Baasje gezocht

Bommel gaat nergens meer heen.

Oh Bommel o Bommel, je hebt het voor elkaar. Jij kleine tovenaar.
Ik nam je in mijn opvang, omdat je extra zorg nodig had. Je hebt maar drie pootjes, geen staart, je blaas deels verlamd en je darmen werken heel traag. Ik werd jou prive verpleegster, van alle gemakken voorzien. Elke dag nam ik je liefdevol in mijn armen, met oorverdovend luid gespin tot gevolg.

Je ging er al voor liggen. " Hup dan maar weer, maak die maar blaas leeg, ik rek me nog eens lekkerrr uit." Twee voorpootjes in de lucht, het achterpootje zijdelings en masseren die handel. Oogjes toe, prrrrr PRRR... Dankbare geluidjes.
Je darmen werken niet zoals het hoort, daarom drink je dagelijks braaf je speciale drankje, en plof je vervolgens ontspannen weer op de kattenbak. Er mag geen dag worden overgeslagen, anders komen er probleempjes.
Met je guitige vrolijke blik, volg je mijn passen, een zachte miauwtje ontsnapt uit je keel. Ja is goed, we gaan even spelen. Wil je muisje vangen, of rollen in een valeriaanzakje. Zegt u maar.

Je huppelt speels door het huis en rolt je lekker knus op als je moe bent. Hoe kan ik nou afstand van jou doen? En wie gaat jou straks verzorgen? In mijn ogen was je volledig onplaatsbaar, al was het maar om jou gewoon nooit meer te laten gaan. Een geruststelling voor mezelf, zodat er geen koffertje gepakt hoefde te worden.
Lieve Bommel, jij blijft voor altijd bij Peter en mij. Ik neem je dagelijkse verzorging er zonder morren bij. Boeit mij dat. Ik krijg er een stralend blik voor terug, een trotse kop, een ondeugend smoeltje. Dat zie ik liever dan lief...
Welkom in ons chaotische huis Bommie, je kent de weg in elk geval al op je duimpje ;-) 

Kusje op je snoet, straks weer even buikje masseren, goed?
Je ex-opvangmama, nu je voor altijd baasje x

Sabine