Baasje gezocht

Hallo ik ben Bella. Er is mij gevraagd om een beetje over mijzelf te vertellen. Om me voor te stellen zogezegd.  Ik wil me helemaal niet voorstellen weet je! Ik heb namelijk niet echt zo’n rotsvast vertrouwen in jullie mensen. Vraag je je af waarom ik dat zeg?..... Nou, dan zal ik je toch maar wat over mijzelf vertellen…

Sinds korte tijd noemen jullie mensen mij dus Bella, maar de rest van mijn jonge leven (ik ben een jong meisje van 1,5 jaar) moest ik luisteren naar de naam “ksssttt wegwezen!” Ik had geen warm mandje, of een plekje waar ik welkom was. Ik leefde op de straat en deed mijn best om de eindjes aan elkaar te knopen. Er kwam een mooie sterke kater in mijn leven en hij beloofde mij gouden bergen en hij zou voor mij zorgen…… Het bleken loze woorden te zijn want toen ik hem vertelde dat ik zwanger was is hij er snel vandoor gegaan. Hij wou geen gezin met een straatmeid als ik. Het was duidelijk….ik en mijn baby’s stonden er alleen voor. In een paar ijzeren buizen die achterin een tuin lagen beviel ik van 5 prachtige kittens. Ik wist niet goed hoe ik het beste voor mijn baby’s kon zorgen dus ik ging af op mijn instinct, en mijn instinct zei dat ik deze baby’s moest beschermen. Ik zocht constant voor eten zodat ik mijn baby’s kon voeden en ik slaagde erin om ze mooie ronde buikjes te bezorgen. En toen op een dag was ik 1 van mijn baby’s kwijt. Ik lette even een moment niet op want mijn focus lag bij een avondmaaltijd regelen en toen was ze weg. Ik heb overal gezocht maar ik heb haar niet meer kunnen vinden en ik vind het heel erg om toe te geven dat ik niet weet wat er met mijn baby is gebeurd. Ik besloot dat ik nog beter mijn best moest doen om mijn 4 andere baby’s te beschermen.

Op een dag sloeg het noodlot wederom toe……2 van mijn baby’s liepen in een vangkooi van jullie mensen. Ik kreeg ze niet uit de kooi en bleef maar naast ze zitten om ze te laten weten dat ze niet alleen waren. Toen ik de mensen zag aankomen dook ik snel weg maar 1 van mijn toen nog vrije baby’s was niet snel genoeg en zo hadden de mensen hadden ook hem te pakken.  Ik zag de mensen er vandoor gaan met 3 van mijn 4 baby’s en ik kon er helemaal niks tegen doen. Een paar uurtjes later liep mijn laatste baby tot overmaat van ramp ook nog zo’n vangkooi in. Nu had ik helemaal niks meer! Wat was ik verdrietig, wat was ik bezorgd….ze zullen mijn mooie baby’s toch geen pijn hebben gedaan?! Wat had het leven nog voor een zin voor mij? Ik ben zelf toen ook maar zo’n kooi ingelopen, misschien dat ik er dan achter kwam wat het lot van mijn baby’s is geweest.

De mensen namen mij mee en ik werd geplaatst in een grotere kooi met eten en een katten wc, maar ik was helemaal alleen. De mensen praatte zacht en lief tegen mij en ik had geen reden meer om te vechten dus ik liet me aaien, het maakte allemaal toch niks meer uit. Ik heb de nacht doorgebracht in die kooi en opeens kwam er weer 1 van jullie mensen die zei  “kom ga je mee?” Ze pakte me op en nam me mee…..zou dit dan het einde zijn?

Nadat we in zo’n blik met wielen over de weg hadden gevlogen zette ze mij  wederom in een kooi met eten en toilet en er stond nog iets van een kleiner kooitje in. Ik zat in het toilet en wachtte mijn lot af…….en toen…..uit dat kleine kooitje kwamen 2 oortjes en een bol toetje om de hoek kijken. Zou het? Kan het? Of ben ik nou aan het ijlen? Maar toen nog een bol toetje en nog één. Er kwam een bol toetje op mij af gelopen en het begon aan mij te snuffelen. Ik zat doodstil en hoorde het snuffelen bij mijn oor en toen begon bol toetje mijn oor te likken en toen wist ik het zeker…… dit waren niet zomaar bolle toetjes……dit waren MIJN baby’s!!! Ik stond op en liep naar het kleine kooitje en ja hoor……daar lag bol toetje nummer 4! Ze waren er allemaal! Ik ging liggen en mijn 4 baby’s kwamen meteen allemaal bij mij drinken. We hebben met z’n allen zo hard liggen spinnen dat ik denk dat het huis ervan heeft moeten trillen!

Maar goed….ik had mijn baby’s weer terug en dus weer een reden om te vechten….Het rustige poesje wat zo makkelijk te aaien was ging nu weer in beschermende tijger moeder modus. Niemand komt nog aan mijn baby’s!!

Inmiddels zijn mijn baby’s geen baby’s meer en zijn er mensen die hun een gouden mandje willen bieden en de zorg van mij over gaan nemen. Ik wil het allerbeste voor mijn kindjes en ik moet ze dus nu loslaten.

Ikzelf ben nog steeds erg onder de indruk van alles wat ik heb meegemaakt en ik moet ook nog even eraan wennen dat ik nu alleen nog maar voor mezelf hoef te zorgen en de puber kan zijn die ik eigenlijk hoor te zijn. Ik had teveel zorgen voor mijn leeftijd. Het vertrouwen in jullie mensen moet nog groeien want iedere keer moet ik toch weer aan mijn trauma’s denken. Maar ik ga ervoor…..het enige wat ik nodig heb is liefde, geduld en begrip. Misschien is er dan voor mij ook nog wel een gouden mandje ergens weggelegd. Ergens waar ik mezelf mag zijn en het vertrouwen in jullie mensen terug kan vinden.

Denk je dat dat bij jou kan dan laat maar iets van je horen.

Voorzichtig knipoogje van Bella