hij kwam bij ons en HOE! Wat een nieuwsgierige neus, wat een zalige knuffel!
Met het grootste gemak wond hij iedereen om zijn pootjes en werd hij op handen gedragen. Letterlijk en figuurlijk.
Dinti nam zijn intrek in tientallen hartjes. Voorbijgangers werden opgemerkt, verzorgers wiegden hem tegen de schouder in slaap, hij had veel te geven. Zijn hart was groot genoeg voor heel de wereld.
Met zijn lieve oogjes kreeg hij alles gedaan. Geen knipje met de vingers nee... 1 blik was genoeg.
Ons Dinti was chronisch ziek, daarom bleef hij in de Villa wonen, de Villa was zijn thuis, zijn veilige haven.
Hij had tientallen slaapplekjes, maar het liefst koos hij de verwarming, of de levend rondlopende mandjes ;-)
Of je wilde of niet, hij klom via je benen naar boven en legde dan gelukzalig zijn lieve hoofdje ten rusten op de schouder. Dat was Dinti. Het peace mannetje.
De laatste weken kwamen de donkere wolken boven zijn hoofdje, al dreigend, zo naar.
Dinti werd ziek en kwam de ziekte niet meer te boven.
Gistermorgen namen we afscheid, bij de dierenarts. Twee verzorgers begeleidden hem bij zijn laatste reis. Hij stond op, gaf elk van een zachte knuffel, een laatste prrrrt, en toen liet hij los....
Dat was Dinti, tot het laatste moment liefde geven.
Nadat hij was gestorven, ging zijn lichaampje mee naar huis, voor even. Zijn vrienden konden dan afscheid van hem nemen, en er was er eentje... zijn beste vriend, die ook zijn tijd nam.
Nilo was zijn maatje, zijn beschermheer. Toen iedereen weg was, liep hij alleen de kamer in en ging hij bij Dinti zitten.
Minutenlang keek hij naar Dinti, gaf hij hem een zacht neusje, hij nam afscheid van zijn vriend.
Je bent vrij Dinti, laat los en adem diep. Daarboven hebben ze jou nodig.
Run free baby ♥
Duff
Dag lieve Duff,
De telefoon ging bijna een jaar geleden, “zijn wij bereid een katje op te vangen?” geen kitten dit keer maar ietsjes ouder. Natuurlijk was er bij ons geen twijfel, alles is welkom!
Bij het ophalen zagen wij toch zo’n zielig hoopje zitten, graatmager met ontstoken ogen, en over het algemeen in een slechte staat.
Een jonkie was jij zeker niet meer.
Met veel zorg en liefde knapte jij gelukkig binnen de kortste keren op en zag je er gelukkig uit.
Helaas had jij toen al problemen met je nieren maar wij waren hoopvol! Een dik jaar hebben wij van jou aanwezigheid mogen genieten, je wankele loopje en je krakerige stem!
Zelfs de “ik ben meer een hondenmens” gasten vonden jou toch ook zo’n schatje. Je stal de harten van iedereen die zich gelukkig mag prijzen om jou te leren kennen.
Jij was zo sterk dat je ons nauwelijks liet merken dat het niet goed met je ging. Je was altijd klaar voor aandacht en lekker knuffelen op de bank.
Maar uiteindelijk was je je nieren niet de baas en merkten wij dat het slechter met je ging. Desalniettemin bleef jij zo lief en aanhankelijk tot aan het einde van jouw leven
Wij zullen je intens missen maar nooit vergeten.
Rust zacht lieve Duffy, je verdient het
Veel liefs, jouw papa en mama.
Savi
Savi is niet meer
Lieve mensen, onze vrees is uitgekomen. We kregen zojuist telefoon uit Luik, dat Savi in een coma raakte en ademhalingsproblemen kreeg. We hebben toestemming gegeven tot euthanasie....
Mooie dappere lieve jongen van ons, jij was zo bijzonder. Jij maakte ons zo blij. Je hebt jezelf zo overtroffen hoe makkelijk je omging met je plotselinge blindheid. Zo'n zacht hartje, zo timide en gevoelig.
Maar deze blindheid was een teken aan de wand, er was iets aan het broeien in jouw hersentjes. Zeker zullen we het nooit weten, maar waarschijnlijk is er in jouw lief koppetje iets grandioos misgegaan.
Het spijt ons schat, rust nu maar zacht....♥♥
Puk
Lieve Pukje,
Ik had je zo graag meer tijd gegeven. Meer tijd om van je leven te genieten als de huiskat die je zo graag was.
Genieten van heerlijke hapjes en warme plekjes.
Genieten van samen op de bank, heerlijk in een zacht dekentje en dan geaaid worden...
Ik mocht je dit maar een paar dagen geven. Ik hoop dat je gevoeld hebt dat je geliefd was..
Helaas konden wel de strijd niet winnen, je was te ziek, je kwam daar niet bovenop, we hebben je moeten laten gaan...
Rust zacht lieve Pukje, het was kort maar krachtig, je wordt gemist!!!
Jouw opvangmama
